Evenwicht Evenwicht gaat over schizofrenie en filosofie

Een bacterie is een microscopisch klein eencellig organisme(prokaryote) zonder celkern. Bacteriën kunnen de vorm hebben van bollen(kokken), staven(bacillen), komma's(vibrionen), schimmelachtige(Actinobacteria), of spiralen(spirillen). Ze komen in praktisch elke omgeving voor, De bodem, het water, compost en op en in de lichamen van mens en dier. Veel bacteriën verplaatsen zich zwemmend met behulp van een op een zweep lijkende staart die flagel wordt genoemd(een flagellum is latijn voor zweep). In het plasma van een bacterie bevinden zich ribosomen. Ribosomen zijn in staat het erfelijk boodschapper RNA(Ribonucleïnezuur) te lezen en daaruit ketens eiwitten of aminozuren te vormen(translatie).
Het erfelijk DNA van de meeste bacteriën wordt gevonden in een cirkelvormig chromosoom en een of meer plasmiden verdeeld over het plasma of de vloeistof van dit eencellig organisme. Bacteriën kunnen onderling plasmiden uitwisselen (conjugatie), waardoor zij recombineren. Op deze wijze kunnen voortdurend nieuwe bacteriestammen ontstaan.
Sommige bacteriën zijn giftig en kunnen ontstekingen(Zie bacteriële infecties) veroorzaken maar de meeste zijn onschuldig en zelfs nuttig voor mensen. Bacteriën worden in vele industriële processen gebruikt, met name in de voedselproductie, bijvoorbeeld in de productie van yoghurt, kaas en augurken.

Een bacteriële infectie is een ontsteking door bacteriën. Bacteriën zijn heel kleine organismen die met het blote oog niet te zien zijn. Bacteriële infecties kunnen ontstaan doordat bacteriën die op de huid zitten door de injectienaald het lichaam binnendringen.Echter ook door inademing.
Voorbeelden van bacteriële infecties zijn longontsteking en hersenvliesontsteking.
Klachten die bij een bacteriële infectie:
- koorts en opgezette lymfeklieren.
- Bij een huidinfectie is de huid vaak rood of dik.
- Pus is een duidelijk teken dat er een bacteriële infectie is.

Tegen een bacteriële infectie wordt antibiotica gegeven.

Wanneer wij spreken over Cannabis spreken wij over 2 varianten van een psychoactieve(bewustzijnsveranderende en lichtverdovende drug te weten Marihuana(wiet) of Hasjiesj(shit).
Beide varianten Marihana en Hasjiesj worden gewonnen uit De Cannabis sativa var. indica ofwel hennep. Marihuana bestaat uit de gedroogde afgerijpte bloemen van onbevruchte vrouwelijke cannabisplanten (sensemilla). Hasjiesj of Hash is de hars van de Cannabis sativa var. indica,] die kan variëren van bijna vloeibaar en olieachtig tot zeer hard.
Alle cannabisplanten bevatten delta-8 en delta-9 tetrahydrocannabinol (THC) en een variabele samenstelling van een zestigtal cannabinoïden. Deze variabele samenstelling remt tolerantie door gewenning af.

Gebruik van cannabis als roesverwekkend middel kan door:

• Puur roken van hasj met een speciaal daarvoor vervaardigd houten, of metalen pijp;
• In de VS: het rollen van de bloesems in een sigarenblad, of de bloesems inbrengen in een uitgeholde sigaar, de zogenaamde blunt;
• In het Oosten: het roken van brokken hasj, door deze op het gloeiende houtskool van een grote waterpijp, een habbel-babbel tot ontbranding te brengen;
• Het roken van de hennepbloesem m.b.v. een waterpijp, bong of chillum;
• Het vermengen van de hennepbloesem met tabak in een "Sigaret", beter bekend als een "Joint",of in Marokko door een lang "Bamboe (materiaal)" pijpje (sepsi) met een kleine keramische kop (sgaf);
• Het 'puur' roken van de bloesems in een vloeipapier, genaamd een stick of "Stickie" class="mw-redirect";
• Het meebakken van bloesem of hars (hasj) in een cake: "Spacecake";
• Het trekken van "Thee (drank)"van de bloesem of bladeren: "Marihuanathee;
• Het verdampen van de "Tetrahydrocannabinol"THC d.m.v. een "Vaporizer";
• Het meebakken van bloesem tussen de tomaat en kaas laag in een pizza:"Happy pizza"
• Het trekken van wiet in dierlijke vetten, waaraan de THC zich hecht: wietboter of wietroom

Het essentiële kenmerk van de catatone vorm van schizofrenie is een duidelijke psychomotorische verstoring die kan leiden tot onbeweeglijkheid, overbeweeglijkheid, extreem negativisme, mutisme, eigenaardigheden van vrijwillige beweging, echolalie, of echopraxie. Onbeweeglijkheid kan zich manifesteren door katalepsie (wasachtige buigzaamheid) of stupor. De overbeweeglijkheid lijkt ogenschijnlijk doelloos en wordt niet beïnvloed door externe stimuli. Er kan sprake zijn van extreem negativisme, dat zich manifesteert door een starre houding ondanks pogingen om te worden verplaatst of weerstand tegen alle instructies. Eigenaardigheden van vrijwillige beweging zijn bijvoorbeeld het vrijwillig aannemen van inadequate of bizarre houdingen of door prominente grimassen. Echolalie is de pathologische, papagaaiachtige, en schijnbaar zinloze herhaling van een woord of woordgroep die zojuist door een andere persoon geuit is. Echopraxia is het herhaaldelijk imiteren van de bewegingen van een ander persoon. Extra kenmerken zijn stereotiep gedrag, maniertjes, en automatische gehoorzaamheid of mimiek. Tijdens een ernstige katatone stupor of opwinding, kan het noodzakelijk zijn de persoon zorgvuldig te begeleiden om zelfverwonding of beschadiging van anderen, te voorkomen. Er zijn potentiële risico's van ondervoeding, uitputting, oververhitting, of zelf toegebrachte schade.
alvorens te komen tot het diagnosticeren van catatone schizofrenie moet worden voldaan aan de volledige criteria voor schizofrenie en moeten andere oorzaken uitgesloten worden. Te denken valt bijvoorbeeld aan middelen gerelateerd (bijv. neuroleptica) ziekte gerelateerd bijvoorbeeld: (Parkinson), zie 332.1. Door neuroleptica geïnduceerde ziekte van Parkinson), een algemene medische aandoening (zie 293,89 Catatonische stoornis), of een manische of depressieve episode.

Het 'puur' roken van de bloesems in een vloeipapier, genaamd een stick of "Stickie" class="mw-redirect";

Het meebakken van bloesem of hars (hasj) in een cake: "Spacecake";

Het trekken van "Thee (drank)"van de bloesem of bladeren: "Marihuanathee;

Het verdampen van de "Tetrahydrocannabinol"THC d.m.v. een "Vaporizer";

Het meebakken van bloesem tussen de tomaat en kaas laag in een pizza:"Happy pizza"

Het trekken van wiet in dierlijke vetten, waaraan de THC zich hecht: wietboter of wietroom

Carl Rogers een invloedrijke psycholoog uit de V.S. publiceerde in 1951 principes van de “client centered therapy”. Rogers vermeed te spreken over "patiënt" omdat het woord patiënt in Rogers zienswijze, te veel de afhankelijkheid van de hulpverlener in zich herbergt. Rogers beschouwde de patiënt als een autonoom individu, dat zelf verantwoordelijkheid draagt over zijn gezondheid. Vandaar de term "cliënt" of "klant". Het woord cliënt belichaamt volgens Rogers, hoe hij met iemand die om hulp vraagt, wil omgaan.

Het verschil tussen de “traditionele geneeskunde” en “client centered therapy” is, dat de hulpverlener in de traditionele geneeskunde, op de eerste plaats de rol van deskundige op zich neemt. Dit gebeurt door het stellen van gerichte, vaak gesloten vragen, observatie, een diagnose en een behandeladvies of geruststelling. Kenmerkend is, dat de hulpverlener patiënten probeert te overtuigen, de gegeven voorschriften op te volgen.
Cliëntgerichte therapeuten stellen zich op de eerste plaats op als een partner die het individu helpt zijn problemen en oplossingen zelf te verkennen. In plaats van gesloten vragen stellen zij open vragen, komen niet tot diagnoses, interpreteren niet, geven geen advies, bieden geen geruststelling, wijzen niet terecht of op tegenstrijdigheden, en zijn het niet eens of oneens met de hulpvrager.
In plaats daarvan laten cliëntgerichte hulpverleners cliënten hun eigen verhaal op hun eigen manier vertellen, met behulp van de therapeutische relatie die gekenmerkt wordt door samenwerking onvoorwaardelijke acceptatie en empathie. In cliëntgerichte therapie, luistert de therapeut zonder te proberen oplossingen te bieden. De therapeut moet een sfeer scheppen waarin klanten hun gevoelens kunnen communiceren en de zekerheid hebben, dat ze worden begrepen zonder te worden beoordeeld.

De term cliënt is in de gezondheidszorg en ook in de geestelijke gezondheidszorg breed ingeburgerd. De principes van de “client centered therapy”: het vooropstellen van samenwerking, onvoorwaardelijk respecteren van het autonome en gelijkwaardige van het individu en het verkennen van de waarden en door het individu gewenste oplossingen, worden nog onvoldoende toegepast.
Naar motiverende gespreksvoering in de klinische psychiatrie

COMET: Men stimuleert het positieve zelfbeeld door patiënten te doen herinneren aan positieve eigenschappen door hen te stimuleren zelfbeeld versterkende gebeurtenissen uit hun nabije dan wel verre verleden, zo helder mogelijk te laten omschrijven. Vervolgens worden deze gebeurtenissen pregnanter gemaakt door deze te koppelen aan positieve emoties. Hierbij kan gebruik gemaakt worden van imaginaire muziek die bij patiënten een prettig gevoel oproept. De derde stap is dan deze positieve zelfbeeld versterkende herinneringen te verbinden met situaties die voorheen een negatief zelfbeeld en gevoel opriepen.
motiverende gespreksvoering in de klinisch psychiatrische behandeling

De hulpverlener die MGV toepast zet zich alleen in voor het belang, behoeften en welzijn van de patiënt.

Het begrip compliance is te vertalen met nakomen van een advies of voorschrift. Een patiënt met een psychose of depressie besluit vaak mede onder druk of op dringend advies van familie of anderen naar een psychiater te gaan. De psychiater stelt na onderzoek van de patiënt een diagnose. Daarna volgt een uitleg over deze diagnose aan de patiënt en een voorstel voor een behandeling vaak bestaande uit antipsychotische medicatie of antidepressiva. De voorgeschreven medicatie dient de patiënt volgens een bepaald schema in te nemen meestal langere tijd. De arts rekent er vervolgens op dat de patiënt zijn voorschriften nakomt. Hij rekent op medicatietrouw en hij rekent op behandeltrouw: hij rekent op compliance.

Iedereen die wel eens te maken heeft gehad met het langdurig gebruiken van medicatie,begrijpt dat het nakomen van de voorschriften van de arts niet altijd eenvoudig is. Het schema moet binnen de gewoontes van de patiënt worden opgenomen. Mensen, ook patiënten zijn gewoontedieren, vergeten dingen en vinden dat er niet snel genoeg resultaat is of stoppen met de medicatie tijdens de behandeling vanwege de bijwerkingen. Dat gebeurt al heeft de patiënt zelf de hulp van de arts gezocht.

Empathie:
Empathisch luisteren is een vaardigheid van de hulpverlener, door middel waarvan deze aan de patiënt congruent, overbrengt dat hij naar de patiënt luistert en begrijpt wat deze zegt en voelt. Dit alles op een niet oordelende manier.
Benadrukt dient te worden dat empathisch luisteren niet betekent dat de hulpverlener sympathiseert met wat de patiënt te berde brengt. Empathisch luisteren. is niet meer en niet minder dan dat de hulpverlener op een neutrale toon, de door de patiënt geuite overwegingen en emoties, reflecteert naar de patiënt. De hulpverlener gaat hierin zover dat hij ook een beredeneerde gok doet naar de achter- of onderliggende gevoelens van de patiënt.
Correct reflecteren van de emotie van de patiënt, naar de patiënt dient geen ander doel dan verheldering voor de patiënt.
Doordat de patiënt zijn overwegingen en uitspraken terughoort van de hulpverlener, vormt de hulpverlener een spiegel voor de patiënt en wordt de kans vergroot dat de patiënt over zijn eigen uitspraken begint na te denken en deze te onderzoeken.
Terug naar motiverende gespreksvoering
Naar Evenwicht: alles over schizofrenie

Hulpverleners zoals huisartsen, psychiaters en verpleegkundigen willen de expertise over hun vak. graag delen met de patiënten. Hoe doe je dat binnen motiverende gespreksvoering?
In motiverende gespreksvoering gaat het op de eerste plaats om informatie uitwisselen. Hulpverlener en patiënt ondernemen een gezamenlijke zoektocht naar wat voor patiënt de meest nuttige informatie oplevert. Hierbij zijn patiënten expert over zichzelf en blijven hulpverleners expert in hun vakgebied voor zover dit nut heeft voor de patiënt. Bij deze zoektocht legt de hulpverlener door de vaardigheden bevestigen, reflecteren en het versterken van de autonomie van de patiënt de basis voor partnerschap. Pas daarna zal de hulpverlener aan de patiënt toestemming vragen tot het verstrekken van informatie. Deze informatie wordt gedoseerd en aangepast aan de situatie van de patiënt, aangeboden.

• P. “Jullie moeten stoppen met dat vitaminedrankje. dat is gif”

• H. “U gezondheid is heel belangrijk voor u. Niet iedereen durft zo voor zijn gezondheid op te komen. Dat drankje daar bent u bang voor. Wat weet u nog meer over dat drankje?”

• P. “Dat vitaminedrankje is gif. Ik krijg er maagpijn van”

• H. “Goed dat u me vertelt dat u maagpijn heeft. U denkt dat dit door het drankje komt. U bepaalt natuurlijk zelf of u dat drankje inneemt. Vindt u het goed dat ik u iets vertel over dat drankje? ”

• P. “Goed”

• H. “We zien dat u weinig brood eet en vaak de warme maaltijd overslaat. Fruit eet u niet. U krijgt te hierdoor te weinig vitaminen. Tegelijkertijd drinkt u elke dag bier. Hierdoor ontstaat er een vitamine tekort en kunt u ziek worden en geheugenproblemen krijgen. Elke dag een vitamine drank kan dit voorkomen. Wat vindt u daarvan? ”

Evenwicht gaat over schizofrenie

Het wel of niet handelen van iemand wordt voor een belangrijk deel bepaald door drijfveren die overeenkomen met zijn innerlijke waarden en overtuigingen. De persoon handelt niet niet alleen om een externe beloning te bemachtigen of een straf te ontkomen, maar ook vanwege de persoonlijke waarde die hij hecht aan de activiteit zelf.
Een oorspronkelijk externe motivatie die tot stand is gekomen door opvoeding, onderwijs of door deelname aan een religieuze gemeenschap of politieke partij met min of meer verplichtend karakter kan veranderen in een intrinsiek motivatie zodra de persoon de waarden die werden opgelegd als zijn eigen waarden gaat omarmen en het belang voor zichzelf erkent. De externe druk of motivatie is dan niet langer meer nodig.
Studeren omdat je plezier beleeft aan het uitbreiden van je kennis en je vaardigheden ziet toenemen. Een gedicht schrijven omdat je daartoe een diepe behoefte voelt. Het hoeft niet door anderen mooi gevonden te worden. Naar de kapper gaan omdat je er daarna leuker uitziet. Aandacht besteden aan je uiterlijk omdat je dat een speciaal gevoel geeft. Yoga beoefenen omdat je je daardoor fitter en gebalanceerd voelt. Vriendschap omdat er een diepe behoefte aan genegenheid is voor iemand.
Ook de volgende gedragingen kunnen het karakter van een intrinsieke motivatie in zich dragen:
Speed gebruiken omdat je een moment minder last hebt van de dingen die "de stemmen” tegen je zeggen, of omdat je dan de energie voelt die een medicijn als Leponex je ontneemt. Alcohol drinken omdat je je minder angstig voelt. Veel roken omdat je dan minder suf of geremd voelt door de anti psychotische medicatie. Drugs met elkaar delen om niet alleen te zijn en leegheid te doorbreken. Binnen blijven omdat er een grote angst is naar buiten te gaan. Erbij willen horen en daarom spullen en geld weggeven. Stoppen met anti psychotische medicatie omdat je je onafhankelijk wil voelen.

Een patiënt die mobiliserende verandertaal laat horen, is bezig zijn ambivalentie ten opzichte van verandering, te vervangen door een voornemen tot verandering Bij deze categorie verandertaal zijn een aantal soorten te onderscheiden, namelijk uitspraken die gaan over:
- zelf daadwerkelijk willen veranderen 'commitment';
- actie willen ondernemen om te gaan veranderen;
- zelf daadwerkelijk stappen gezet hebben om te veranderen;

Het Engelse acroniem hiervoor is CAT: Commitment, activation, taking steps. Het Nederlandse acroniem is CAS: Coomitment, actiebereidheid en stappen zetten.

Categorieën mobiliserende verandertaal

1. Commitment: zelf daadwerkelijk willen veranderen
Er is kans op actie. wanneer de patiënt uitspreekt dat hij zich committeert aan verandering. De patiënt zegt op een bepaalde manier dat hij een beslissing heeft genomen. Commitment uitspraken komen in verschillende gradaties voor van zwak tot sterk:
De duidelijkste:

• P. "Ja. ik zal het doen' of 'Dat garandeer ik"

• P. "Ik ga dat doen! Ik ga morgen mijn lidmaatschap bij de gokclub opzeggen!"

Nog een vleug twijfel in de uitspraak:

• P. "Dat ben ik van plan"

Nog twijfel in de uitspraak:

• P. "Misschien ben ik er klaar voor"

2. Actie gaan ondernemen om te gaan veranderen
Dit zijn uitspraken die wel een beweging richting actie aangeven, maar nog niet 100% commitment inhouden om het ook daadwerkelijk te doen. Bijvoorbeeld:

• P. 'Ik ben bereid om.."

Actietaal is 'er bijna zijn' en impliceert commitment zonder het daadwerkelijk uit te spreken. Logische vervolgvraag op zo'n uitspraak is:

• H. "Wanneer ga je het doen?"

of

• H. "Wat ben je precies bereid om te doen?"

Voorbeeld 'actie ondernemen

• P. 'Ik ben er aan toe.."

• P. 'Ik ben bereid om die cursus SQL te gaan volgen."

• P. 'Ik ben klaar voor de verhuizing naar de RIBW"

3. Al stappen gezet hebben om te veranderen.
In deze uitspraken geeft de patiënt aan een stap in de richting van verandering te hebben gezet. De patiënt vertelt dat hij iets specifieks heeft ondernomen in de richting van het veranderdoel.

• P. 'Ik ben gisteren buiten het ziekenhuis naar mijn nieuwe werk geweest"

Open vragen zijn vragen van de hulpverlener die de patiënt niet kan beantwoorden met een

• P. "ja" , "Nee "

of

• P"Een keer per week slaap ik een nacht niet."

Gesloten vragen kunnen zeker nuttig en noodzakelijk zijn bijvoorbeeld voorafgaand aan een open vraag:

• H. “Mag ik u een vraag stellen?”

Hulpverlener beginnen behandelsessies meestal met een open vraag

• H. "Wat brengt u hier vandaag?"

Of

• H. " wat is er gebeurd sinds we elkaar voor het laatst hebben ontmoet?"

Een open vraag is een aanmoediging voor de patiënt verder te gaan, onderwerpen uit te diepen en mogelijkheden voor verandering te verkennen.
Bijvoorbeeld:

• H. “Welke invloed heeft dit probleem op uw dagelijkse leven?"

• H. "Wat maakt dat u het gevoel heeft dat het tijd zou kunnen zijn voor een verandering?"

• H.“Wat is er veranderd sinds u medicatie gebruikt?”

Terug naar Evenwicht

Samenvatten is een specifieke manier van reflectief luisteren waarin de hulpverlener kernachtig terugkaatst wat de patiënt hem vertelt heeft. Door samen te vatten communiceert de hulpverlener dat hij luistert naar wat de patiënt te vertellen heeft, bouwt aan een verstandhouding, vestigt de aandacht op opvallende onderdelen van de conversatie en verlegt de richting van de aandacht. aan te raden is vaak samenvattingen te geven omdat teveel informatie van de patiënt moeilijk voor de hulpverlener te hanteren, te verwerken terug te geven is.
Ook wanneer in de interactie onproductief wordt doordat de patiënt uitnodigt vooral over te gaan tot behoudtaal, status quo taal, kan een samenvatting gebruikt worden om de aandacht te verleggen.

de hulpverlener begint de samenvatting met een aankondiging van de samenvatting en een uitnodiging missende dingen aan te vullen, gevolgd door een open vraag.
Indien ambivalentie in het gesprek naar voren kwam wordt deze in het gesprek meegenomen. Bijvoorbeeld:

• H. "Staat u mij toe samen te vatten wat wij bespraken. U betwijfelt of u hier uit eigen beweging gekomen bent of dat u hier bent omdat uw huisarts ons heeft ingeschakeld. Tegelijkertijd heb u al een tijd last van vervelende stemmen en zijn er dingen gebeurd die u liever niet had gewild. Heb ik iets overgeslagen? Ik zou graag weten wat u van dit alles vindt?"

Het doel is niet om de patiënt in een positie te brengen dat hij zich moet rechtvaardigen of verdedigen. De hulpverlener weerspiegelt slechts wat de patiënt heeft gezegd en moedigt de patiënt aan uitleg te geven hierover.
De hulpverlener probeert verklaringen die opborrelen vanuit zijn eigen ervaringen te onderdrukken en te blijven luisteren naar hoe de patiënt tegen zijn probleem of situatie aankijkt. Vooral de kennis van de patiënt zal leiden tot verandering of behoud van de status quo.

Tardieve Dyskinesie:
Een syndroom bestaande uit potentieel onherstelbare onvrijwillige bewegingsstoornissen dat na enige tijd kan optreden als bijwerking, bij patiënten die behandeld zijn met klassieke antipsychotische medicijnen zoals Haldol en Cisordinol. Tardief betekent zoveel als 'laat' en dyskinesie zoiets als 'verkeerde bewegingen'. Het gaat om zenuwtrekken in het gezicht, onwillekeurige bewegingen van tong-, mondspieren, maar ook vingers, en andere ledematen. De eerste verschijnselen kunnen een half jaar op zich laten wachten maar soms ook wel tien jaar of nog langer. Volgens een ruwe schatting (de onderzoeksresultaten lopen erg uiteen) krijgt ongeveer een derde van de patiënten die antipsychotica gebruiken last van deze bijwerking. Alhoewel tardieve dyskinesie meer voorkomt bij ouderen met name oudere vrouwen die langdurig behandeld zijn met conventionele antipsychotica is het onmogelijk voorspellingen te doen over het wel of niet gaan voorkomen na het begin van de behandeling met antipsychotische medicatie Het risico dat tardieve dyskinesie ontstaat en dat het onomkeerbaar blijkt is groter naarmate de duur van de antipsychotische behandeling langer en de doses die de patiënt hiervoor worden toegediend,groter zijn. De kans dat het syndroom uiteindelijk ontstaat is echter kleiner wanneer de therapie relatief korter is en de toegediende doses lager

Er is geen bekende behandeling voor tardieve dyskinesie, alhoewel het mogelijk is dat het syndroom gedeeltelijk of geheel vermindert wanneer de therapie gestaakt wordt of de doses verlaagd. Wel is een aantal middelen bij bepaalde patiënten deels werkzaam. Vitamine E lijkt een veelbelovend geneesmiddel. Antipsychotische behandeling zelf echter onderdrukt voor een gedeelte de tekenen van tardieve dyskinesie en kan daardoor een onderliggend proces maskeren. Het effect wat deze symptoomonderdrukking heeft op het lange termijn verloop van het syndroom is onbekend.

Verandertaal is alles wat de patiënt zegt over -zelfs de kleinste toespeling is voldoende- dat het beter of anders zou moeten.
Het verdient aanbeveling kennis te hebben van de volgende categorieën verandertaal:
- De patiënt geeft uiting aan de beslissing tot verandering.
- De patiënt geeft uiting aan het onderkennen van de voordelen van verandering.
- De patiënt geeft uiting aan het onderkennen van de nadelen van de status quo.
- De patiënt brengt optimisme onder woorden over de mogelijkheden tot verandering.

Vastbeslotenheid/besluittaal:
Besluittaal is de sterkste uiting van verandertaal. Besluittaal wordt gekenmerkt door de verplichting die een persoon zichzelf oplegt, te veranderen. Onderzoek toont aan dat wanneer iemand besluittaal laat horen door te zeggen dat hij iets gaat doen of dat hij besloten heeft iets te gaan doen, dat er gedragsverandering volgt.

• P. "Ik ga het doen"

De voordelen van de verandering onderkennen.

• p. "Mijn familie zou het fijn vinden als ik stop."

De nadelen van de status quo onderkennen

• P. "Het probleem is groter dan ik eerst dacht."

Optimisme over verandering onder woorden brengen.

• p. "Het is mij al eerder gelukt, te veranderen."

Terug naar Evenwicht

Een virus is parasitair genetisch materiaal wat omhuld wordt door een eiwitmantel. Virussen hebben geen cel, geen ribosomen, weinig of geen enzymen voor hun eigen stofwisseling, zo missen ze de enzymen voor de eiwitsynthese en ATP-productie.
Om zich te vermeerderen nemen virussen in de cel van een ander organisme de controle over van de stofwisselingsfabriek van die gastheercel.
Een virusdeeltje is zo klein dat het niet door een lichtmicroscoop waargenomen kan worden. Een virus is in staat is zich vast te hechten aan bijvoorbeeld menselijke cellen, de menselijke cel als voedselbon te gebruiken, het DNA van de cel te her-coderen en een infectie te veroorzaken in het lichaam van mensen. Zonder een gastheercel verliest het virus zijn functie.
Virussen kun je onderscheiden aan de hand van het soort gastheer cel die hen voedt en die zij infecteren. Er zijn menselijke virussen, dierlijke virussen plantvirussen, schimmelvirussen en er zijn ook virussen op bacteriën. Deze laatsten worden fagen genoemd. Dat zijn de meest complexe virussen.
Een andere manier om virussen te onderscheiden is naar hun op geometrische figuur lijkende vorm van hun eiwitomhulling: spiraalvormig, veelvlakkig en complex

Virussen veroorzaken infecties waar je ziek tot ernstig ziek van kunt worden of zelfs overlijdt. Het is aanbevolen wanneer een griepvirus of covid-19 of een ander sars virus heerst, maatregelen te nemen om je zelf en anderen tegen infectie te beschermen, zeker wanneer je zelf drager bent van een dergelijk virus.
Wanneer je zelf drager van een griepachtig virus bent, ga je niet uit huis en vermijd contact. Wanneer je weet dat bijvoorbeeld de griep heerst, houd je bij het spreken ongeveer 2 meter afstand tot anderen, geef geen hand, was je handen, ontsmet karretjes van de supermarkt of draag handschoenen en draag een mondmasker.

in het begin van de coronapandemie was er veel discussie over het nut van mondkapjes. Hier valt het volgende over te zeggen. Virusdeeltjes zitten in ademdamp. Deze dampdeeltjes kunnen in de lucht blijven hangen, afhankelijk van de sterkte van de luchtstroom.
Verschillende laboratoriumstudies hebben aangetoond dat chirurgische en zelfgemaakte maskers van theedoeken of T-shirts deels effectief zijn in zowel het beperken van uitgeademde virusdeeltjes(de grootte van de uitgeademde pluim wordt verkleind) en dit helpt tegelijkertijd om het risico van blootstelling aan virussen van mensen in de buurt te verkleinen.
Chirurgische maskers kunnen de verspreiding van virussen die door een geïnfecteerde drager worden uitgestoten, tot 67-75%), en zelfs 100% verminderen <
Afhankelijke van hoe ze gemaakt zijn (een of meerdere lagen) beschermen zelfgemaakte maskers 50-75% tegen inademen en verkleinen eveneens de pluim uitgeademde virusdeeltje die opgeslagen zijn in aerosolen. Het spreekt vanzelf dat zelfgemaakte mondmaskertjes en ook mondmaskertjes verkrijgbaar in de supermarkt, nog effectiever zijn wanneer iedereen een dergelijk maskertje draagt.

Literatuur:
Dismantling myths on the airborne transmission of severe acute respiratory syndrome coronavirus (SARS-CoV-2) Julian W. Tang
Julian W. Tang, William P. Bahnfleth, Philomena M. Bluyssen, Giorgio Buonanno, Jose L. Jimenez, Jarek Kurnitski,Yuguo Li, Shelly Miller, Chandra Sekhar, Lidia Morawska, Linsey C. Marr, Arsen Krikor Melikov, William W. Nazaroff, Peter V. Nielsen,Raymond Tellier, Pawel Wargocki, Stephanie J. Dancer.
Journal of Hospital Infection
January 12, 2021