Zelfregie
- Gegevens
-
Gemaakt op maandag 09 mei 2016 14:19
-
Laatst bijgewerkt op zaterdag 13 april 2019 19:40
-
Gepubliceerd op maandag 09 mei 2016 14:19
-
Hits: 2776
Vandaag viel een zware glossy brochure in mijn bus van het RINO een nascholingsinstituut voor medewerkers in de geestelijke gezondheidszorg. Nu ik bijna 65 ben zal ik wel niet meer zo veel doen met een opleiding, was mijn eerste gedachte. Ik kon mijn nieuwsgierigheid echter niet bedwingen de brochure open te slaan.
Mijn oog viel op “zelfregie” als centrale thema van alle opleidingen in de brochure.
Nu ben ik allergisch voor centrale thema’s zoals “zelfregie”, “participatie”, efficiënt, werken “niet meer zorg dan nodig en niet minder dan noodzakelijk”, “ambulant is leidend”, “krachtgericht werken”, herstelgericht werken en “gezonde levensstijl”.
Niet alleen omdat deze termen open deuren intrappen en oude wijn in nieuwe zakken verkopen. -Iedereen die dagelijks met zorg voor zijn medemens bezig is en oog heeft voor praktisch werken, weet immers dat je patiënten wat ze zelf goed kunnen vooral zelf moet laten doen, dat je hen zoveel mogelijk betrekt bij maatschappelijke dingen en als het enigszins kan niet moet opsluiten in een instelling.
De reden dat ik allergisch ben voor bovengenoemde wervende kreten is dat het vooral holle frases zijn nog erger het zijn vlaggen op modderschuiten van de bobo’s die het beleid in de gezondheidszorg bepalen maar feitelijk maar één doel hebben, minder geld uitgeven aan de gezondheidszorg. En dan zijn er de mensen die die cursussen geven en zich daarbij vooral laten leiden door dit soort kretologie van de bobo’s om daarmee opdrachten binnen te halen.
Als de vos de passie preekt….Boer pas op je kippen.
Dat mijn achterdocht om de hoek komt kijken is niet zozeer vanwege de “zelfregie”.
Mijn schoonmoeder was moeder van een gezin van 8 en veel ziek maar desondanks wist zij alles altijd voor haar gezin zo goed mogelijk te regelen. Later toen zij bejaard was, was zij volledig aan bed gekluisterd en afhankelijk van anderen. Een verpleeghuis kreeg je haar echter niet in. Uiteindelijk zorgde zij ervoor dat een heel leger hulpverleners dagelijks bezig was haar uit de brand te helpen. Er kwam dagelijks iemand thuis om haar brood te smeren, iemand van de warme maaltijd, een wijkverpleegkundige, een fysiotherapeut, iemand voor de financiën en de papieren etc. etc. Wat mijn schoonmoeder wilde gebeurde en wat zij niet wilde gebeurde niet. Nu denken jullie misschien dat mijn schoonmoeder rijk en machtig was. Nee niets van dit alles. Zij wist gewoon duidelijk te maken wat zij wilde en niet wilde.
Dat alles speelde in de late jaren zeventig van de vorige eeuw.
Nee mijn achterdocht komt naar boven omdat men nu in 2016 weer op de proppen met zelfregie alsof het er nooit eerder was. Het ei van Columbus. Hoera.
Maar wat zit er achter Ik vrees de zoveelste verslechtering van middelen in de zorg.
“Meneer of mevrouw weet u wat u doet? Zoek het zelf maar uit.” Dikke doei.
