Evenwicht Evenwicht gaat over schizofrenie en filosofie

Het denken van Hannah Arendt en AI

• 
• 

Gegevens

Gemaakt op woensdag 07 augustus 2024 13:23

Laatst bijgewerkt op woensdag 09 oktober 2024 21:07

Gepubliceerd op woensdag 07 augustus 2024 18:16

Hits: 768

AI vergelijken met het denken van Hannah Arendt

Sinds velen dankzij het AI programma Copilot van Microsoft, de generatieve zoekmachine ChatGPT 4, kunnen gebruiken, zijn we onder de indruk geraakt van wat AI op intellectueel gebied vermag. Elke vraag, hoe complex ook, voorziet Copilot van een op maat gesneden antwoord, voorzien van bronvermelding. Geen wonder, dat elke scholier, die een opstel of scriptie moet schrijven, Copilot in de afgelopen 2 jaar heeft gebruikt.
Niet alleen scholieren: Inmiddels is de paniek bij Google toegeslagen daar Copilot een groot deel van de markt van zoekmachines op het internet, heeft opgeslokt.

Wat betekent AI voor ons menselijk denken? AI staat immers voor artificiële intelligentie. Is AI vergelijkbaar met menselijk denken?
Om het menselijk denken te kunnen vergelijken met AI, hebben we een diepgaande omschrijving nodig van zowel menselijk denken als van AI. Wat is dat menselijk denken? Wat is AI? Voordat wij tot een vergelijking kunnen komen volgt eerst een uitgebreide omschrijving van menselijk denken en dan een omschrijving van AI.

Hannah Arendt

Bij het onderzoeken, van wat denken is, stuitte ik op Hannah Arendt (1906-1975) die tot kort voor ze overleed, bezig was met een werk over ”denken, handelen met bewegingsvrijheid en oordelen”. In Nederland, is dit lijvige werk 2021 uitgegeven, onder de naam “Het leven van de geest”. “Het leven van de geest”, dat op de eerste plaats een werk over politiek denken is, was voor mij een eyeopener voor hoe het verschil tussen menselijk denken en AI benaderd kan worden. Kan AI intelligenter worden dan de mens? Daarnaast biedt Hannah Arendts werk, een mogelijkheid hoe er over de impact van AI op ons leven, denken, politieke denken, en handelen, gedacht kan worden.
Voor een bredere vergelijking van AI met menselijke intelligentie verwijs ik naar Kan AI intelligenter zijn dan de mens?

Hannah Arendt, opgeleid als filosofe en theologe maar zelfverklaard politiek theoreticus, heeft de invloed van ons politieke handelen op ons denken en omgekeerd, diepgaand bestudeerd.
In het vooroorlogse Duitsland, was Arendt getuige van de neergang van de democratie van de Weimar republiek en de opkomst van het nazisme.
Terugkijkend op nazi-Duitsland, herinneren wij ons de kadaver discipline van een natie die haar leider blindelings volgde in een niets ontziende oorlog, de 5 miljoen Joden die in vernietigingskampen werden vergast en de verklaring “Befehl ist Befehl”, die veel Duitsers waaronder Eichmann - de organisator van deportaties van Joden naar vernietigingskampen –, hiervoor gaven.

Arendt die het proces van Eichmann in Israël bijwoonde en de vele duizenden pagina’s van de aanklacht bestudeerd heeft, verwondert zich over de absolute gedachteloosheid waarmee Eichmann, - toch een intelligent man en brave familievader -, gehandeld heeft.

Hannah Arendt heeft zich in haar analyse van denken, laten inspireren door de gedachteloosheid van het handelen van Eichmann en haar boek "The Origins of Totalitarianism" (1951) waar zij aandacht besteed aan de oorzaken en opkomst van het nazisme in Duitsland en het stalinisme in de Sovjet unie.

Arend vindt dat de processen denken, handelen met bewegingsvrijheid, en oordelen plaats vinden in de geest en horen plaats te vinden in een vriendschappelijke dialoog met elkaar.

Mensen hebben dan de mogelijkheid, hun denken en doen niet te laten overheersen door de persoonlijke mening, de heersende ideologie, fictie, de geschiedenis, doctrine, een narratief, protocol, de frames van de politiek of tegenwoordig de algoritmes van AI. Denk aan de algoritmes, die de belastingdienst recent bij de toeslagen affaire gebruikte..
Ook bij de toeslagen affaire destijds een gedachteloos handelen van ambtenaren, rechters, bewindspersonen en journalisten.
Denken kunnen wij blijkbaar niet alleen, niet alleen aan anderen en zeker niet aan AI over laten.

Denken en politiek

Het algoritmisch redeneren is de mens niet vreemd. Getuige de dogma’s van religies, de propaganda en terreur van het totalitarisme, oorlogen en onderdrukking.
Als politici en religies echter de werkelijkheid aanvaarden, dan zullen zij de pluraliteit van mensen, in al hun verschillen en al hun verschillende opinies, tot het voorwerp van hun verwondering moeten maken en beseffen dat het niet goed is voor de mens om alleen te zijn. Politici, zullen te midden van de pluraliteit, een standpunt in moeten nemen en nastreven. Een standpunt dat de pluraliteit niet ontkent.
In de visie van Arendt is denken een verantwoordelijkheid van alle mensen. Denken, kun je niet, alleen aan politici, religieuze gezagsdragers en ceo’s overlaten. Indien je niet gedachteloos wil handelen, heb je de plicht, in gesprek met elkaar, naar de betekenis van alles wat ons overkomt en alles wat gebeurt te blijven zoeken.

Denken; wat is dat?

Denken, is volgens Hannah Arendt een voortdurende gezamenlijke zoektocht naar zin en betekenis van wat toevallig gebeurt of de aandacht trekt. Plato vond nog dat het denken een harmonieus innerlijk gesprek met zichzelf is. Arendt vindt dat deze zoektocht hoort plaats te vinden in een vriendschappelijke dialoog met elkaar.
Het denken mondt op deze manier, nooit uit in een definitieve verworvenheid maar wordt telkens hernomen. Net zoals de trouwe Penelope, die zich tijdens de 20 jaar dat haar echtgenoot Oedipus afwezig was, de ongewenste vrijers van het lijf hield, door te beloven tot een keuze te komen, wanneer zij klaar zou zijn met het weven van het doodskleed van Laertus, de vader van Oedipus. Echter elke nacht ontrafelde de sluwe Penelope een deel van wat zij overdag weefde.
Denken is niet het zoeken naar antwoorden maar het zich samen met anderen, op een vriendschappelijke manier, verwonderen over de dingen die toevallig plaatsvinden en het zoeken naar de betekenis en mogelijkheden daarin.
In die betekenis levert denken geen levenswijsheden, geen wetenschap, ontraadselt niet en verleent niet de macht te handelen. Mogelijk voorkomt denken in die zin het kwaad, waaronder dictaturen, totalitarisme en tunnelvisies hoopt Arendt.
Het woord, "geweten", in de betekenis van samenzijn met mezelf, anderen en het weten, wijst volgens Arendt in die richting.

Hannah Arendt zegt in een interview in 1973, dat wanneer wij naar de geschiedenis kijken het altijd lijkt alsof de geschiedenis een onvermijdelijke gebeurtenis is. Dat komt zegt zij doordat wij de vele mogelijkheden die de geschiedenis anders hadden kunnen doen verlopen, niet meer kennen doordat zij er niet meer zijn.
Daarom haar pleidooi voor denken als gezamenlijke vriendschappelijke dialoog over de betekenis en mogelijkheden van de toevallige gebeurtenissen; denken in een pluraliteit van betekenissen en mogelijkheden
Je kunt je voorstellen, dat wanneer mensen breed met elkaar in dialoog waren gegaan na de uitvinding van plastic, dat het in de dialoog mogelijk ter sprake gekomen zou zijn, dat plastic vele voordelen kent maar ook niet afbreekbaar is en wat de mogelijke gevolgen zouden kunnen zijn na tientallen jaren onbeperkte productie. Welke keuze zouden er dan gemaakt zijn?

Betekenis

Betekenis wordt door verschillende individuen anders gevoeld, beseft, begrepen, en uitgelegd. Als voorbeeld denk ik aan Victor Frankl de psychiater neuroloog die in WO II de verschikkingen van een vernietigingskamp overleefde door tijdens deze gruwelijke periode, zijn leven betekenis te geven, door aldaar mede gevangenen te helpen met hun psychisch lijden. Een andere manier van betekenis geven, vond hij in een poging, zijn verloren gegane proefschrift en levenswerk over logotherapie, op snippers gevonden papier, te reconstrueren.
Op een zeker moment, tegen het einde van de oorlog, was er een mogelijkheid het kamp te ontvluchten. Hij had al het besluit genomen te vluchten, toen hij in een gesprek raakte met een stervende medegevangene. Toen hij de teleurstelling, verlaten te worden, bij deze man waarnam, besloot hij te kiezen bij hem te blijven in plaats van te vluchten. Hij voelde na dit besluit een diepe gemoedrust die hij nooit eerder in zijn leven ervaren had.

Denken en de verbeelding

Aan de basis van denken ligt volgens Arendt, de verbeelding; het is het vermogen, voor de geest aanwezig te stellen, wat voor het zintuiglijke afwezig is. Het is het besef van mijn eigen aanschouwing of gewaarwording van de wereld. Het is het vermogen tot re- presentatie of het herinneren.
Iets verder, is de verbeelding ook de mogelijke toekomst, ofwel het “wat niet meer”, te verbinden met het “wat nog niet”.
De verbeelding heeft het vermogen om het aanwezige ofwel de zintuigelijke waarneming van iets, een andere vorm te geven of kenmerk toe te dichten door fantaseren.
In de verbeelding van zintuiglijke aanschouwing, schuilt het besef, dat deze aanschouwing mededeelbaar is door begrippen en kennis en daardoor werkelijk is. Het is weliswaar een beredeneerde veronderstelling van gemeenschappelijk besef of sensus communis of intersubjectiviteit; helemaal zeker kunnen wij immers niet zijn, dat de werkelijkheid van anderen, onze werkelijkheid is.

Het kennen en begrijpen
Arend stelt, dat het op grond van beredeneerd besef van gemeenschappelijkheid (sensus communis) is, dat de waarnemingen van de vijf zintuigen gekend en begrepen worden. De begrepen of herinnerde taalkundige omschrijvingen, van beeld-, meme-, klank-, gevoel- ruimte- geur en smaak- waarnemingen, zorgen er voor dat ik de wereld en de dingen daarin herken en kan ordenen.
Emanuel Kant (1724–1804), naar wie Arendt in verband met "denken" verwijst, merkt op dat het beeld van een driehoek in onze verbeelding, tegelijkertijd een beeld is dat ons alle zintuiglijk waargenomen driehoeken, doet herkennen. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor het beeld dat wij van een huis of boom in onze verbeelding bewaren. Aan de hand van dit beeld herkennen wij alle huizen en bomen.

De verbeelding maakt reflectie mogelijk
Onze verbeelding "transformeert de door de zintuigen waargenomen objecten, in 'gevoelde' geziene, gehoorde geroken, geproefde, ruimtelijk en in tijd waargenomen objecten, door te reflecteren op de representatie ervan. Het gerepresenteerde object wekt nu iemands aandacht, nadenken, plezier of ongenoegen op, niet de directe waarneming van het object.
Het beredeneerde besef van gemeenschappelijk waarnemen, is een soort zesde zintuig, dat de vijf andere zintuigen bij elkaar past en ons in staat stelt te herinneren en na te denken over de representaties in onze verbeelding van onze ooit zintuiglijke ervaringen.
Het vermogen door het herkennend besef van zintuiglijke waarneming, de verbeelding, en de sensus communis, gekristalliseerd in kennis hoe in verschillende situaties verstandig, aangepast, zich handhavend te handelen, draagt er toe bij dat het individu in de wereld overleeft.

De anatomie van representaties vormt onze geest, ons bewust zijn

Het ervaren en zoeken naar betekenis in wat er gebeurt, is mogelijk, doordat wij in onze geest ons bewust zijn van representaties van waarnemingen; in en buiten onszelf, onder andere in de vorm van taal. Door taal hebben we weet van concrete abstracte, specifieke en algemene begrippen. Ook naast taal zijn we ons bewust van organische en dode materie, bewust van ruimte en tijd, wensen, mogelijkheden, beelden, klanken, tastreceptoren, tastzin, proprioceptie, en geuren.

Representaties, tussen zintuiglijkheid, verbeelding, wensen en weten

Representaties die iets zeggen over het bewustzijn of besef het weet hebben van emotie en omstandigheden in en om ons heen zoals:
Angst, woede, verdriet, neerslachtig, vrolijk, eufoor. dysfoor, tevreden, kalm, opgewonden, gevaar, veilig, geborgen, (on)behaaglijk, hulpeloos, controle, gezond, ziek,. hongerig, dorstig,(on)vrij, gemeenschappelijkheid, fit, energiek, alert initiatiefrijk, nieuwsgierig, ziek, zwak, misselijk, koortsig, hongerig, verlangend, wensend, onderzoekend, weetgierig, belangstelling, nieuwsgierig, ontriefd, onthand, energiek, actief, initiatiefrijk, vasthoudend, georganiseerd, overzicht, voorzichtig etc.

Representaties die iets zeggen over onze bewuste of onbewuste activiteit
Ademen, Slapen, dromen, wakker worden, opstaan, uitrekken, lopen ochtendrituelen, eten halen, bereiden, consumeren, proeven, reizen, praten, denken werken, rusten, ontspannen, sporten, spelen ontmoeten etc.

Representaties die iets zeggen over onszelf in relatie tot anderen zoals:
gehecht, verliefd, loyaal, verplicht, geveinsd, sterk, zwak, slim, dom, intelligent, goed, slecht, (extra) introvert, dominant, volgend, verbonden, aanhankelijk, moedig, aanwezig, vijandig, vertrouwd, vreemd, angstig verlegen, wantrouwen, eenzaam, samen, gezelschap, grenzeloos, alleen (on)rechtvaardig, (on)eerlijk, (on)handig, snel, langzaam, (a)sociaal sympathie, antipathie, empathie, gezelligheid, wantrouwen, eenzaam, alleen, (on)rechtvaardig, (on)eerlijk, etc.

Representaties die iets zeggen over urgentie met betrekking tot aanpassing, handhaving, ordening, organisatie, keuzes en zich verhouden ten opzichte van andere mensen en de wereld om hen heen zoals:
onderscheiden wat belangrijk en onbelangrijk is , doelgerichtheid, inventiviteit, creativiteit, het weten en vermogen hoe te handelen in verschillende situaties, strategisch en tactisch inzicht het vermogen tot het imiteren, verwerven en doorgeven van kennis, en een voortdurend veranderend en stabiel gedifferentieerd bewustzijn van mening, twijfels, intenties, positieve en negatieve emoties, vermogen tot imiteren van succesvol gedrag, inlevingsvermogen, communicatievermogen, samenwerkingsvermogen, bemiddelend en een overeenkomend etc.

Oordelen

Oordelen is het vermogen om het bijzondere en het algemene te combineren en zo het bijzondere van dingen en ervaringen te schatten.

Arend stelt, dat het op grond van beredeneerd gemeenschappelijk besef (sensus communis) is, dat de waarnemingen van de vijf zintuigen van de werkelijkheid gekend en begrepen worden en ons in staat stellen, een oordeel te vormen.

Het standpunt van de ander
Arendt vindt dat wij om überhaupt te kunnen oordelen, ons in de fysieke, sociale en politieke wereld met andere mensen moeten begeven. Dat betekent dat wij, ons proberen open te stellen, voor datgene wat anderen mogelijk waarnemen, doet herkennen, oordelen, begrijpen, voelen, menen en hun perspectief. Arendt stelt:

Hoe meer standpunten van mensen ik in mijn hoofd heb terwijl ik over een bepaalde kwestie nadenk, en hoe beter ik me kan voorstellen hoe ik me zou voelen en denken als ik in hun plaats was, hoe sterker mijn vermogen tot representatief denken zal zijn en hoe waardevoller mijn eindconclusies en mijn meningen.

Tegelijkertijd moeten mensen om te kunnen oordelen het niet alleen met zichzelf eens zijn, maar moeten zij het mogelijk ook met anderen eens zijn.

(Ons) en hun beeld van de wereld klopt
Arendt beweert dat ons besef van een gedeelde menselijke zintuiglijke ervaring, het mogelijk maakt om te oordelen en onderscheid te maken tussen goed en kwaad.

Verwijzend naar Cicero's beweringen dat "iedereen discrimineert, onderscheid maakt tussen goed en kwaad en in zaken van kunst en proportie door een stille betekenis zonder enige kennis van kunst of proportie, vestigt Arendt de aandacht op het feit, dat mensen in staat zijn om beweringen te doen, over voorkeur dan wel afkeer of ze nu goed geïnformeerd zijn of niet. Deze beweringen "zijn geworteld in de sensus communis, en van zulke dingen heeft de natuur gewild dat iedereen tot op zeker hoogte, in staat is, om ze te voelen en te ervaren"

Arendt stelt dat sensus communis ons in staat stelt verankerd te zijn "in een wereld die anders zonder betekenis en existentiële realiteit zou zijn:

Wij zijn verantwoordelijk voor elkaars vrijheid
Oordelen stelt ons in staat, onze fysieke en sociale wereld te begrijpen, waardoor het mogelijk wordt, om de verantwoordelijkheid voor onze vrijheid te dragen.

Arendt stelt:

"Wij zijn gedoemd om vrij te zijn, op grond van het feit dat we geboren zijn, ongeacht of we van vrijheid houden of haar willekeur verafschuwen, er 'tevreden' mee zijn of er de voorkeur aan geven, te ontsnappen aan haar ontzagwekkende verantwoordelijkheid, door te kiezen voor een of andere vorm van fatalisme.”

voel je vrij om te onderzoeken en oordelen
Onze vrijheid kan volgens Arendt alleen worden bemiddeld, door een beroep te doen op het oordeelsvermogen, omdat het oordeel "ervoor zorgt, dat iemand niet wordt verpletterd door de tegengestelde krachten van verleden en toekomst, terwijl hij in 'de poort, van het moment' staat.’
Bij het beoordelen van mensen, gebeurtenissen, concepten en ideeën van de wereld, oefenen we onze vrijheid uit en stellen we betekenis vast.
Arendt vindt dat het bij het oordelen noodzakelijk is, de verantwoordelijkheid te nemen, alle standpunten over hetgeen er gebeurt is, te onderzoeken en te bevragen op de betekenis ervan. Dit, in een vriendschappelijke dialoog, met vertrouwen in de bijzonderheid, van elk mens. De bereidheid en het vermogen om voor degene waarmee je de dialoog aangaat, te kiezen, is iets wat we bewust moeten doen.
In de dialoog die volgt, zouden wij elkaar net als Socrates kunnen bevragen op onze overtuigingen en op die manier ons denkproces openbaar delen en onze overtuiging heroverwegen.

Denken zonder agenda
Oordelen houdt voor Arendt in, dat we bereid zijn in de dialoog met de ander, een stap terug te doen en te luisteren en te observeren, onszelf te verwijderen en toeschouwer te worden van mensen, gebeurtenissen, dingen en ideeën, zodat we in staat en bereid zijn, om beoordelingen te maken.
Door te observeren, kan de toeschouwer een belangeloos standpunt innemen, duidelijker zien en eisende condities van persoonlijke agenda’s en de wereld, opzij zetten. Dit maakt het mogelijk om het specifieke waar we aandacht aan besteden te zien zoals het is.
Arendt zegt, wanneer mensen niet langer handelen, door te spreken maar de ander in de dialoog observeren en naar hem of haar luisteren over wat er gebeurd is, en omgekeerd dat er naar hun verhaal geluisterd wordt, dat mensen beginnen te denken.

de wijsheid van achteraf
De praktijk van het denken is daarom iets dat tussen mensen gebeurt (hoewel het van binnenuit begint) en is essentieel om je voor te bereiden om met anderen in contact te komen om hun verschillende perspectieven op een gedeelde wereld te testen.
De bereidheid en het vermogen, lang genoeg stil te staan, ons tijdelijk terug te trekken uit de wereld en in veiligheid en privacy te kunnen denken, reflecteren en herinneren, is noodzakelijk voor het genereren van betekenis in ons leven. Deze betekenis, kan alleen worden ontdekt door denken. Hierbij realiseren wij ons, dat denken altijd nadenken of overdenken is: de wijsheid van achteraf.

verantwoordelijkheid voor het leven
Het is een manier van denken die in staat is om met het bijzondere in zijn bijzonderheid om te gaan, maar die niettemin aanspraak maakt op gemeenschappelijke geldigheid.
Denken betekent generaliseren', vandaar dat oordelen 'het vermogen is om het bijzondere en het algemene op mysterieuze wijze te combineren.
De individuele ervaring — het bijzondere — is waarschijnlijk betekenisvoller dan het algemene. Het is door middel van bijzonderheden, dat we in staat zijn, beginnen, te begrijpen, te realiseren en te verbinden.
Oordelen is echter noch een persoonlijke mening noch de dwingende universaliteit van de cognitieve rede of waarheid.
Vermeden moet worden alleen te gehoorzamen aan de persoonlijke mening, de heersende ideologie, fictie, de geschiedenis, doctrine, de frames van de politiek, een narratief, protocol of tegenwoordig het algoritme van AI.

Dit is een probleem omdat het moeilijk is meningen en heersende ideologieën tussen haakjes te zetten. Te vaak, waarschuwt Arendt, laten we toe dat grote theorieën universeel gezag krijgen in plaats van onze individuele verantwoordelijkheid te erkennen om onze wereld en haar geschiedenis te creëren. Wij moeten leren dat wij voordat wij tot een oordeel komen zekerheden - ook onze eigen zekerheden - moeten opschorten.
Kortom, het leven en zeker AI, dient ons niet te overkomen. We hebben een verantwoordelijkheid voor ons leven en dat van de ander.
Als dat zo is, kunnen we onze menselijke waardigheid terugwinnen van de geschiedenis, zonder het belang van de geschiedenis te ontkennen, maar haar recht om de ultieme rechter te zijn, te ontkennen.

Denken, oordelen en beslissen gaan boven kennis en waarheid
Arendt stelt dat we altijd oordelen als leden van een gemeenschap, geleid door wat we gemeen hebben, maar we zijn ook wereldburgers en het is als wereldburgers dat we politieke zaken moeten beoordelen. Arendt betoogt dat oordelen over cultuur en politiek daarom afhankelijk zijn van discussie en overtuiging: Cultuur en politiek horen bij elkaar, omdat het niet om kennis of waarheid gaat, maar om in vrijheid denken, oordelen en kiezen. Het gaat om de oordeelkundige uitwisseling van meningen over betekenis van de gebeurtenissen en sfeer van het openbare leven en de gewone wereld, en de keuze over de wijze waarop daarin moet worden gehandeld, evenals over wensen hoe het er voortaan uit moet zien en wat voor soort dingen er in moeten verschijnen.

Op dit punt aangekomen, een pas op de plaats over het denken van Hannah Arendt. Om denken met AI te vergelijken, volgt eerst een omschrijving van AI

Wat is AI?

AI (Artificial Intelligence) of kunstmatige intelligentie, bestaat uit door mensen bediende en gestarte computer hardware, geprogrammeerd met complexe algoritmes, neurale netwerken, inferentie, machine learning, reinforcement learning, en deep learning. AI voert een explosief groeiend aantal taken uit, die zo ingewikkeld zijn, dat ze voorheen, alleen door mensen konden worden uitgevoerd.
Belangrijk is, dat het hier gaat om deeltaken of deelvaardigheden of combinaties van deelvaardigheden van menselijke intelligentie.
AI voert deze deelvaardigheden vaak beter maar altijd vele keren sneller uit dan mensen.
Denk aan een artikel schrijven, programmeren, muziek schrijven, een schilderij maken, schaken, go spelen, de juiste baan berekenen van een ruimteschip bij de terugkeer in de dampkring, in de auto de kortste en snelste weg van A naar B berekenen, rekening houdend met files, een gesproken tekst naar een gesproken tekst in het Russisch of in welke taal dan ook vertalen en nog veel meer talen.

Aanvankelijk werd verondersteld dat schaken een representatie van intelligentie was. Sinds AI de allerbeste menselijke schaakgrootmeesters in schaken en go verslaat, realiseren wij ons, dat. schaken, een combinatie van deelvaardigheden van menselijke intelligentie is.
Hoe is het mogelijk dat AI de allerbeste grootmeesters in denkspelen verslaat? Dat komt doordat AI bij schaken, bliksemsnel put uit een onmenselijk groot geheugen. AI herkent in een oogwenk alle ooit gespeelde partijen en stellingen en de beste zetten. AI kan tegenwoordig miljarden mogelijkheden tegenover elkaar afwegen en daaruit weer de meest efficiënte mogelijkheid berekenen. Een menselijke speler delft in al deze deelvaardigheden van het spel, het onderspit.

Dat laatste was in 1997 al zo toen de beste schaker aller tijden Kasparov, verloor van IBM's Deep Blue.
De huidige computer hardware en algoritmes die gebruik maken van technieken zoals neurale netwerken en deep learning, zijn tegenwoordig zo geavanceerd dat de huidige AI systemen zoals Stockfish en AlphaZero voldoende hebben aan selflearning en geen database van gespeelde partijen en eindspelsituaties meer nodig hebben om in minder dan 24 uur een niveau van 4000 ELO rating te bereiken. Magnus Carlsen de voormalige wereldkampioen schaken heeft een ELO rating van 2865. Winnen van een dergelijk krachtige schaakcomputer is er niet meer bij, hooguit remise spelen.

Of AI taken zoals een samenvatting of een artikel schrijven “beter” uitvoert hangt af van hoe wij "beter" definiëren.
Wat mij opvalt aan de AI samenvattingen, is dat zij voortkomen uit wat deskundigen hier al over gezegd hebben. Daarbovenop wat bepaalde deskundigen van een bepaalde stroming hierover gezegd hebben. De samenvattingen zijn zeer beperkt pluriform.
Maakt AI een betere samenvatting of artikel dan een mens zou maken? Natuurlijk zullen veel mensen een kwalitatief slechtere samenvatting of artikel maken dan AI. Dat geldt echter niet voor specialisten die zich verdiepen in een specifiek onderwerp. Zij zullen de samenvatting of artikel niet alleen uit meerdere invalshoeken maken maar ook nieuwe vragen en inzichten over het onderwerp voor het voetlicht brengen. Wel zullen zij veel langzamer werken dan AI..

Ons huishouden kunnen wij niet overlaten aan AI
Mogelijk is verrassend te moeten vaststellen dat een huishoutrobot veruit de mindere is van elke mens wat gewend is huishouden te doen.
Deze video uit 2010 illustreert hoe complex het voor een robot is, uit een hoop handdoeken, een handdoek te vissen, deze netjes te vouwen en daarna op een stapel te leggen. De video wordt versneld afgespeeld. In werkelijkheid duurt het vouwen van elke handdoek 24 minuten:

Een van de redenen is, dat hetgeen wat afwijkt van het kader of algoritme, waar AI mee werkt, niet op meerdere manieren wordt onderzocht of geïnterpreteerd maar sjabloonmatig volgens het algoritme.
Simpel gezegd; een robot die een handdoek van een hoop haalt, opvouwt, op een stapeltje legt, zal stoppen wanneer er geen hoop handdoeken meer is, De robot zal zich niet afvragen, waar dat wasgoed vandaan komt en zeker niet op het idee komen, was uit de droogtrommel te halen, tenzij dit volgens een algoritme geprogrammeerd is.
Het kost verschrikkelijk veel algoritmisch rekenwerk, een AI huishoudmachine kledingstukken te laten opvouwen en op een stapel te laten leggen. Dan hebben wij het nog niet eens over het vooraf in de wasmachine stoppen, de deur sluiten, wasmiddel, toevoegen, het meest geschikte programma bepalen, aanzetten, het weer openen van de deur wanneer het wasprogramma beëindigd is, al het wasgoed in een droogtrommel stoppen, de deur sluiten, het geschikte droogprogramma kiezen, etc. Wat zal AI doen wanneer de wasmachine of de droogtrommel niet functioneert? Dat zal voor elk mens met huishoudelijke vaardigheden geen probleem vormen.

De invloed van AI op het dagelijks leven

AI doordrenkt sinds de laatste tientallen jaren ons dagelijkse doen en denken. Comfortabel maar wat is de prijs hiervan? Wij weten bijvoorbeeld nog onvoldoende, wat de gevolgen van dit alles zijn, voor de cohesie van de samenleving.
Hannah Arendt zou zeggen, het is de hoogste tijd dat wij dit alles met elkaar in een vriendschappelijke dialoog bespreken en erover na-denken.

AI dient de mens

AI heeft de mogelijkheden van mens op een nieuw platform gebracht en zijn horizon weidser gemaakt. Is het te vergelijken met de uitvinding van het wiel, de ploeg, de boekdrukkunst en de stoommachine? Is de mens met de hulp van AI intelligenter geworden?

Contact met elkaar is een fluitje van een cent. Je hoeft niet op bezoek. Binnen seconden spreek en zie je elkaar via het beeldscherm van je mobiele telefoon die vrijwel iedereen de hele dag bij zich draagt. Wereldwijd vergaderen zonder reizen is geen probleem meer. Kwetsbare ouderen worden gemonitord met domotica aangestuurd met AI .
Niet alleen contact maar ook bankzaken, belasting, post. aankopen, wekker, agenda, navigatie, fotograferen, filmen, muziek en bioscoop regelen wij in minder tijd dan ooit, met de smartphone. Foto’s en films ontwikkelen is verleden tijd. AI bewerkt de foto’s en video’s van je smartphone in een oogwenk. Retoucheert, past de gewenste belichting toe, past zo nodig je achtergrond en kleding aan en stuurt alles naar je vrienden of familie. Een Russische of Chinese krant online lezen, of wanneer je het Chinees niet machtig bent, toch praten met iemand in het Chinees, is via google translate goed te doen. Encyclopedische informatie is via Wikipedia en allerlei andere wiki’s onder je vingertoppen. Temeer daar Copilot het allemaal voor je analyseert en op een rijtje zet. Gemak dient de mens. Tot zover de vele en nog veel meer voordelen van ons digitale AI leven.
Denkbaar is dat wij wanneer wij in de nabije toekomst bij politie aangifte gaan doen, dat binnenkort heel goed online kan met behulp van een met AI gegeneerde stem. Ai dat alles schriftelijk uitwerkt en onmiddellijk doorstuurt naar de verantwoordelijk politie functionaris. Op zo’n manier is er geen uistel meer van aangifte omdat AI 24/7 in staat is, gelijktijdig honderden zo niet duizenden mensen te woord te staan.
Zoek je een conversatiepartner om een vreemde taal te oefenen? Geen probleem. Er zijn AI programma’s die over vele onderwerpen in bijna elke taal met je converseren.

Onderstaande, met de hulp van AI gemaakte video, heeft een foto van Hannah Arendt tot leven gewekt. De auteur van de video heeft een dialoog geschreven tussen hem en Hannah Arendt In deze dialoog spreekt de met AI gecopieerde en gegenereerde stem van Hannah Arendt deze tekst lipsynchroon uit.

Het verschil met AI is overduidelijk wanneer wij de volgende video bekijken en beluisteren. Het is een interview met Hannah Arendt uit 1973 waarin Hnnah Arendt haar ideeën over het totalitarisme, denken, De VS en het jodendom in de VS uiteenzet.

De gevaren van AI

Net zoals de kracht van het atoom, onbeperkte schone energie opwekt, maar ook massa uitsterving kan veroorzaken, is er een negatieve impact van ons digitale AI leven.

AI gevaar voor de mens?
Of AI intelligenter wordt dan de mens en een gevaar gaat vormen voor ons menselijk voortbestaan, zoals Stephen Hawking veronderstelde, is nog niet te zeggen. Alhoewel….. Hawking was een zeer intelligent persoon, die diep nadacht over dingen zoals AI. Het verleden, heeft bovendien aangetoond dat het onverstandig is, de raad en waarschuwingen van mensen, die het kunnen weten, in de wind te slaan. Ondanks inmiddels vele waarschuwingen, dendert de ontwikkeling van AI in een razend tempo door. Niemand die dit nog kan overzien. Het is, als de steeds snellere uitdijing van het universum.

Vooralsnog schuilt het gevaar in, hoe de mens AI gebruikt. Hannah Arendt zou ongetwijfeld adviseren, over de betekenis van het gebruik met elkaar in een vriendschappelijke dialoog te gaan over het gebruik van AI en over die razendsnelle ontwikkeling. Bijvoorbeeld wat betekent het wanneer je net zoals de belastingambtenaren de algoritmes van de kinderopvangtoeslag volgt zonder het er met elkaar en individuele burgers over te hebben. Wat betekent het wanneer je met AI deepfakes maakt van politici, die niet van echt te onderscheiden zijn?. wat zijn de gevolgen van de vele deepfakes die met de sociale media razendsnel verspreid worden? Wat betekent het wanneer je met behulp van AI je werk thuis kunt doen zonder je collega's te ontmoeten? Wat betekent het dat je in je vrije tijd drie uur of langer elke dag na je werk online bent en per week nog maar minde dan een uur met je ouders, familie of vrienden face to face in gesprek bent? Stel je dat soort vragen wanneer je hen ontmoet?

Te afhankelijk van AI
Terugkomend op de opmerking dat AI ons bestaan tot in de poriën doordrenkt, kijken wij naar de recente wereldwijde Windows computerstoring, vrijdag 19 juli 2024, veroorzaakt door cyberbeveiligingsbedrijf CrowdStrike uit Austin V.S. Het ging om een foutieve update van hun software.
Hoewel een foutieve update van de software, an sich, geen AI is, vormt het wel een schakeltje in allerlei AI systemen. Een schakeltje dat tot uitval leidde bij ziekenhuizen, banken, vliegmaatschappijen en mediabedrijven. Kortom zonder computer, smartphone, internet en AI, verandert tegenwoordig ons leven in een levensgevaarlijke chaos.
Die afhankelijkheid van de mensheid van AI en alles wat er aan vasthangt is een groot risico. Minder dan 1 procent van alle windows computers werd getroffen door de storing. Niet voor te stellen is, wat de gevolgen zijn van, een maandenlange totale uitval van ons computernetwerk. De mensheid, zal nog net niet terugkeren naar, de toestand van een amoebe. Daar willen wij niet over nadenken. Dus is het de hoogste tijd onszelf te dwingen met elkaar in gesprek te gaan over de betekenis van deze afhankelijkheid van AI.

AI ten koste van persoonlijke contacten
Lang voor corona, ontberen familie-, vriendennetwerken en het maatschappelijk leven steeds meer, het elkaar dagelijks ontmoeten. Er wordt geappt en gemaild in plaats van een bezoekje. Zelfs een telefoontje wordt vaak vermeden. Ongenoegen en onbehagen worden geuit via Twitter. tegenwoordig X. Kinderen ook wel screenagers genoemd, hebben meer contact via hun beeldscherm dan face to face. Het aantal views van gedeelde berichten is belangrijker geworden dan de inhoud. Iedereen is een soort journalist geworden die voortdurend bezig is te publiceren en probeert zo orgineel mogelijk te zijn. Opvallen en aandacht zoeken lijkt het doel. Anderen ontmoeten of samen naar de betekenis te zoeken van wat je bezig houdt zoals Hanna Arendt zich voorstelt lijkt verder weg dan ooit.
Wat betekent dat voor ons allemaal? Wie af en toe een blik werpt op het parlement ziet vele kamerleden en bewindslieden druk bezig met hun smartphone. Het is zeer de vraag of dit bevorderlijk is voor het denken van het parlement en onze regering.

Dicriminerende algoritmes
De overheidsdienaren en medewerkers van zorgverzekeraars zijn lang geleden opgehouden met het zich persoonlijk informeren over de problemen van de burger. Bij voorkeur wordt alles digitaal geregeld. Dat heeft onder andere geleid tot grote problemen over de kinderopvang toeslag tussen de burger en de belastingdienst.

Burgers met een buitenlandse naam, waarbij iets misgegaan was met de aanvraag en ontvangen kinderopvangtoeslag, werden als fraudeur bestempeld door het computer algoritme van de belastingdienst. Bijzonder was dat het algoritme discrimineerde op niet Nederlandse namen. Vanaf het moment dat het algoritme deze mensen als fraudeur bestempelde, begon een automatische terugvorderingsprocedure van alle ontvangen toeslagen. De belastingdienst bleek moeilijk bereikbaar voor burgers om vergissingen recht te zetten.
Duizenden gezinnen kwamen hierdoor in ernstige financiële problemen. Niet alleen financiële problemen maar ook huisuitzettingen en uithuisplaatsingen van kleine kinderen.
Deze problemen kunnen niet met algoritmes worden opgelost. De belastingdienst is echter dermate geautomatiseerd dat direct menselijk contact en overleg met betrokken slachtoffers heel moeizaam plaatsvindt.

Wat betekent dat voor de mensen die dit lot hebben ondergaan? Wat betekent het voor ons burgers die hier getuige van waren? Wat betekent het voor belastingmedewerkers dat zij mensen in hele grote problemen hebben gebracht? Deze dialoog tussen alle betrokkenen, had toekomstig kwaad kunnen voorkomen, zou Hannah Arendt zeggen.

Betalen met onze privacy
Of het nu waar is of niet; burgers zijn via actualiteiten programma’s en het nieuws op TV nadrukkelijk gewaarschuwd, dat Google en Facebook meer van hun persoonlijke leven weten, dan hun echtgenoten, ouders of boezemvrienden.
Niet alleen Google en Facebook registreren het persoonlijke internet leven van de burger maar ook overheidsorganen zoals de CIA, verzamelen persoonlijke informatie van burgers en overheden wereldwijd.
Via Wikileaks weten wij dat de CIA ingebroken heeft in IPhone ’s, Android-telefoons, routers, smart-tv's en auto's met als doel burgers en overheden in eigen en andere landen te bespioneren.
In juni 2013 verklaarde CIA en NSA medewerker Edward Snowden aan de The Washington Post en The Guardian, hoe de NSA wereldwijd internet communicatie bewaakt via geavanceerde programma’s.
Wat is de betekenis voor overheidsdienaren om dagelijks het intieme leven en standpunten van medeburgers te begluren en af te luisteren? Wat betekent het voor mij als burger dat ik weet dat ik bespioneerd wordt en niet weet wat met al deze gegevens van mij gedaan wordt? Wat betekent dit wantrouwen, dit ”big brother is watching you” ?

Massa manipulatie
De online data van individuele burgers worden ontvreemd met als doel de publieke opinie en stemgedrag te beïnvloeden. In de V.S. gebruikte het datamining bedrijf Cambridge Analytica, onder leiding van Steve Bannon, tijdens de eerste presidentscampagne van Donald Trump, de gegevens van 50 miljoen facebookgebruikers om potentiële kiezers persoonlijk te benaderen met boodschappen die inspeelden op hun angsten en verlangens. Ofschoon wij weten dat politieke campagnes bedoeld zijn om ons over te halen op een bepaalde kandidaat of voorstel te stemmen, - Refererend aan het spreekwoord: "veel beloven doet een gek in vreugde leven."- is met het ontvreemden van gegevens over onze persoonlijke voorkeuren en meningen, een extra gereedschap, in handen gekomen van personen of bedrijven die ons kunnen bespelen als marionetten, zonder dat wij er ons zelf bewust van zijn.
Hiervan kennis nemend, is het onverstandig hierover niet onze gedachten te laten gaan. Wat betekent het voor mij dat ik steeds meer een speelbal dreig te worden van personen die volgens een bepaald algoritme mij verleiden iets te kopen of te stemmen waar ik bij nadere beschouwing misschien geen behoefte aan heb of wellicht spijt van krijg?

Toename onderling wantrouwen burgers
De steeds grotere mogelijkheden van AI, het bedenkelijke gebruik ervan door grote wereldwijde bedrijven maar ook door overheden, heeft gezorgd voor een toegenomen onderling wantrouwen tussen burgers onderling, tussen burgers en reguliere media en overheden. Wat betekent het voor mij en mijn vriend, dat ik mijn vriend niet meer serieus neem omdat hij gelooft in iets, wat hem door zijn internet informatiebronnen - naar mijn idee - wordt voorgespiegeld?

Toename wederzijds wantrouwen burgers ten opzichte van overheid en regulier media
De enorme AI mogelijkheden, die het voor de individuele burger mogelijk maken, zijn eigen informatie over waarheid en betekenis te vinden, maken het minder nodig hier tijdens een bijeenkomst samen over te delibereren. Misschien is het de hoogste tijd om ons samen af te vragen wat hiervan de betekenis is voor ons geïsoleerde denken en onze relatie met vrienden en familie?

Er is bij velen een besef ontstaan dat de reguliere media zoals kranten, - voor zover ze nog gelezen worden – het nieuws op radio en tv, maar ook de overheid, niet het hele verhaal vertellen. Er zijn zogenaamde bubbels ontstaan waar groepen burgers zich terugtrekken en elkaar informeren. De op zichzelf teruggeworpen groepen communiceren vrijwel niet meer met andere groepen die een ander standpunt aanhangen. Dit heeft zich de laatste tientallen jaren vertaald in het elkaar politiek steeds meer verketteren, verdacht maken, beschuldigen, framen en uitsluiten. Er wordt in het “vrije Westen” niet meer met elkaar vrijelijk over de politieke problemen gepraat. Deze bubbels rukken vrienden en familieverbanden uit elkaar, waardoor het bespreken van politiek op steeds meer plaatsen een taboe onderwerp is geworden. Het is tijd deze doodlopende weg te verlaten, door ons samen af te vragen, wat de betekenis is van samen over politiek praten of niet praten.

Nationale overheden, EU en VN onderworpen aan de macht wereldomspannende AI bedrijven
Niet alleen het leven van burgers wordt in toenemende bepaald door de ontwikkelingen op AI gebied. Ook nationale overheden, EU en VN zijn onderworpen aan de macht van grote wereldomspannende bedrijven zoals Microsoft, Apple en Google die de kennis over AI ontwikkelen naar eigen inzicht. Dat bergt het gevaar in zich dat de voordelen van AI voor de individuele burger en overheden, steeds meer verschuiven naar voordelen voor de grote IT reuzen.

Een bezinning over menselijke intelligentie en de intelligentie van AI

Op dit moment, is er bij overheden, super nationale organisaties en wereldomspannende bedrijven zoals Microsoft, een ongebreideld vooruitgangsoptimisme dat AI voedselzekerheid, klimaatveranderingen en allerlei andere samenlevingsproblemen gaat oplossen. Er zou meer nagedacht kunnen worden hoe de gebruikers van AI deze vele gereedschappen optimaal kunnen benutten voor de gemeenschap, voor elkaar en met elkaar en hoe te voorkomen, dat de verworvenheden van AI, overheden en individuele burgers, op den duur degradeert tot afhankelijke lijfeigenen.
Hoewel de ontwikkelingen van AI zo snel gaan dat je je zelf niet kwalijk hoeft te nemen dat je het niet kunt bijhouden, is het de hoogste tijd om na te denken over wat AI voor het denken van ons mensen betekent. kan het een steun betekenen om beter na te denken of ga je je minder nadenken in het vertrouwen dat AI dat veel beter denkt dan mensen? Wat kan betekenen voor je werk? Wordt je werk interessanter, creatiever en aangenamer of overbodig? Niet meer hoeven denken en niet meer hoeven werken; betekent het dat wij in de toekomst vrij worden van zorgen? In het gezamenlijk denken over AI liggen veel uitdagingen

Voldoet AI aan de criteria van “denken” geformuleerd door Hannah Arendt?

In het denken of gezamenlijk zoeken naar betekenis van wat er gaande is of toevallig gebeurt, zoals Hannah Arendt zich dit voorstelt, gaat het niet om het zoeken naar de waarheid zoals die door deskundigen geformuleerd is maar om het zoeken naar betekenis door het uitwisselen van betekenissen in gesprek met elkaar. De een zal bijvoorbeeld zeggen dat AI een handige vraagbaak is, wanneer je iets op wil zoeken en de ander zal zeggen dat hij het maar ingewikkeld vindt, om met een smartphone en zeker met AI om te gaan. Tot wij kennis nemen van hun gesprek over de betekenis van AI, zullen wij niet weten welke gezamenlijk mogelijkheden betekenissen zij zien van AI. Dat de meerderheid juichend is over AI zegt niets over de mogelijkheden, bedreigingen, nadelen of ongemakken die sommigen waarnemen en de mogelijke rampen of welvaart die in de toekomst gaan voortvloeien uit AI. Niemand weet het. Daarom is het juist noodzakelijk met anderen een continue dialoog met elkaar over aan te gaan waar plaats is voor de betekenissen van alle betrokkenen.

voldoet AI aan de criteria voor denken zoals Hanna Arendt die stelt? Binnen dat kader dienen we ons af te vragen of AI zelfstandig zoekt naar de betekenis van dingen die voorbij komen? De tweede vraag die wij ons kunnen stellen is of AI een vriendschappelijke dialoog aangaat over de betekenis van de gebeurtenissen en dingen die voorbij komen. De derde vraag die wij kunnen stellen is of AI beschikt over verbeelding?

Zoekt AI of Copilot naar betekenis?
AI zoekt niet zelfstandig naar de betekenis van gebeurtenissen. Altijd zal er eerst een opdracht gegeven moeten worden. Voor zover AI de opdracht krijgt te zoeken naar de betekenis van iets wat toevallig voorbij komt, vindt het zijn antwoord in wat een online nieuwsblad, overheid site online boeken, commerciële sites of een wetenschappelijke site hierover publiceerde. AI koppelt volgens een bepaald patroon een aantal vragen aan de meest passende of waarschijnlijke antwoorden die al elders gegeven zijn.
Het gaat hier niet om een zelfstandig denkproces over de betekenis van gebeurtenissen. Voor Copilot heeft een vraag ook geen originele persoonlijke betekenis. Copilot heeft geen persoonlijke geschiedenis van emoties, hechting, life events voor en afkeur van politieke besluitvorming, stroming, levensfilosofie en kan van daaruit niet putten uit een individuele betekenis en in die zin geen deel uit maken van pluraliteit.
AI is dus begrensd door geprogrammeerde algoritmen die data-analyseren om patronen in cijfers, tekst, beelden en klanken te herkennen en volgens deze algoritmes antwoorden te genereren in de vorm van cijfers, tekst, beelden en klanken.
In die zin is er bij Copilot niet sprake van wederkerigheid waarin verbeelding, empathie, sympathie, antipathie in een gesprek met anderen belangrijk zijn. Luisterend naar anderen die op basis van hun wederkerigheid, verbeelding, empathie, sympathie, antipathie hun betekenis van gebeurtenissen en vragen die voorbij komen formuleren, mist AI deze verbeelding, representaties, empathie, sympathie en antipathie.
Wanneer wij zoals Hannah Arendt, denken beschouwen als het samen zoeken naar betekenis van wat er toevallig gebeurt dan gaat het niet zozeer om wat media vinden en ook niet om een opdracht om te zoeken naar betekenissen maar om het spontaan in een dialoog gezamenlijk nadenken

Mensen die naar het nieuws luisteren kunnen bijvoorbeeld tijdens een gezamenlijke wandeling en een opkomende gedachte een bepaald aspect van het nieuws in verband brengen met iets wat staat te gebeuren of lang geleden gebeurde of met een persoonlijke situatie etc. Wanneer zij dit vervolgens bespreken met iemand anders kunnen nog meer andere verbanden en betekenissen ontstaan.
De mogelijkheid van mensen, kennis te nemen van toevallige gebeurtenissen en er verschillende betekenissen aan te hechten, door de dialoog hierover met elkaar aan te gaan, biedt een uitweg tegen het gevaar van een toenemende dominantie van AI algoritmes.
AI mist de menselijke belangen, kansen, keuzes, ervaring, emotie, ethiek, culturele en morele waarden bij gebeurtenissen die gereflecteerd worden in het bewustzijn, in praten en denken over het zelf, betekenis, oordelen en handelen.

Gaat AI een vriendschappelijke dialoog aan over de betekenis der gebeurtenissen?
Ook hier is geen sprake van het zelfstandig in een dialoog gaan, over de dagelijkse gebeurtenissen die voorbij komen. Hoewel AI beschikt over de geschiedenis van de mensheid en de aarde, heeft deze kennis geen persoonlijke unieke betekenis in de zin van verbondenheid, bezorgdheid, optimisme, visie hoe het eigenlijk had gemoeten of visie wat de ideale situatie moet zijn. AI heeft geen enkele vorm van oordeel en ook geen behoefte, met anderen in dialoog te gaan over de betekenis en koestert geen vriendschappelijke gevoelens.
AI is niet meer dan een vraag en antwoord machine dat in taal gestelde complexe vragen meestal voorziet van een correct antwoord. In zekere zin overtreft AI nog steeds niet het niveau van een rekenmachine.
In feite sorteert AI cijfers en taal, weliswaar uiterst complex. ingenieus en snel, net zoals de huidige schaakprogramma's.
Mensen en dieren doen dat ook maar voor hen is die taal ook een medium die de behoefte om betekenissen met elkaar te delen mogelijk maakt. Die behoefte en betekenis kent AI niet.

AI en Verbeelding
Bij de verbeelding stilstaand en deze naast kunstmatige intelligentie plaatsend, kunnen wij vaststellen, dat AI veel is, maar verbeelding zeker niet. AI bezit geen sensus communis, geen beredeneerd gemeenschappelijk besef van zintuiglijkheid, uitmondend in representaties in de geest of bewustzijn.
Het denken van een menselijk individu vertrekt vanuit een gedifferentieerd besef van zijn of haar aard, wat er toevallig op dat moment in de geest speelt, in relatie tot hun zelf, hun omgeving, hun huidige tijd, hun geschiedenis, hun relatie en wat zij uitwisselen en delen met de ander, het besef en begrip van beelden, klanken, geuren, tast motoriek gevoel en smaak.
Wat er in de geest speelt, kan een herinnering zijn van 20 jaar geleden, het voornemen, een bepaalde taak te gaan uitvoeren maar ook dat wat er toevallig gebeurt of de aandacht trekt. Bij elk mens zal dit iets anders zijn en van moment tot moment verschillen.
Zo zullen verschillende individuen verschillend betekenis aan hun leven geven, naar ander betekenissen zoeken en zal ook de betekenis van een bepaalde gebeurtenis voor elk mens verschillen. Echter het vriendschappelijk delen van deze betekenissen, zal elke persoonlijk betekenis diepgaand tot oppervlakkig beïnvloeden. Het proces van het onderhouden van dialogen, zal ervoor zorgen dat er geen definitieve waarheid ontstaat en elke gebeurtenis en probleem, op zijn toevallige merites wordt behandeld.

Einstein stelde zich als kind voor, hoe het er zou uit kunnen zien, wanneer hij in de gelegenheid zou zijn op een lichtstraal mee te reizen. Zulke kapriolen zal AI niet uithalen. Wanneer je aan generatieve AI vraagt, bedenk een alternatieve relativiteitstheorie, komt AI met een alternatief dat al bedacht is, maar komt niet echt zelf met iets verassend nieuws.

Natuurlijk kan AI tegenwoordig in de stijl van bestaande componisten, schrijvers en dichters en schilder, een werk maken maar dan gebeurt dit ook uitsluitend met bestaande patronen, thema’s stijlen, ritmes dynamiek, toonsoorten en variaties op werken. Van vernieuwing, creativiteit en het verwerken van emoties kan niet gesproken worden. Het is hooguit een vorm van plagiaat.

Verder is het zo dat wij mensen in een continue staat verkeren waar we heden, verleden en toekomst zien en over deze situaties fantaseren en hiervan hooguit flarden van kunnen vastleggen door erover te vertellen, te schrijven of ons uit te drukken in een vorm van kunst, vergelijkingen, voorstellingen en fantasieën. De betekenis die wij toekennen aan wat er toevallig gebeurt staat niet bij voorbaat vast. Wij zijn echter in staat terug te redeneren naar hoe betekenis, kunstwerk, wetenschappelijke prestatie of reparatie van een kapotte motor tot stand gekomen is.

AI zal alleen volgens zijn algoritme reageren op een gestelde vraag. Niet beïnvloed door herinnering, heden, toekomst of fantasie. Tegenwoordig herkent AI de emotie in iemands stem en kan daar met een passende op emotie, lijkende manier op reageren. AI is echter niet in staat terug te redeneren of uit te leggen hoe tot de herkenning van emotie de emotie te zijn gekomen. Ook heeft de herkende emotie voor AI geen andere betekenis dan die in het algoritme is vastgelegd. Het blijft daardoor een betekenisloze algoritmische reactie waar alleen de toehoorder betekenis aan geeft.

Hoe een dogma of waarheid of AI heerschappij voorkomen?

Ook het zoeken naar betekenis van wat er gebeurt, kan ontaarden in een dogma. Kijk naar de huidige klimaatwetenschap, die zegt, dat onomstotelijk is aangetoond, dat de aarde opwarmt door het handelen van de mens. Het zit hem in die onomstotelijkheid dat wij niet meer spreken van betekenis wanneer wij kijken naar klimaatfenomenen. M.a.w. woorden in het onomstotelijke is geen plaats meer voor een dialoog tussen meerdere dragers van betekenissen.

Ook AI draagt het door zijn algoritmes, in zich, dat de uitkomst van vragen leiden naar vastliggende antwoorden maar niet noodzakelijk naar antwoorden die ook mogelijk zijn.

Wanneer wij streven te denken zonder een vooraf vaststaande uitkomst. is hetgeen Hannah Arendt zegt over handelen met bewegingsvrijheid, van belang.
Wat het samengaan van denken en keuzevrijheid, stelt Arendt:

“Bewegingsvrijheid moet worden opgevat, als ik kan.”

Hannah Arendt adviseert te blijven zoeken naar betekenis van wat er gebeurt en gaande het proces, uit zich aanbiedende mogelijkheden, keuzes te maken. In het besef dat andere keuzes en geen keuzes voor handelen en het terugkomen op keuzes ook mogelijk dient te blijven. Het denken richt zich op betekenis en de keuzevrijheid op wat mogelijk is.
Wanneer wij ons bewust zijn van ons handelen, erkennen wij ook dat het mogelijk is te kiezen voor niet handelen. Wij zijn dus vrij in onze keuze wel of niet te handelen. Daar wij onzeker zijn hoe onze handelingen zullen uitpakken, kunnen wij dit alleen oplossen door mogelijkheden in een handelingskeuze.
Door de keuze kunnen wij verantwoordelijk gehouden worden voor ons handelen.
Hieruit volgt dat dingen niet noodzakelijk hoeven te gebeuren.
Het ”zijn” dat voor kennis ontoegankelijk is, kan alleen aan mijn handelingskeuze geopenbaard worden

De rol van AI in ons leven en denken

AI in de huidige gedaante, voldoet niet aan de criteria voor denken zoals Hannah Arendt die geformuleerd heeft: AI denkt niet zelfstandig, kent geen betekenis op grond van een zelfstandig oordeel en is gespeend van wat wij omschrijven als verbeelding. AI is beperkt tot wat zijn hard- en software vermag, ofschoon hier een aanmerkelijke vooruitgang is geboekt. Wij kunnen stellen dat AI geen partner kan zijn om samen naar de betekenis zoeken van gebeurtenissen en dingen die voorbijkomen.

Dankzij de inzet van TPU's(Tensor Processing Units), neurale netwerken en zelf lerende algoritmes is AI op deelvaardigheden zoals bijvoorbeeld schaken, patroonherkenning en simulatie procedures zover gevorderd dat het trainen van AI steeds minder tijd en mankracht vergt.
Of AI in de huidige vorm, gaat leiden tot het redden van de mensheid en de aarde, door te helpen met het vinden van een oplossing voor de klimaatcrisis voedselonzekerheid en het uitbannen van ongeneeslijke ziektes, valt nu nog niet te voorzien.

Mensen hebben door AI meer technische middelen en vernuft tot hun beschikking dan ooit maar denken onvoldoende na over de betekenis hiervan en hebben teveel vertrouwen in het gemak en de uitkomsten van algoritmes. De toeslagen affaire in Nederland is een van de levende bewijzen hiervan.
Ofschoon AI nooit meer dan een hulpmiddel mag en kan zijn, wanneer het gaat om ons persoonlijke leven, en zaken zoals welvaart, gezondheid, oorlog en vrede, wordt AI teveel gezien als Haarlemmer olie. Het zal alles oplossen, dus zijn we er de hele dag mee in de weer, getuige ons gestaar naar de schermen van de mobiele telefoon, de schermen van het intranetwerk op ons werk. In ziekenhuizen wordt in toenemende mate gebruik gemaakt van e-consulten.
AI heeft de samenleving op alle niveaus diep geïnfiltreerd. Als zodanig leven wij steeds minder met en voor elkaar maar leven wij in toenemende mate met AI.

Gelooft niet; eerst zien spreken denken, oordelen en dan pas handelen
Wanneer wij de toeslagenaffaire nog eens over zouden kunnen doen zonder rampen voor tienduizenden burgers en kinderen moeten alle betrokkenen zich realiseren dat problemen gezamenlijk in een persoonlijke vriendschappelijke dialoog behandeld dienen te worden, zonder automatismen en algoritmische vooringenomenheid. Rijksambtenaren dienen zich weer te bekwamen in het zoeken naar de betekenis, zin en onzin van hun handelen, in het toegankelijk en outreachend zijn. Spreekuur, huisbezoek, en telefoon zijn zeker niet ouderwets, wanneer het op denken, keuzes en oordelen aankomt. De ultieme betekenis blijft altijd een zaak van mensen onderling.

Literatuur:

Hannah Arendt. Het leven van de geest, vertaald door Dirk den Schutter en Remi Peeters, Ten Have 2021.
Susanne Jacobitti, Hannah Arendt and the will. Political Theory, Volume 16, febr.(54-76)1988.
Flip van den Abeele, Technologie twijfelt ook: Dertien dilemma's over innovatie en techniek,Pelckmans,1923.
Nick Bostrom, Superintelligence: Paths, Dangers, Strategies, Oxford University Press. 2014.
Susan Blackmore, The meme machine, oxford university Press,1999.
Susan Blackmore, Consciousness: An Introduction, Routledge, 2018.
Bas Haring, Een hoorcollege over bewustzijn, 16 september 2009, 2010 Home Academy Publishers B.V.
Gala Stojnić a, Kanishk Gandhi b, Shannon Yasuda a, Brenden M. Lake a c, Moira R. Dillon. Commonsense psychology in human infants and machines , Cognition Volume 235, June 2023.
Han L. J. Van der Maas, Kees-Jan Kan, and Denny Borsboom. “Intelligence Is What the Intelligence Test Measures. Seriously”, 2014,
Peter Lanz, The Concept of Intelligence in Psychology and Philosophy,Holk Cruse, Jeffrey Dean, Helge Ritter ,2000.
Howard Gardner, Frames of Mind. theory of multiple intelligence. Harpers Collins Productions,1983.
Peter Salovey en John D. Mayer Emotional intelligence. 1990, Journals Sagepub. Volume 9, issue 3.
Daniel Goleman, Emotionele intelligentie. Contact, 2000.
Wayne Leon Payne, A Study of Emotion: Developing Emotional Intelligence; Self-Integration; Relating to Fear, Pain and Desire. Dissertation, The Union for Experimenting Colleges and Universities 1985.
Telmo Pievani, Valary Zeitoun. Atlas van de Homo Sapiens.Noordboek, 2024.
Kiran Vaidhya Venkadesh, Arnaud A. A. Setio, Anton Schreuder, Ernst T. Scholten, Kaman Chung, Mathilde M. W. Wille, Zaigham Saghir, Bram van Ginneken, Mathias Prokop, Colin Jacobs. Deep Learning for Malignancy Risk Estimation of Pulmonary Nodules Detected at Low-Dose Screening CT> Radiology 2021,
Keelin Murphy , Henk Smits, Arnoud J. G. Knoops, Michael B. J. M. Korst, Tijs Samson, Ernst T. Scholten, Steven Schalekamp, Cornelia M. Schaefer-Prokop, Rick H. H. M. Philipsen, Annet Meijers, Jaime Melendez, Bram van Ginneken, Matthieu Rutte. COVID-19 on Chest Radiographs: A Multireader Evaluation of an Artificial Intelligence System. Radiology,May 8 2020. 12 JUNI 2020

Websites

Stephan Peters, De Nederigheid van het willen, 9 maart 2015.
Neanderthal Museum
Neanderthals used stone hand axes to strike a light
Smithsonian: National museum of natural history: what does it mean to be a human being?
Neanderthals used stone hand axes to strike a light
The definition of an algorithm
Wordt kunstmatige intelligentie slimmer dan de Mens. NPO Kennis, Bouwe Verstraten 2022.
Intelligence as the Tests Test It
emotionele intelligentie
thorie modellen
Goleman over emotionele intelligentie
Christina Pazzanese, 12 oktober 2023. The harvard Gazette: A tech-warning: AI is coming fast and its going to be rough ride
First Post, 17 mei 2023.If chatgpt creator Sam Altman is warning about AI is the world in trouble.
De nationale AI cursus
met ai de progressie van-diabetische retinopathie voorspellen
Katrin Amunts, Alois C. Knoll, Thomas Lippert, Cyriel M. A. Pennartz, Philippe Ryvlin, Alain Destexhe, Viktor K. Jirsa, Egidio D’Angelo, and Jan G. Bjaalie, The Human Brain Project—Synergy between neuroscience, computing, informatics, and brain-inspired technologies. journal.pbio, Published online 2019 Jul 1
Lakna. what is the-difference between humans and animal brain,Pedia, 7 mei 2019
Erica Renckens. Onderzoekers maken hersenatlas van woordbetekenissen. Nemo Kennislink, 4 mei 2016.
Podcast: Blenders.Aflevering 4 (sz 2) Nicky Dries over de toekomst van werk en constructief pessimisme april 2024
Jill Michelle Jensen, EDUCATING WITHOUT BANNISTERS: HANNAH ARENDT ON THINKING, WILLING, AND JUDGING. THE UNIVERSITY OF BRITISH COLUMBIA (Vancouver) January 2020
dit weten we tot nu toe over de grote-wereldwijde computerstoring 19 juli 2024.
cia vault 7 wikileaks joshua schulte?. 2222991 gegevens 50 miljoen kiezers VS via facebook buitgemaakt
Onze verbonden levens: Hoe de digitale wereld ons dagelijks leven-vormgeeft.
Why the cia is using your tv ssmartphones and cars for spying.
Studenten: "We-zijn het beu dat de smartphone belangrijker is geworden dan wijzelf."
Dinsdag 6 juli 2021: Kunstproject neemt gsm-gebruik Vlaams Parlement onder de loep, voorzitter Homans sust: ‘Noodzakelijke werkmiddelen’"
What Hannah Arendt Would Say About Artificial Intelligence?
For arendt hope in dark times is no match for action
Kasparov tegen Deep Blue

Youtube

Hannah Arendt: What is the evil of mediocrity?

Glenn Albrecht: Earth Emotions

• 
• 

Gegevens

Gemaakt op donderdag 06 april 2023 10:42

Laatst bijgewerkt op donderdag 05 oktober 2023 15:19

Gepubliceerd op donderdag 06 april 2023 10:42

Hits: 2435

30 maart 2023

Kan de natuur je nog raken?

De Australische filosoof, Glenn Albrecht schreef in 2019 het boek “Earth Emotions”: New words for a new time. In dit boek beschrijft hij emoties die de natuur bij hem oproept. De aanleiding om dit boek te schrijven kwam voort uit Albrechts zorgen over de teloorgang van de natuur in Upper Hunter Valley waar hij woonde.
Upper Hunter Valley wordt omschreven als het Toscane van Australië vanwege zijn adembenemende natuur en vele wijngaarden. In die streek besloot de lokale overheid, ondanks vele protesten van bewoners, tot ontginning van de aanwezige kolenlagen. Het gevolg was de verwoesting van het paradijselijke landschap. Heuvels werden weggevaagd door gigantische ontploffingen om de kolenlagen te ontginnen. Het vrijgekomen stof verspreidde zich overal. De heerlijke stilte waar bewoners al vele jaren van genoten, werd dag en nacht verstoord door het gebulder van aan- en afrijdende vrachtwagens en ontploffingen.

Albrecht een natuurliefhebber in hart en nieren, onderging in deze periode, een kolkende stroom van gevoelens. De ondergang van de natuur in zijn omgeving had een grote impact op hem. Die impact zag hij ook bij de andere bewoners van de Upper Hunter Valley. Tegelijkertijd was hij zich bewust van de ondergang van de natuur wereldwijd. De urgentie voor het schrijven van dit boek was nog groter gezien de verbondenheid van ons mensen met het leven op aarde.

Hoewel Albrecht hiermee een belangrijk boek heeft geschreven, met de natuur en de mensen op aarde in gedachten, realiseer ik mij dat veel mensen zich niet zo intens verbonden voelen met de natuur als Albrecht. Velen wonen in steden en zien dagelijks niet meer dan wat aangeharkte natuur. Misschien horen ze af en toe een merel, een kauwtje, wat mussen of een ekster. Wanneer wij geluk hebben zien wij een pad of egeltje in onze tuin, wat bijen op onze bloemen en een vlindertje dwarrelen. Zeker is dat men veel meer naar het beeldscherm van de smartphone kijkt dan naar de natuur. De urgentie natuur en leven op aarde is dan een ver van mijn bedshow. Ik reken mezelf daar ook toe.

De thema’s die Albrecht aansnijdt zijn vanwege het ver van mijn bed gehalte en een mogelijke apokalyps niet makkelijk verteerbaar maar daarom niet minder belangrijk. Op dit moment maart 2023, is er nog geen Nederlandse vertaling verschenen. Daarom heb ik een hopelijk toegankelijke samenvatting gemaakt voor de Nederlandse lezer die meer wil weten over hoe Albrecht een mogelijke toekomst voor de mensheid voorziet.

Welke emoties die de natuur oproept, beschrijft albrecht?
Om aan de buitenwereld duidelijk te maken wat ondergang van de natuur voor hem en iedereen betekent, ontwikkelde Albrecht een aantal nieuwe begrippen. Begrippen die de samenhang van menselijke emoties met de natuur en het leven op de aarde beschrijven. Gevoelens die uitdrukken hoe belangrijk de natuur voor alle levende wezens op aarde is.
Voor deze tot nu toe onuitgesproken onaangeboorde emoties gebruikt Albrecht woorden zoals solastalgia, endemophilia, terra furie, meteor-angst, mermerositeit, de ghedeist, eutierria, sombiophilia, som-biocentrisch, terranascia, terraphthora, symbioment, symbiont, holobiont, symbiosceen, eco agnosie en biocomunen.

Met het nauwkeurig beschrijven en delen van deze gevoelens hoopt Albrecht een bewustzijn te creëren dat de natuur het kwetsbare vlot is waarop de mensheid drijft en dat dit vlot noodzakelijk is voor het overleven van mensen. Een vlot moet stevig zijn wil het net zoals de Kon-Tiki van Thor Heyerdahl in 1948 van Peru de 6680 km over de oceaan naar Raroia(Frans Polynesië) kunnen varen. De mensen op het vlot moeten over zeil vaardigheden, kennis van de zeestromingen en over voldoende drinkwater en voedsel beschikken, elkaar vertrouwen en goed met elkaar samenwerken. Zo’n reis duurde immers 101 dagen. De natuur moet als het vlot van Heyerdahl, robuust zijn Mensen moeten over kennis van de natuur beschikken en rekening houden met de natuur om samen te overleven.

Albrecht hoopt dat het beschrijven van gevoelens die de aarde oproept, een aanzet vormen tot het ontwikkelen van een taal die een hulpmiddel vormt voor het onderzoeken van de plaats die de mens in het grote geheel van leven speelt, Dat laatste is een opdracht die mensen zich komende tijd moeten stellen, willen zij samen met de natuur verder leven. Leren rekening houden met andere levende wezens op de aarde is van het grootste belang, aldus Albrecht. Het doel van het onderzoek moet volgens Albrecht zijn, hoe te komen tot een samenleving waar mensen met de natuur een wederkerige verbinding aangaan. Een verbinding waarbij het scheppende en verzorgende vermogen van mensen uitgangspunt zal zijn voor hun relatie met het leven en de natuur. In zijn boek verwijst Albrecht naar de Aboriginal bevolking van Australië die dit continent inclusief Tasmanië al 50000 jaar bewonen, in harmonie met de natuur. Helaas is aan deze harmonie een einde aan gekomen door de kolonisatie van Australië. De wijze waarop de honderden Aboriginal volkeren zich vele duizenden jaren verbonden met de natuur dient echter te worden gevolgd vindt Albrecht.

Van het antropoceen naar het symbiosceen
Volgens Albrecht en vele aardwetenschappers, biologen en meteorologen verkeert de de aarde al enkele honderden jaren in het antropoceen. Antropos betekent mens(Grieks). Het is het tijdperk dat de mens een zo grote invloed heeft op de aarde, de natuur en het klimaat, dat aarde en klimaat daar blijvende veranderingen door ondergaan. Veranderingen die zo groot zijn dat deze over enkele tientallen miljoenen jaren door wetenschappers zoals geologen, vermits die er dan nog zijn, meetbaar zullen zijn en vermits de invloed van de mens zich überhaupt kan meten met geologische tijdperken.. De relatie mens natuur is nu nog als een slecht huwelijk dat steeds minder leefbaar wordt. Een van de partners doet waar hij zin in heeft en misdraagt zich tegenover de ander. De ander geeft allerlei signalen dat het zo niet langer kan maar de ongelijkwaardige relatie zonder een enkele vorm van empathie blijft doorgaan. Daardoor raken beiden afgestompt, Een verandering waar de misdrager gaat rekening houden met de ander zit er door de ongelijkwaardigheid voorlopig niet in.
Het verhaal van mens en natuur is ook het verhaal van rijk en arm. Rijke landen worden rijker ten koste van arme landen. Het evenredig delen van rijkdom door rijken met armen en van rijke landen met arme landen, is naar analogie van een uitspraak van JC, (Dat is niet Johan Cruijff) voor rijken en rijke landen moeilijker, dan dat het een dromedaris zal lukken door het oog van een naald te kruipen. Toch zal die spreekwoordelijke dromedaris dat kunststukje moeten gaan flikken wil het vlot genaamd natuur waar mensen op drijven niet ten onder gaan.
De mensheid moet met de natuur gaan samenwerken in plaats van de natuur uitbuiten vindt Albrecht. Vanzelfsprekend dienen mensen in een circulaire samenleving met de natuur, ook met elkaar samen te werken zonder elkaar uit te buiten.
Dat samenwerken met elkaar is een moeilijk verhaal laat staan dat er met de natuur wordt samengewerkt. Niemand weet hoe en hoe snel. Klimaat- en aardwetenschappers vinden dat snelheid geboden is met terugdringen van de broeikasgassen die de aarde opwarmen. Tegelijkertijd spelen er energiebelangen en worden wereldwijd nog veel kolencentrales gebouwd die met hun uitstoot een bijdrage zullen leveren aan de opwarming van de aarde. Consensus over de vele andere te nemen maatregelen en in welk tempo, is ondanks klimaatakkoorden nog lang niet bereikt.

Wanneer mensen echter naar de natuur en naar elkaar gaan luisteren,vindt Albrecht, zal het besef groeien dat je net als een plant of net als een dier niet meer hoeft te gebruiken dan je nodig hebt. Volgens Albrecht zal de mens dan het tijdperk van het symbiosceen binnengaan. Het tijdperk dat mens en natuur een echte wederkerige met elkaar zullen vormen.

Welke filosofische basis gebruikt Albrecht om emotie te definiëren?
Glenn Albrecht, laat zich voor zijn filosofie over de gevoelens die de aarde en in het bijzonder de natuur oproept, inspireren door G.W.F. Hegel (1770-1831). Hegel is bekend om zijn systematische, organische filosofie. Albrechts proefschrift in de filosofie uit 1988, heeft als onderwerp het organicisme. Hier betoogt hij dat er in de westerse filosofie een traditie heeft bestaan die de nadruk legde op de organische structuur van het leven in het algemeen en het menselijke sociale leven in het bijzonder.
In dit verband verwijst Albrecht naar de de Gaia-hypothese van Lovelock. De Gaia hypothese stelt dat er sprake is van onderlinge verbondenheid van al het leven. Albrecht is het eens met de stelling dat organische eenheid en orde de hele biosfeer doordringen en dat de planeet organisch verenigd is. Het gaat hem echter te ver dat Gaia of de aarde een zelfregulerend superorganisme is, bezield door symbiose. Met symbiose worden de wederzijds voordelige relaties tussen levensvormen bedoeld. De Egyptische plevier heeft het bijvoorbeeld op een akkoordje gegooid met de krokodil. Met gevaar voor eigen leven plukt hij etensresten en vuil weg tussen de tanden van de krokodil. De krokodil blijft geduldig met open bek zitten: in ruil daarvoor krijgt hij een schoon en gezond gebit.

De filosofie die Albrecht in zijn boek Earth Emotions beschrijft, heeft verwantschap met filosofen zoals Val Plumwood(1935-2008), Karen Warren(1947-2020) en Martha Nussbaum.. Plumwood zegt dat emotie ons helpt te reageren op de waarde en betekenis van de wereld om ons heen. Emoties zijn een noodzakelijk onderdeel van de menselijke ervaring om onze relatie met de natuur te begrijpen. Emoties zijn volgens Plumwood een krachtig middel om mensen te verbinden met de natuur en onze plaats in het leven te begrijpen.

Karen Warren stelt dat emoties ons helpen te voelen wat goed of fout is en om ons aan te zetten tot actie voor wat wij belangrijk vinden. Ten tweede bekritiseerde zij de scheiding die vaak wordt aangebracht tussen rede en emotie. Emoties zijn volgens Warren een bron van kennis en wijsheid die ons in staat stellen, onze verbondenheid met andere levende wezens te beseffen.

Martha Nussbaum een belangrijke hedendaagse filosoof denkt dat emoties tegelijkertijd gedachten zijn, die ons iets vertellen over onszelf en de wereld. Ze zegt dat emoties ook cognitief zijn, omdat ze gebaseerd zijn op bepaalde overtuigingen of percepties. Ze zegt verder dat emoties evaluatief zijn, omdat ze een bepaalde waarde toekennen aan dingen of personen die belangrijk zijn voor ons welzijn. Nussbaum stelt dat emoties een intrinsieke verbinding hebben met de natuur, aarde en levende wezens. Ze gelooft dat emoties ons helpen om onze relatie met de wereld te versterken en ons te helpen om meer empathisch te zijn voor anderen.

De biologische basis die Albrecht gebruikt om zijn aardse emoties te definiëren
Albrecht stelt dat er een verbinding is van alle organismen of levensvormen: het symbioment. Het symbioment evolueert al miljarden jaren samen met alle andere levensvormen. Overleven is niet denkbaar buiten het symbioment. Lynn Margulis zegt hierover:” De realiteit en herhaling van symbiose in evolutie suggereert dat we ons nog steeds in een invasieve, "parasitaire" fase bevinden en dat we moeten vertragen, delen en onszelf herenigen met andere wezens als we een evolutionaire levensduur willen bereiken”
Binnen het symbioment zijn talloze biocomunen. Biocomunen zijn grotendeels onzichtbare netwerken die zelf een organisch geheel vormen en samengesteld zijn uit verschillende levensvormen., Een plant of een boom is een levensvorm die het leven deelt met; en dankt aan andere levensvormen, levensvormen die wederkerig het leven van de boom als geheel, de bladeren de takken de stam en de wortels, mogelijk maken. Wanneer wij bladeren en wortels onder een microscoop bekijken, dan zien wij dat ze over een doorlaatbare huid beschikken. Binnen die doorlaatbaarheid bevinden zich niet alleen gassen, huidmondjes en poriën; er is een stroom van bacteriën, virussen en schimmels die allemaal een vitale rol spelen in het bestaan van de boom. Deze kleinere levensvormen of organismen noemen wij symbionten. Symbionten omdat zij deelnemen aan een samenlevingsvorm met een organisme van een verschillende soort in dit geval de boom. Bacteriën, schimmels, virussen en de boom danken het leven en bestaan aan het levende netwerk van samenwerking dat zij vormen. Dit is meer dan een "verstrengeling van verschillende onafhankelijke wezens; het is het delen van een gemeenschappelijk bezit, genaamd leven.

Wanneer wij mensen sterven, betekent het verlies van ons leven ook het uitsterven van biljoenen met ons mee levende bacteriën en schimmels.
Daar wij mensen deel uitmaken van een groter levend netwerk dat weer deel uitmaakt van andere levend netwerk, zullen wij in de toekomst bij onze manier van communiceren, leven, produceren, scheppen, verbinden, uitwisselen, onze levensloop, verdediging, delen en teruggeven rekening moeten houden met de aard en het voortbestaan van de netwerken waar wij een levend onderdeel van zijn. Voor de mens is het symbiontische microbioom van de darm, huid en mond van groot belang. Met schat het aantal microben in en op ons lichaam op 40 biljoen. Het effect van bacteriën op het darmepitheel kan direct door de hersenen waargenomen worden en de bacteriën beïnvloeden de rest van het lichaam doordat de darm vitaminen maar ook hormonen produceert. Hoewel dit nog lang niet voldoende onderzocht is zijn er aanwijzingen dat de samenstelling van de darmbacteriën een verband heeft met depressie en zelfs autisme In de natuur komen gastheer-symbiont-relaties veel voor, denk aan koraalpoliepen met hun zoöxanthellen (symbiontische algen die fotosynthetiseren en voeding leveren aan de poliep), aan bladluizen met symbiontische bacteriën die de stikstofvoorziening van de bladluis ondersteunen en aan arbusculaire mycorrhiza-schimmels die de fosfaat voorziening van planten verzorgen.
Een bijzondere vorm van symbiose vond plaats bij het ontstaan van de Eukaryota. Een intracellulaire alpha proteobacterie ontwikkelde zich tot mitochondrion en een cyanobacterie werd chloroplast. Deze twee endosymbioses van ongeveer 1,8 miljard jaar geleden betekenden een radicale wending in de evolutie van het leven.

Emoties die de natuur oproept
Volgens Albrecht zijn emoties primaire oerkrachten die levende wezens en dus ook ons mensen tot actie aanzetten. Het woord 'emotie' is afgeleid van het Latijnse emovere: storen. Emovere is weer afgeleid van movere: bewegen. Albrecht ziet een verband tussen emoties of gevoelens die de aarde oproept en psychische en lichamelijke gezondheid, Enkele van die door Albrecht en anderen beschreven aardse emoties worden nu beschreven. Het voert te ver alle emoties der aarde die Albrecht noemt te beschrijven; daarvoor verwijs ik naar zijn boek.

Kijkend naar het universum kunnen wij volgens Albrecht twee belangrijke emoties onderscheiden: terranascia en terraphthora. Beide emoties zijn in al het leven aanwezig.

Terranascia
Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding De emotie die ons laat beseffen dat het universum en de aarde een scheppende en zorgende kracht heeft, noemt Albrecht, terranascia. Ons zonnestelsel en daarin onze planeet aarde met zijn prachtige natuur waar mensen deel van zijn, is ongeveer vijf miljard jaar geleden gevormd door krachten van het universum. Wij weten, doordat wij verder dan ooit het universum kunnen inkijken, dat het universum voortdurend nieuwe zonnestelsels creëert. De zon zorgt met zijn elektromagnetische stralen voor de energie voor het leven op de aarde.

Een van die kenmerkende dingen van het leven is een zich herhalend proces van scheppen van leven en zorgen voor een volgend leven. In het voorjaar zie je knoppen aan de bomen die tot groene bladeren groeien en in het najaar zie je de bladeren verkleuren, hun veerkracht verliezen en door de wind van de bomen geblazen worden. Op de grond vergaan ze en worden weer door de aarde en de ondergrondse schimmels opgenomen als voedsel voor de bomen. Zo draait de cirkel van het leven sinds mensenheugenis en al vele miljoenen jaren voor het ontstaan van de mensen. Een van de zorgende krachten van terranascia is symbiose. Bomen in een bos zijn door schimmeldraden met elkaar verbonden en afhankelijk. Bomen wisselen met de schimmels voeding uit. Via de schimmeldraden zijn bomen geïnformeerd over elkaars gezondheid en kunnen andere bomen voorzien van nutriënten die zij tekort komen. Een dergelijke samenwerking tussen meerdere organismen bevordert het leven van alle organismen. Het planten- en dierenrijk en wij mensen delen deze scheppende en zorgende kracht van het universum. Denk aan voortplanting en het zogen van onze zuigelingen. De aarde zelf beschermt ons tegelijkertijd met zijn atmosfeer tegen de vernietigende krachten die de elektromagnetische stralen van de zon tegelijkertijd bezitten. Het besef dat wij mensen deze verzorgend scheppende invloed op het leven in ons hebben moeten wij koesteren, verzorgen, aanmoedigen en de vrije hand geven in onze relaties met anderen en alle andere levende wezens, vindt Albrecht

Terraphthora
Kijkend naar het universum, is er het besef dat het universum naast een scheppende kracht een vernietigende kracht heeft: terraphthora. Kijk naar de röntgen-, gamma- en ultraviolette stralen van de zon. Kijk naar de vernietigende kracht van de asteroïde die miljoenen jaren geleden een einde maakte aan alle dinosauriërs op aarde. Deze vernietigende kracht schuilt ook in het leven zelf. Denk aan ziektes die het leven beëindigen. Denk aan de wolven die de schapen op de Veluwe verscheuren. Denk aan de Amerikaanse president die opdracht gaf tot het gooien van 2 atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. Denk ook aan ons Europeanen die drie keer zoveel Aardse hulpbronnen verbruiken dan Afrikanen en vele keren meer dan Afrikanen, het leven op aarde vergiftigen met plastic en allerlei chemische producten. Terraphthora: Het besef dat wij mensen het leven kunnen vernietigen is een emotie die wij het liefste willen ontkennen,Wanneer het begin maart veel kouder is dan de verwachting is hoor je mensen zeggen: “Het valt wel mee met de opwarming van de aarde”. Mensen die het thema teloorgang van het klimaat aansnijden, worden versleten voor klimaat gekkies of klimaat drammers. Terraphthora is een angstaanjagende kracht met bijbehorende angst. Het liefste stoppen wij deze angst en dit besef van ons vernietigend vermogen diep in een la.

Endemophilia
Endemophilia(endemia (Grieks voor woning) endemos (afkomstig uit de demos, of mensen) en philia (liefde) is liefde van mensen voor de lokale en regionale kenmerken van een plaats.
Het maakt uit waar je geboren bent en het is nog belangrijker of je in een omgeving geboren wordt waar je in direct contact staat met de natuur. Natuurlijk zal de een daar veel gevoeliger voor zijn dan de ander maar je ontwikkelt gehechtheid en liefde voor de eigenheid van plaats. Je ontwikkelt een gehechtheid wanneer je van jongs af aan werkt op het land. Je spit in de warmte van de zon, de streling en het zingen van de wind, wind en regen fris en koud op je huid, in de aarde. Je ruikt de aarde en zorgt voor de aarde door bemesting. Na het zaaien zie je bloemen, groente en andere planten groeien terwijl je de natuur ruikt, voelt en hoort. Je voelt een diepe verbinding met het leven en de natuur om je heen. Die verbinding is ook een troost in tijden van zorg, verdriet en angst. Je ervaart het leven. Je komt woorden tekort om dat gevoel van verbondenheid te beschrijven. Ik hoor hier de warme stem van Alexandra de Duitse chansonniere in 1968 over “Mein Freund der Baum”. die de troost die natuur geeft uitdrukt.

Sombiophilia
sombiophilia,is de liefde voor samenleven. Ons lichaam is de thuisbasis is van biljoenen bacteriën en schimmels, Daardoor kun je er van uitgaan dat co-evolutie tussen het microbioom en het menselijk lichaam in ons zit als een soort "onbewuste", instinctieve kennis. Onze voedselvoorkeuren kunnen bijvoorbeeld zowel een voertuig voor voeding zijn als een keuze voor probiotische darm hulp. We eten om onze goede bacteriën te voeden. Je bent wat je bacteriën eten, zelfs tot op het niveau van stemmingen en emoties. Zodra het verhaal van onze symbiont-interconnecties beter wordt begrepen, zullen mensen een nieuwe kennisbasis hebben waarop ze hun waarden en hun acties kunnen bouwen. Om de gezondheid te maximaliseren en de symbiogenese gaande te houden (naast eenvoudige evolutie door natuurlijke selectie), zal sombiophilia het resultaat zijn van nieuwe kennis.
'tierraphilia', of de liefde voor de aarde, is een logische uitbreiding van sombiophilia.

Eutierria
Wanneer ik de eerste merel in het voorjaar hoor fluiten of wanneer ik door een warme voorjaarsnacht vol aardse en plantengeuren loop is er is een gevoel van diepe verbondenheid met het mooie raadselachtige leven. Eenzelfde verbondenheid die wij voelen met onze geliefden en de plaats waar onze geliefden wonen. het is een positief gevoel van eenheid van het zelf met de aarde en haar levenskrachten, Een diep gevoel van vrede, verlangen en verbondenheid vult mijn bewustzijn. Eutierria is afgeleid van eu wat goed betekent, tierra voor de aarde, eutierria: "een goed aards gevoel"

De Ghedeist
Met het neologisme "ghedeist" bedoelt Albrecht een positief gevoel en bewustzijn over de eenheid en samenhang van wij mensen met andere levensvormen. Een samenhang die wordt ondersteund door de wetenschap, dat vele levensvormen inderdaad met elkaar communiceren en met elkaar verbonden zijn door het delen van levenskracht.
Het is een gevoel van intense affiniteit en gevoel van empathie voor andere wezens die allemaal een gezamenlijk leven delen. Het is een gevoel van diepe verbondenheid met het grootse project dat we leven noemen.

Psychoterratica Het verband dat er is tussen psychische gezondheid en emoties die de aarde oproept, noemt Albrecht psychoterratica. Er zijn positieve en negatieve psychoterratica. Een voorbeeld van positieve psychoterratica kan zijn: “een tijd zwemmen in een rustig meer; genoeg tijd om alles te vergeten behalve het gevoel van water om je lichaam en het kabbelende, gespierde plezier van een harde trap en het trekken van je armen”(Albrecht).
Een voorbeeld van negatieve psychoterratica kan zijn het wandelen aan een strand en tijdens de wandeling plastic en olieresten tegenkomen.

Somaterratica
Het verband tussen de toestand van de natuur en de lichamelijke gezondheid noemt Albrecht somaterratica. De negatieve invloed van fijnstof op de gezondheid van de menselijke luchtwegen is een voorbeeld van somaterratica.
Een ander positief voorbeeld van somaterratica is: dat er aangetoond is dat vijf minuten natuur onmiddellijk lichamelijk welzijn brengt. Kramer CK, Mehmood S, Suen RS(2019 vonden bij een meta-analyse dat de totale sterfte bij hondeneigenaars 24% lager was, en de sterfte door hart- en vaatziekten zelfs 31% lager. Volgens de onderzoekers zijn hondeneigenaars fysiek actiever door de dagelijkse wandeling met de hond. Elke dag buiten bewegen in contact met een huisdier kan een bescherming bieden tegen hart- en vaatziekten.

Albrecht beschrijft uitgebreid de vele negatieve psychoterratische gevoelen die wij mensen tegenwoordig kunnen ervaren wanneer wij geconfronteerd worden met het het kappen van bossen, de vervuiling van de zeeën en het verlies van de natuur doordat alles vol huizen en fabrieken wordt gebouwd. Hij heeft het echter ook over het niet meer kunnen voelen van de natuur. Als voorbeeld noemt hij dat mensen tegenwoordig meer naar het beeldscherm van hun mobiel kijken dan naar de natuur om hen heen. Hij noemt een passage uit “The Peregrine” een boek van J.A. Baker.
“Omstreeks drie uur liep een man langs de zeewering, wapperend met kaarten. Vijfduizend bonte strandlopers vlogen laag landinwaarts, zes meter boven zijn hoofd. Hij zag ze niet. Ze lieten een waterval van schaduw over zijn onverschillige gezicht vallen. "Ze regenden landinwaarts weg, als een horde kevers glinsterend van gouden chitine.”

Solastalgia
Albrecht heeft het gevoel proberen te omschrijven welke negatieve emoties bewoners van Upper Hunter Valley ondergaan, bij het getuige zijn van de verwoesting van hun leefomgeving. Een omgeving waarmee zij zich op vele manieren diep verbonden voelen. Het positieve gevoel wat zij over hun thuis hun omgeving hadden is verdwenen. Wat rest is een machteloos voelen en hunkeren naar dat positieve gevoel, die troost die ooit voortkwam uit hun relatie met de schoonheid van hun omgeving hun thuis.
Albrecht noemt dat gevoel solastalgia: Het woord "troost" is afgeleid van het Latijnse werkwoord solari (zelfstandig naamwoord solacium of solatium), met betekenissen die verband houden met het verlichten van leed, en tegelijkertijd het geven van kracht bij verontrustende gebeurtenissen. De bewoners van Upper Hunter ontleenden voor de verwoesting van hun vallei troost en kracht aan de schoonheid van hun omgeving waarmee ze opgroeiden. Nu zijn ze nog steeds in hun omgeving maar missen het thuisgevoel. Zij ondergaan een pijn, angst, verlatenheid (desolare, isolatie) veroorzaakt doordat hun zij de staat van hun geliefde thuis en territorium, waarmee zij zich verbonden voelden, verwoest zien worden. Een geliefde omgeving die geen troost meer kan bieden. Het is het voortdurend ervaren van negatieve veranderingen in het milieu. Het is de heimwee (algia of lijden) die je hebt terwijl je nog thuis bent, wetende dat dit thuis waarmee je een diepe verbondenheid voelt, voorgoed verdwijnt.
Het spreekt vanzelf dat omstandigheden zoals droogte, brand en overstromingen ook solastalgia kunnen veroorzaken, net als oorlog, terrorisme mijnbouw (zie Groningen), snelle institutionele veranderingen en gentrificatie van oudere delen van steden.

Meteor-angst
Meteor-angst is angst verbonden aan meteorologische verschijnselen zoals extreem weer. Meteor-angst is de angst en bezorgdheid an mensen over de voorspelling van ernstige weersomstandigheden zoals hevige regenval of lange droogte met extreem hoge temperaturen In een tijdperk van door klimaatverandering versterkte meteorologische extremen, zal deze vorm van eco-angst waarschijnlijk breder worden gevoeld. Degenen die in overstromingsgevoelige gebieden wonen, of dicht bij de zee op klif toppen, hebben meteorologische angst zodra er ernstige stormwaarschuwingen worden gegeven door meteorologische instanties. Een sterke wind op een warme dag stimuleert brand angst. Mensen die in een bebost gebied wonen weten dat extreme hitte en een sterke wind kunnen kunnen leiden tot grote niet te blussen bosbranden. Dit soort angsten kunnen naar abnormale hoogten gestuwd worden. Mensen in risicovolle zones wonen, raken in dit soort omstandigheden gekluisterd aan het scherm van het weerkanaal of de smartphone, en de herhaling van dezelfde voorspelling en waarschuwingen vergroot hun angst alleen maar.

Ecoangst
Ecoangst is angst die verband houdt met een veranderende en onzekere omgeving en en een eco-apocalyptische toekomst. Met name mensen zoals actieve klimaatwetenschappers en degenen die volledig op de hoogte zijn van van negatieve trends in de biosfeer is ecoangst een last die op de schouders die wordt gedragen op dagelijkse basis.

Mermerositeit
Zich niet meer hechten aan de natuur om je heen. Ook niet wanneer je ervaart dat de natuur zich aan het herstellen is en lijkt terug te keren naar een toestand zoals die waar je vertrouwd mee was. In plaats daarvan is er een chronische staat van bezorgdheid of angst over de mogelijke nog grotere teloorgang van de natuur. Een angst dat de natuur vervangen wordt door industrie of stedelijke bebouwing. Je bent letterlijk van streek.
Mermerositeit komt voor bij mensen die regelmatig informatie ontvangen over de omvang van klimaatverandering en de verwachte gevolgen ervan,

Topo-aversie
holle weg : Chemin creux du coté de La Meauffe, 20 juli 2014, Romain Breget Topo-aversie is het gevoel dat je niet terug wilt naar een plek in de natuur waar je van weet dat deze onherroepelijk ten kwade is veranderd. In het dorp van mijn jeugd waren enkele prachtige holle wegen. Een holle weg moet je zien als een niet bestraat breed pad dat door de natuur en de mensen in de loop van honderden jaren misschien wel duizenden jaren, zo diep is uitgesleten dat je aan beide kanten tegen een steile met groen begroeide wand kijkt die je als het ware omarmd.
Een van deze holle wegen lag op een steenworp afstand van onze thuis. Als kind was ik er dagelijks te vinden. Ik herinner mij dat je in het voorjaar de aarde bomen en planten kon ruiken en het ruisen van de wind die door te takken van de bomen streek. Een sprookjesachtige plaats waar mijn kinderfantasie elfen en dwergen vermoedde. Ik ben er nog één keer geweest. Tegenwoordig is deze holle weg vervangen door een straat met woningen aan beide kanten. Niets is er meer over van mijn kinderparadijs.

Terra furie
Terra furie is woede bij degenen die de zelfdestructieve neigingen in industrieel-technologische samenleving zien, maar zich niet in staat voelen dit om te buigen. Terra furie is woede die voortkomt uit het niet kunnen beschermen van de aarde tegen degenen die het bevel voeren over de vernietiging van de aarde. J. A. Baker schreef in 1971 in een kort essay, "On the Essex Coast". Tijdens een wandeling langs de kust kwam Baker een dode, met olie doordrenkte duiker (watervogel) tegen.
"Ik maal maar door over de duiker, in een te grote woede om iets duidelijk te zien of te horen. Na een dag van rust, heb ik de onuitwisbare afdruk van de mens weer gezien, heb ik weer de ondraaglijke stank van geld geroken. Een gele kwikstaart flitst voor me uit, een schitterende fakkel die opvlamt in de zon. Dat lijkt in ieder geval nog schoon, nog onaangetast. Maar wie kan weten welke verraderlijke chemische gruwel er onder die briljante veren aan het werk is?"

Ecoagnosie
Agnosie staat voor onwetendheid.Wanneer je geen kennis hebt over hoe de natuur vroeger was voordat achteruitgang plaatsvond, bestaat er een kans dat je de huidige staat van de natuur als normaal beschouwt. Er bestaat daardoor ook een kans dat je minder kennis van de natuur hebt dan de vorige generatie. Een mogelijk gevolg hiervan is, dat de huidige generatie niet in staat is om te reageren op de enorme risico's die worden gevormd door ecosystemische noodtoestamdem en klimaatverandering. Het gevaarlijkste aan ecoagnosie is dat degenen die eraan lijden geen idee hebben dat ze er last van hebben.

Het Symbiosceen
Albrecht ziet het symbiosceen als toekomstig tijdperk waarbij een samenwerking tussen alle organismen inclusief wij mensen centraal staat. Deze samenwerking beschouwt hij als datgene wat leven doet leven. Je zou kunnen zeggen dat dit symbiosceen is te beschouwen als een utopie zoals het politeia van Plato. Dit daar mensen eerder de natuur afbreken dan dat zij er mee samenwerken Albrecht zegt hierover dat er steeds meer wetenschappelijk bewijs is dat al het leven op de aarde met elkaar samenwerkt. Een samenwerking die tot stand gekomen is in een miljarden jaren gegroeide ontwikkeling van prokaryote naar eukaryote cellen naar bacteriën, schimmels planten, dieren waar wij homo sapiens op de tijdschaal van het leven op aarde gemeten slechts 0,0002 miljard jaar deel van uitmaken. Albrecht verwacht dat die samenwerking ondanks het huidige gedrag van mensen uiteindelijk onvermijdelijk is. Als bewijs voor zijn stelling dat levensvormen leven door hun samenwerking verwijst hij naar natuur onderzoekers en biologen die al geruime weten dat organismes in de natuur met elkaar verbonden zijn.
De Duitse botanicus Albert Frank stelde in 1877 vast dat bomen een wederzijdse relatie hebben met algen en schimmels in korstmossen. Hij bedacht de term "mycorrhiza" om de onderlinge verbindingen tussen bomen en schimmels te beschrijven. De mycorrhiza verlengt het wortelsysteem van de plant door er een functionerend onderdeel van te worden. De uiterste punt van de mycorrhiza, structuren worden hyfen of schimmeldraden genoemd. De schimmeldraden zijn microscopisch dun met een doorsnee van 2 tot 100 micrometer, en vormen een netwerk dat mycelium genoemd.wordt. De schimmeldraden van het mycelium kunnen een oppervlakte van vele hectaren bestrijken.Door middel van het schimmelnetwerk of mycelium staan bomen in bossen met elkaar in contact. Ze kunnen door middel van dit schimmelnetwerk actief stoffen en informatie uitwisselen. Dit heet het zogenaamde: Wood Wide Web. In tijden van droogte kan een schimmel de boomwortel beschermen tegen uitdroging. De schimmeldraden van het mycelium onttrekken mineralen zoals fosfor aan dood materiaal van bladeren voor de bomen. De bomen staan in ruil daarvoor glucose aan de schimmel af.
Tegenwoordig weten wij dat de mycorrhiza's de plant tegen ziekteverwekkers en gifstoffen beschermen. De mycoloog Heinrich Anton de Barry noemde de wederzijdse verbinding en afhankelijkheid: tussen bomen en schimmels 'symbiose, Vandaar het symbiosceen.
Vermoedt wordt dat planten,struiken en bomen ook communiceren door geuren. Een van de vermoedens is wanneer bladeren worden aangevreten door bijvoorbeeld kevers dat de boom een soort stof afscheid die het voor de kever onaangenaam maakt te eten. Niet alleen zorgt de boom er voor dat alle bladeren ongenietbaar worden voor de kever maar de boom schijnt ook een soort geur om zich heen te verspreiden die door andere bomen gesignaleerd worden zodat ook zij zich verweren tegen de kevers. Veel is hier nog over onnbekend.

Voorwaarden voor het symbiosceen
Albrecht somt een aantal voorwaarden op waar wij mensen aan dienen te voldoen indien wij volwaardig aan het symbiosceen willen deelnemen.

Onze producten dienen allemaal volledig goedaardig, recycleerbaar en biologische afbreekbaa te zijn .

Producten goedaardig, recycleerbaar en biologisch afbreekbaar maken. Het kan waar een wil is een weg zie De Donut Economie van Kate Raworth(2017) Gezien de huidige economie gericht op groei en vooral winstgevendheid is het weer de weg van de dromedaris die door het oog van de naald gaat kruipen. Bijvoorbeeld De tegenwoordige economie is zodanig ingericht dat producten bestaan uit meerdere gepatenteerde fabricaten. Het schijnt dat een auto uit dertigduizend onderdelen bestaat. Onderdelen die door verschillende fabrikanten geproduceerd zijn. Dat maakt het ingewikkeld een product als een auto opnieuw te gebruiken en te bewerken. Ingewikkeld maar niet onmogelijk. Tenslotte hebben wij die auto zoals hij nu is ook moeten ontwerpen en bouwen. Opnieuw waar een wil is is een weg.
Daarbij komt dat er een toenemende schaarste is aan grondstoffen. De wal zal uiteindelijk het schip keren. De industrie, de aandeelhouders en miljardairs zullen vrijgevig moeten zijn. Nu hebben mensen over het algemeen een hekel aan moeten. Het zal daarom uiteindelijk niet de politiek zijn of een organisatie zoals de EU die zal bewerkstelligen dat mensen producten circulair, goedaardig en biologisch afbreekbaar zullen gaan maken maar natuurwetten zoals schaarste van grondstoffen, voedsel en schaarste aan een leefbaar klimaat.

Energie voor productie, warmte en vervoer dient veilig, schoon, hernieuwbaar te zijn en sociaal rechtvaardig verdeeld te worden.

Volledige en harmonieuze integratie van menselijke systemen met biogeochemische systemen op alle schaalniveaus.

Gebruik van de hernieuwbare bronnen van plaats en bioregio; voor alle soorten, groot en klein, waarvan de levensbelangen en bio comunale eigenschappen begrepen en gerespecteerd worden

Bewijs van homeostase of heterostasis waar stabiliteit wordt gehandhaafd en waar conflict wordt erkend als onderdeel van grootschalige samenwerking

Bescherming van symbiotische banden tussen en binnen soorten op alle schaalniveaus; En herstel van symbiotische banden waar ze in het antropoceen zijn verbroken

Soliphilia
Soliphilia is een positieve reactie in de vorm van betrokkenheid van de gemeenschap bij het aanpakken van zowel de oorzaak van het probleem als het herstel van milieuschade. Door de impact van milieuschade niet langer als strikt persoonlijk te zien maar als een gemeenschappelijk probleem met andere mensen, is er sprake van empowerment. Het is niet langer een kwestie die "het slachtoffer de schuld geeft" of een kwestie waarbij de slachtoffers zichzelf de schuld geven. De negatieve emotie zoals solastalgia kan nu dienen als basis voor soliphilia. Solastalgia kan gezien worden als een emotie die kan worden teruggedraaid en verlicht. Solastalgia opgelegd door machtige regerings- en bedrijfs krachten, kan worden weerstaan door diezelfde krachten te confronteren met soliphilia. Soliphilia is de liefde voor alle banden die wij met plaats hebben. Soliphilia is ook de bereidheid om de politieke verantwoordelijkheid te aanvaarden voor het beschermen en behouden. Het concept vindt zijn oorsprong in het Franse solidaire (onderling afhankelijk) en het Latijnse solidus (vast of geheel), en de liefde voor medeburgers en buren, verwoord door het Griekse philia. Soliphilia komt tot uiting in de onderling afhankelijke solidariteit en de heelheid of eenheid die nodig is tussen mensen, om de vervreemding en machteloosheid te overwinnen die aanwezig zijn in de hedendaagse politieke besluitvorming.maken over de symbioment. Soliphilia is politieke betrokkenheid bij het redden van geliefde plaatsen, van micro, lokaal tot mondiaal en de solidariteit die nodig is tussen mensen om gezond en sterk te houden wat we allemaal gemeen hebben.

sombiocentrisch
Groente in plastic schalen Rekening houden met de totaliteit van levensbelangen in de biosfeer op alle schalen bij het nemen van beslissingen over menselijke behoeften.
Sombiocentresch wat een mooi begrip. Ja zo moeten wij mensen verder. Hopelijk zijn wij nog op tijd om al het goede en mooie wat van onze biosfeer over is te houden.
Vandaag sprak ik toevallig met Corrien over de mensen die ooit voor het eerst plastic maakten. Van plastic weten wij dat het niet vergaat wanneer het in de natuur terechtkomt. Die wetenschap was al vrij vroeg bekend. Er is daarna een ontwikkeling in de verpakkingsindustrie op gang gekomen die zijn weerga niet kent. In de supermarkten zijn talloze producten verpakt in plastic. Geen alternatieve tekst opgegeven voor deze afbeelding
Niet alleen de verpakkingsindustrie maakt gebruikt van plastic er is ook een enorme kunstofindustrie ontstaan. Denk aan de kledingindustrie. Een auto bestaat voor een groot deel uit kunststof. onze houten kozijnen en deuren zijn vervangen door kunststof deuren. Onze computers bestaan voor een groot deel uit kunststof materialen.
Al die plastic en kunststof materialen breken niet af wanneer ze in de natuur terechtkomen.
De oceanen en de natuur om ons heen zijn op dit moment vergeven van kunststof en plastic. Onze honing door bijen gemaakt, zit niet alleen verpakt in een handige plastic knijpflacon. Het plastic zit ook in de honing. Inmiddels proberen wij plastic weer uit de oceanen en rivieren te vissen en kunnen wij de alleen al in Nederland jaarlijkse anderhalf miljard plastic flessen en tweeënhalf miljard blikjes inleveren voor statiegeld maar dat is sinds kort en niets vergeleken met de vele tientallen jaren dat het weggegooid werd en een groot deel in de natuur is beland. Hier rijst de vraag. Hadden wij dit niet kunnen voorspellen vanaf het moment dat wij deze materialen hebben omarmd. Misschien wist de uitvinder dit zelfs al en later zeker de industrie. Zo blind en onwetend zijn ontwerpers, ingenieurs, producenten, de voedselindustrie en industriëlen toch niet geweest? En wij consumenten? Ja, ik beken mijn container met plastic afval zit na 2 weken ook vol. En ik moet veel beter weten en handelen want ik maakte nog mee dat er glas werd gebruikt en papieren zakken.

Discussie
Na het lezen van Earth Emotions van Albrecht, besef ik dat ik lang niet zo’n grote natuurliefhebber ben dan hij. Zelf neem ik niet waar dat de natuur naar de gallemiezen gaat. Daarvoor heb ik te weinig verstand van planten, dieren en biodiversiteit. Tegelijkertijd hoor- en lees ik al vele jaren, vanaf het rapport van de Club van Rome tot aan het boek van Albrecht, dat wij mensen bezig zijn onze eigen ondergang te bewerkstelligen. Ik ben niet doof en blind voor de IPCC rapporten, aard- en klimaatwetenschappers die er al jaren op wijzen dat de mensheid anders moet omgaan met de aarde en de natuur. Niet altijd sta ik daarbij stil. Te druk met de dagelijkse tredmolen en het nieuws van de dag. Het zijn voor mij grotere vanzelfsprekendheden.
De aarde die het leven en mijn leven mogelijk maakt is heel groot en complex. Wij mensen maken deel uit van het wereldwijde web van leven. Zo’n liefdespartner moet je niet verwaarlozen en kun je nooit overheersen. Ik moet toegeven dat de aarde ondanks mijn gelees van rapporten onvoldoende mijn aandacht heeft gehad. Ik ben een van die boomers, waar Albrecht het over heeft, die geconsumeerd en geconsumeerd heeft en dacht dat het altijd een ietsje meer kon zijn.
Ik behoor echter niet tot dwazen zoals Bezos en Musk die denken dat zij de Aarde kunnen verlaten en inruilen voor een andere planeet. In ons zonnestelsel bevindt zich geen leefbare planeet. In het universum kennen wij geen enkele planeet zoals de Aarde. Stel dat wij met onze radiotelescopen en infrarood telescopen zoals de ruimtetelescoop James Webb, ooit een tweede Aarde op vele lichtjaren afstand, ontdekken dan zullen wij met de huidige raket snelheden duizenden zo niet miljoenen jaren moeten reizen. Einstein stelde dat er geen grotere snelheid is dan het licht. Tegelijkertijd weten wij dat er onnoemelijk grote hoeveelheden energie nodig zijn om met een ruimtevaartuig de snelheid van het licht ook maar een beetje te benaderen. Laten wij deze ark van Noach vergeten en bedenken dat wanneer een dergelijke super ruimte sneller dan het licht ark ooit gebouwd mocht worden, het heel goed mogelijk kan zijn, dat deze tweede Aarde, na miljoenen lichtjaren, niet meer bestaat wanneer wij daar aankomen; en of tegen die tijd onze eigen Aarde nog bestaat?
De aarde en de natuur is de habitat waar wij mensen deel van uitmaken. Het is onze ark van Noach. Doordat wij mensen steeds meer aan de weet komen over het leven dienen wij tegelijkertijd te beseffen dat het web van leven veel complexer is dan wij in de komende honderden jaren aan de weet zullen komen. Dat er een einde komt aan de natuur door het toedoen van wij mensen is dan ook zelfoverschatting. Wij zijn immers een piepklein onderdeel van het web van leven en tegelijkertijd een piep piepjonge levensvorm; nog geen baby in de leeftijd en ontwikkeling van het leven op aarde. Op de aarde zijn in de miljarden jaren dat er leven is, al veel organismes uitgestorven. Ook wij mensen zullen uitsterven maar het web van leven gaat verder tot de zon in een rode reus verandert.
Kijkend naar hoe wij mensen met elkaar en met de natuur omgaan ben ik het met Albrecht eens dat het de moeite waard is toe te werken naar het symbiosceen dan is het vertoeven op aarde als een volwaardig in de natuur passend organisme hopelijk net zoals de dino’s nog miljoenen jaren het hoogst haalbare ideaal. Albrecht schetst een globaal raamwerk hoe de mensheid het symbiosceen kan vormgeven. Tegen de tijd dat de mensheid een start gaat maken met het creëren van het symbiosceen zal de aarde bevolkt zijn door meer dan 9 miljard mensen. Er zullen ongetwijfeld gewapende en andere conflicten aan voorafgaan want niet iedereen is op slag vrijgevig en besluit met veel minder genoegen te nemen. De aarde zal de mensheid een uitweg bieden en waarschijnlijk zullen mensen die uitweg vrijwillig accepteren. Daarna begint het ingewikkelde proces van wederkerig met elkaar en met de natuur samenleven

Literatuur:
Albrecht,Glenn, A. (2019) Earth Emotions: New Words for a New World. Cornell University Press.

Kramer CK, Mehmood S, Suen RS. Dog Ownership and Survival: A Systematic Review and Meta-Analysis. Circ Cardiovasc Qual Outcomes. 2019 Oct;12(10)

Raworth, Kate, Doughnut Economics, Seven Ways to Think Like a 21-st Century Economist. Random houseBusiness Books, London, (2017)

Fotos:
foto huidmondjes zilverberk

Animatie van de zon die in een rode reus verandert

het wood wide web of hoe bomen stiekum met elkaar communiceren

In de natuur gaat niets verloren

Natuur inclusief bouwen De Kemmer Oirschot

Video’s:
Mein Freund der Baum 1968 Alexandra

So trinkt, kommuniziert und fühlt ein Baum

Unsere Wälder (1/3): Die Sprache der Bäume | Ganze Folge Terra X

Der Streit um die Braunkohle: Quarks und Co

Websites
Ik maakte voor het eerst kennis met de filosofie van Glenn Albrecht door het VPRO programma Tegenlicht van zaterdag 19 november, maandag 21 november:
Welkom in het symbiosceen
en
Zo kunnen wij leven in het symbiosceen.

wandel met de hond en je leeft langer.

Haben Pflanzen ein Bewusstsein?

Mit dem Abriss des Immerather Doms verschwand ein steinernes Symbol für den Verlust der Heimat.

Braunkohle: wikipedia

Kringloop bewustzijn

De relatie darm microbioom en depressie

Waarom onze helpers de bacteriën verdwijnen

Hambacher Forst: Gerettet, um zu sterben?

Big brother is watching you

• 
• 

Gegevens

Gemaakt op dinsdag 06 augustus 2024 15:44

Laatst bijgewerkt op dinsdag 06 augustus 2024 21:51

Gepubliceerd op dinsdag 06 augustus 2024 15:53

Hits: 178

Het leven van Winston Smith in de roman 1984 van George Orwell, wordt tot in de haarvaten, gedomineerd door "big brother is watching you": "Grote broer let op je." Deze absolute virtuele dictator is met grote posters afgebeeld op alle straathoeken en in alle woningen. Niemand in het boek heeft hem ooit ontmoet.
Big brother controleert het leven van de burgers - die in dit boek, het "prol" (proletariaat), genoemd worden - en van de heersende elite, ofwel de partijleden. De controle omvat de welvaart, de scholing de geschiedenis, de gangbare mening en de gedachten van alle individuen.
Via het ministerie van "waarheid,feitelijk een organisatie die misleiding nastreeft, het ministerie van ""vrede" dat voortdurend oorlog stimuleert,het ministerie van "liefde" dat iedereen die van de partijlijn afwijkt onderdrukt, martelt en doet verdwijnen en het ministerie van "overvloed" dat zorgt voor een voortdurende gebrek aan voor het leven noodzakelijke middelen, worden alle indivduen in toom gehouden.
In deze maatschappij wordt "nieuwspraak gepropageerd", wat een vorm van hersenspoeling is. Hierbij horen begrippen zoals gedachtenmisdaad, gedachtenpolitie, dubbeldenken en zwartwit.
Zwartwit staat voor de bereidheid te geloven dat 2 x 2 = 5 wanneer de partij dit besluit.
De vaardigheid van dubbeldenken wordt gepropageert om mensen in de slogans: oorlog is vrede, vrijheid is slavernij onwetendheid is kracht, te laten geloven.
Wanneer door een toevallige uitspraak of daad blijkt, dat iemand er een andere gedachte op nahoudt dan de gangbare doctrine, komt de gedachtepolitie in actie, wat in het uiterste geval leidt tot verdwijning of openbare executie.

In de woningen van partijleden en ook in de woning van Winston Smith, hangen teleschermen die tegelijkertijd uitzenden en afluisteren en begluren wat er in de woningen gebeurt.
De uitzendingen bieden geen vermaak maar berichten over bijvoobeeld de productie van ijzer en daarnaast is er elke dag ruimte voor een vijandbeeld in de naam van een man met een Joods uiterlijk, Emanuel Goldstein, die het heeft over vrijheid van denken en spreken. De zogenaamde 2 minuten haat.
Jongeren worden gestimuleerd, ouderen die zich verspreken, te veraden
Dagelijkse zijn er ontploffingen van raketten, want er is een voortdurende oorlog gaande en propaganda dat deze oorlog elk moment afgelopen kan zijn.

Wat betekent deze situatie voor Winston?
Winston, heeft behoefte, zich te onttrekken aan de doctrine en koopt een dagboek om zijn gedachten beter te leren kennen. Hij hoopt en verlangt een lotgenoot te vinden die het ooit zal lezen. Hij meent die lotgenoot gevonden te hebben wanneer zijn blikken toevallig kruisen met O'Brien tot wie hij zich onmiddellijk aangetrokken voelt. Hij fantaseert dat het een bondgenoot is tegen de partij, een potentiële leider van het verzet.
Hij is zich ervan bewust dat het noteren van zijn gedachten en het aangaan van relaties, hem verdwijning, marteling en nekschot kunnen opleveren, wanneer hij verraden wordt. In zijn woning gebruikt hij een nis die onttrokken is aan het oog van het glurende en luisterende beeldscherm. Winston leeft in een staat van voortdurende angst en bezorgdheid, wetende dat al zijn bewegingen, woorden en zelfs gedachten door de partij kunnen worden gecontroleerd. Deze constante bewaking verstikt zijn vermogen om vrij te denken en zich naar anderen te uiten.
Zijn individualiteit wordt uitgehold omdat hij voortdurend een façade van loyaliteit moet presenteren.
Het vermogen van de partij om historische gegevens te wijzigen en informatie te controleren, betekent dat Winston beseft dat hij tijdens zijn leven wordt gemanipuleerd en de partij na zijn dood zijn bestaan zal uitwisen, zodat hij in de toekomst nooit heeft bestaan.
Net zoals hij besluit tot het beginnen van een dagboek gaat hij ook een relatie aan. Wanneer hij verraden wordt, wordt hij zodanig gehersenspoeld door O'Brien, - degeen waarmee hij een verwantschap vooelde en vermoedde - dat zijn afschuw voor Grote broer verandert in liefde.

Dit zijn notities in zijn dagboek
"Weg met grote broer." "Als er hoop is, dan ligt die in de proles." "Ik begrijp HOE: ik begrijp niet WAAROM." "In dit spel dat we spelen, kunnen we niet winnen." "Sommige soorten mislukkingen zijn beter dan andere, dat is alles." "Wie het verleden beheerst, beheerst de toekomst. Wie het heden beheerst, beheerst het verleden." "Ik ben bang voor de dood. Je bent jong, dus vermoedelijk ben je er banger voor dan ik. Het spreekt vanzelf dat we het zo lang mogelijk zullen uitstellen. Maar het maakt weinig verschil. Zolang de mens, mens blijft, zijn dood en leven hetzelfde." "Ik denk niet dat het iets is - ik bedoel, ik denk niet dat het ooit voor enig gebruik is gebruikt. Dat is wat ik er zo leuk aan vind. Het is een klein stukje geschiedenis dat ze zijn vergeten te veranderen. Het is een boodschap van honderd jaar geleden, als je wist hoe je het moest lezen." "Vrijheid is de vrijheid om te zeggen dat 2+2= 4 en wanneer dat geoorloofd is, volgt de rest van zelf." "Ik haat reinheid, ik haat goedheid. Ik wil niet dat waar dan ook deugd bestaat. Iedereen moet tot in zijn merg verdorven zijn."

Generatie Symbiosceen

• 
• 

Gegevens

Gemaakt op woensdag 15 februari 2023 17:42

Laatst bijgewerkt op woensdag 22 februari 2023 10:11

Gepubliceerd op woensdag 15 februari 2023 17:42

Hits: 895

Hoofdstuk 6

Generatie Symbioceen

De nieuwe wereld creëren
De generatie mensen die bekend staat als babyboomers is over het algemeen een verloren zaak om het symbioceen binnen te gaan. Met diepgewortelde overtuigingen en cognitieve dissonantie over het niet-sombiosische pad dat tot onze huidige hachelijke situatie heeft geleid, en met rijkdom, macht en privileges die nog nooit eerder op massale schaal in de menselijke geschiedenis zijn gezien, zullen boomers hun overtuigingen of hun rijkdom niet binnenkort opgeven. Ze passen zich liever aan veranderende omstandigheden aan dan de fundamenten van het Antropoceen te verzachten of fundamenteel te veranderen.

Boomers 'hebben alles', inclusief een opgeblazen zelfbeeld, maar anderen, inclusief hun eigen kinderen, betalen nu de echte prijs van dergelijke gestolen rijkdom, met hun diepgewortelde persoonlijke, sociale en ecologische 'problemen'. Tim Flannery noemde dit proces 'future cating'. Een hardere omschrijving zou conceptueel en ecologisch kannibalisme kunnen zijn. Gezien het feit dat ik een babyboomer ben, hoop ik dat mijn uitspraken helemaal verkeerd zijn.

De post-boomerkinderen, waaronder nu de generaties X, Y en Z vallen (staan alle drie staan ​​als de Gens. "Gens"), worden in de populaire literatuur allemaal tot op zekere hoogte afgeschilderd als lijdend aan verschillende vormen van sociologische en psychologische problemen, waaronder ongebondenheid, richtingloosheid, afhankelijk zijn en geen coherente identiteit hebben. Opgesloten in gaming, entertainment en sociale media, worden zij beschreven als niet verbonden zijn met de externe realiteit en het grootste deel van hun tijd in de virtuele wereld, sociale media en binnenshuis doorbrengen. Gen Z, geboren tussen 1995 en 2012, zit misschien op een ander spoor; ze worden gekenmerkt als een mondiaal perspectief en kritischer over sociale media dan hun voorgangers. Ik ben er zeker van dat deze door marketing gegenereerde generalisaties oneerlijk zijn tegenover veel Gens en ik zal later in dit hoofdstuk verwijzen naar hun positieve eigenschappen. Laten we echter een tijdje doorgaan met de marketinggeneralisaties en kijken waar ze ons naartoe brengen.

In de vorige hoofdstukken heb ik beargumenteerd dat om positieve aardse emoties te versterken, het essentieel is om uit het giftige Antropoceen te komen, en dat naast de wetenschappelijke en ethische grondslagen van het Symbioceen, een seculiere "spirituele" grondslag in de vorm van de ghedeïst was ook nodig. In dit hoofdstuk zal ik aanvullende theoretische en praktische redenen geven voor een nieuwe, positieve richting voor alle generaties mensen op de planeet. Om uit het Antropoceen te komen, heeft de mens een generatiewisseling nodig. Ik zal ervoor pleiten dat Generation Symbiocene (Gen S) zal voortkomen uit de gelederen van alle post-boomergeneraties (Gens) naarmate de behoefte aan een nieuwe menselijke identiteit, gebouwd op gemeenschappelijke Symbiocene principes, politiek en ethiek, groter en duidelijkwordt..

De identiteitscrisis van het Antropoceen
Het Antropoceen wordt steeds "rationeler" in het bereiken van een totaal irrationeel einde. Onder de logica van gigantisme en homogeniteit vernietigen we de economie die we proberen op te bouwen. Terwijl waarde in de wereld wordt omgezet in toenemende aandeelhouderswinst, verarmt al het andere en gaan alle vormen van erfgoed verloren. Economieën hebben consumenten nodig, maar consumenten hebben banen nodig om consumentenartikelen te kopen. Naarmate we de productie efficiënter, goedkoper en geautomatiseerd maken met kunstmatige intelligentie (AI), grote machines en robotica, zijn er minder banen in alle vormen van menselijke onderneming. Boerderijen worden geautomatiseerd en boeren verdwijnen. Advocaten worden vervangen door robots vol jurisprudentie. Het werk van accountants wordt geautomatiseerd of wordt "blockchain" omzeild, waardoor we minder accountants nodig hebben. Zelfrijdende auto's, bussen en vrachtwagens elimineren chauffeurs. Al, gemaakt door programmeurs, elimineert veel programmeertaken in de computerwereld.

Bovenop het verlies van werknemers-consumenten aan dit irrationele systeem, verliezen we de aarde door vervuiling van de lucht, het water en de bodem. En het lijkt erop dat we toestaan ​​dat politici en particuliere bedrijven ons en onze wereld dit aandoen. Ik kan me geen scenario voorstellen dat irrationeler is. Als we de "onlogische" conclusie trekken, hebben we een vreemde wereld waar rijkdom en macht steeds meer geconcentreerd zijn aan de top van een sociale hiërarchie, terwijl alle negatieven van die rijkdomaccumulatie worden gevoeld door de overgrote meerderheid van de mensen, over de hele wereld, aan de onderkant. Het moet ook gezegd worden dat niet-menselijke wezens ook negatieve gevoelens voelen, zoals bedreiging en in sommige gevallen uitsterven in het wild. Er is een duidelijk verband tussen het uitsterven van banen en het uitsterven van soorten, aangezien, naarmate meer mensen werkloos worden en ontheemd raken door AI en automatisering, ze zich minder zorgen maken over nieuwe banenscheppende uitbuiting van wat er nog over is van de onontwikkelde wereld. De opkomst van de fly-in fly-out-arbeider is een voorbeeld van deze trend, aangezien bijvoorbeeld veel mijnwerk in Australië nu plaatsvindt in afgelegen delen van het continent en de arbeiders terugvliegen naar locaties in de voorsteden van de "eerste wereld" die feitelijk immuun zijn voor de negatieve gevolgen voor die afgelegen locatie van exploitatie.

Toch moet ik deze irrationaliteit, of wat ik artificiële domheid (AD) noem, van de positieve kant bekijken. Er is hier een spanningsopbouw die alle kenmerken heeft van een echt goede psychische en emotionele crisis, die een conceptuele en emotionele revolutie veroorzaakt, die de biofysische ineenstorting van de planeet kan voorkomen. We bevinden ons al in een fase van psychische onrust die hiertoe zal leiden

samenvattende revolutie.
Naarmate de bedrijfsreuzen nog meer opgeblazen raken, worden ze kwetsbaar voor totale mislukking. Een eenvoudige regel van de complexiteitstheorie is dat hoe diverser een systeem is, hoe waarschijnlijker het is dat het stabiel is. Falen in één onderdeel leidt niet tot falen in alle andere onderdelen. Er is een ingebouwde weerstand tegen golven van verstoring (verandering), een toestand die technisch bekend staat als 'veerkracht'. Omgekeerd, hoe uniformer en rigider het systeem, hoe waarschijnlijker het is dat elke storing een totale storing zal opleveren. Naarmate bedrijven en overheden voor logistiek en boekhouding steeds afhankelijker worden van het World Wide Web, stellen ze zich bloot aan totale systeemhacking en -storingen. Kwetsbaarheid voor een dergelijk falen is nu een van de kenmerken van de moderne quasi-monopolistische onderneming.

Ten slotte kwamen de wereldwijde inspanningen om de opwarming van het klimaat en andere milieubeledigingen waar de aarde het slachtoffer van is te bestrijden eind 2017 allemaal tot stilstand. De Verenigde Staten hebben gedreigd zich terug te trekken uit de Overeenkomst van Parijs (2015) over de uitstoot van broeikasgassen en zijn nu op het pad van enorm verhoogde koolstofemissies. Ondanks bijna dertig jaar intergouvernementele inspanningen en onderhandelingen over het verlagen van de wereldwijde uitstoot en het verminderen van de concentratie van broeikasgassen in de atmosfeer, stijgen ze nog steeds. Het doel om de wereld te behouden. onder de twee graden temperatuurstijging tegen 2100 lijkt nu onmogelijk.

Het beoordelen van bedreigingen voor de identiteit door klimaatverandering is van cruciaal belang, aangezien de huidige op wetenschap gebaseerde voorspelling van bijvoorbeeld het smelten van ijs op Antarctica tegen 2100 tot drie meter zeespiegelstijging kan opleveren. Plaatselijk de slachtoffers van zeespiegelstijging de schuld geven zoals Bangladesh is geen oplossing. Pogingen om ze uit andere landen te houden door bijvoorbeeld muren te bouwen, zullen ook niet werken, aangezien het aantal mensen dat vluchteling wordt door alle vormen van klimaatchaos, als die zouden ontstaan, zou kunnen oplopen tot 2 miljard tegen 2100."

Na de wereldwijde financiële crisis, die begon in 2007-2008, wordt het financiële systeem van de wereld steeds meer gezien als extreem kwetsbaar omdat het grotendeels op schulden is gebouwd. Veel van die schuld werd door de overheid gefinancierd reddingsgeld van regeringen. De wereldwijde Occupy-beweging in 2011 heeft dit irrationele systeem meer dan een jaar lang in twijfel getrokken, maar het momentum verloor toen mensen de intimidatie door wetshandhavers beu werden, afgeleid door Netflix of iemands kat op YouTube. Het probleem is echter niet verdwenen en het wereldwijde financiële systeem bevindt zich nog steeds op een omslagpunt. Met de aanhoudende fiscale crisis en klimaatchaos kunnen de economische en biofysische crises waarmee alle Gens worden geconfronteerd niet langer worden genegeerd.

Ik ben van mening dat alle Gens snel zullen zien dat de schade die wordt aangericht door rampeneconomie en door mensen veroorzaakte onnatuurlijke rampen elk jaar toeneemt. Ironisch genoeg zijn de Verenigde Staten een van de landen die het hardst worden getroffen door de frequentie en omvang van deze rampen. De tovenaar van Oz kon zich niet lang verschuilen achter zijn gordijn van leugens, en de huidige lichting politieke leiders ook niet. De waarheid over fiscale irrationaliteit en de waanzin van opzettelijke opwarming van het klimaat zal alle generaties choqueren en ze zullen in alle vormen van negatieve psychoterratische toestanden terechtkomen. Het zal de fundamenten van de huidige menselijke identiteit op zijn grondvesten doen schudden.

Een gelijktijdige ecologische, economische, psychologische, ghedeïstische en culturele ineenstorting is nog nooit eerder door mensen op wereldschaal gevoeld. Er zijn enorme tegenstellingen die een wereldwijde oorsprong hebben en onze samenlevingen uit elkaar scheuren, maar ze worden lokaal en regionaal gevoeld door mensen in verschillende vormen van problemen. Het is geen wonder dat het populisme, met zijn slogans en het aanbieden van eenvoudige oplossingen voor ongelooflijk complexe problemen, het eerste aanspreekpunt is voor degenen die zich zorgen maken over de toekomst maar geen idee hebben hoe die druk zich in het heden opbouwt.Velen staan klaar de slachtoffers van deze krachten te beschuldigen in plaats van de complexe oorzaken te analyseren.Daar bovenop hebben mensen te maken met foute feiten(leugens, foute data(leugens en fake nieuws(leugens). Ook vooraanstande intellectuelen politieke experts vinden het blijbaar moeilijk feiten van fictie te onderscheiden. In de eeuw van solastalgia moeten wij open zijn over de toenemende negatieve invloed van de mens op de aarde.

Elke belangrijke indicator van onze relatie met de biosfeer wijst de verkeerde kant op en wereldwetenschappers hebben ons gezamenlijk een duidelijke waarschuwing gegeven. Samen met deze negatieve biofysische indicatoren komt een groot aantal negatieve, niet-medische, psychoterratische toestanden, variërend van milde vormen van angst voor het heden tot solastalgie over de geleefde ervaring van negatieve verandering en diepe angst voor een eco-apocalyptische toekomst. Diagnoses van depressie en van een groeiend aantal ernstige handicaps hebben van geestelijke gezondheid een van de grootste groeigebieden en uitgaven in de totale gezondheidsbegrotingen van landen gemaakt.

Sommigen, waaronder veel vooraanstaande publieke figuren en intellectuelen, denken dat de situatie al zo slecht is dat mensen serieus zouden moeten overwegen om de aarde te verlaten om nieuwe planeten te koloniseren. Ze suggereren bijvoorbeeld dat de ontginning van maagdelijke hulpbronnen op nabijgelegen asteroïden mensen op aarde kan ondersteunen. Jeff Bezos, de oprichter van Amazon, heeft verklaard dat "we naar de ruimte moeten om de aarde te redden... We moeten ons haasten." Andere bekende mannen, zoals Brian Cox, Elon Musk, Richard Branson en wijlen Stephen Hawking, zien de tierracide aankomen en speculeren dat ruimtekoloniserende vluchtelingen de enige overlevenden zullen zijn van massale economische en agrarische mislukkingen op aarde. Hawking concludeerde: "Verspreiding is misschien wel het enige dat ons van onszelf kan redden. Ik ben ervan overtuigd dat mensen de aarde moeten verlaten."

Volgens de huidige oogst van ruimte-indringers, terwijl sommigen van ons nog steeds rijk zijn, moeten we onze ontsnapping aan een falende aarde en haar falende mensen plannen en uitvoeren. Wat een ironie is het dat, terwijl Jeff Bezos de rijkste man op aarde wordt en Amazon wereldwijd uitbreidt, het Amazonebekken in recordtempo krimpt. Deze publieke figuren in de wetenschap en het bedrijfsleven bevinden zich in een positie om intellectuele leiders te zijn, maar hun sterke pleidooi voor het buitenaardse, in een tijd waarin 'terra', de aarde, in grote problemen verkeert, maakt dat ze allemaal een sterke uitdaging nodig hebben op het gebied van ethische gronden. De huidige "buitenaardse" patriarchroedel van het Antropoceen laat ons in de steek. Prognoses voor de toekomst van de aarde, alleen op basis van de gevolgen van klimaatverandering, suggereren mij dat er geen rechtvaardiging is om enorme hoeveelheden rijkdom, publiek of privaat, te besteden aan iets anders dan de totale beperking van de dreiging van klimaatchaos in zijn verschillende vormen van Armageddon (overstroming, hitte, ziekte en storm).

De Amerikaanse schrijver Derrick Jensen heeft betoogd dat het niet waarderen van het verbazingwekkende leven op deze aarde de patriarchale ruimte-indringers, van wie sommigen wetenschappers zijn, markeert als lijdend aan een vorm van identiteitspathologie:

Met de hele wereld op het spel moet ik duidelijk spreken. Het probleem is dat binnen dit patriarchaat de identiteit zelf gebaseerd is op schending. Overtreding wordt niet alleen een actie, maar een identiteit: wie je bent en hoe jij en de samenleving bepalen wie je bent. Binnen dit patriarchaat definieert de mannelijkheid van mannen zichzelf door anderen als inferieur te identificeren (daarom kunnen die stomme klote wetenschappers vragen "Zijn we allemaal alleen?" terwijl ze het buitengewone leven op deze planeet vernietigen), en als zijnde daarom schendbaar, om ze vervolgens te overtreden.

In navolging van Jensen zijn de kwesties van persoonlijke en politieke identiteit centrale kwesties voor boomers en volgende generaties. Persoonlijke identiteit gebaseerd op 'schending', verlatenheid, uitbuiting en macht is een bepalend thema geworden in het begin van de eenentwintigste eeuw.

De belangrijkste markeringen van wie u bent en waar u in gelooft, zijn voortdurend in ontwikkeling, met feedbackloops die de bevestiging bieden die nodig is voor identiteitsbeveiliging. De standaard identiteitsmakers, zoals genen, ouderlijke invloeden, school en rolmodellen, blijven belangrijk in de ontwikkeling van de persoonlijkheid en identiteit. Ze worden echter steeds minder relevant onder invloed van de nieuwe media en hun verband met informatie, propaganda, consumptie en reclame.

Hoewel hedendaagse sociale media en andere technologieën een uitlaatklep voor de persoonlijkheid kunnen bieden, vereisen ze een vorm van gehoorzaamheid aan formats en formules die vooraf zijn bepaald door degenen die de media en de commerciële producten bezitten en controleren. De nuances van persoonlijkheid gaan verloren in een e-wereld, waar het "leuk vinden" en het gebruik van verschillende "emoticons" met één klik worden gezien als adequate antwoorden op enorm complexe kwesties zoals de opwarming van de aarde. Het populaire socialemediaplatform Twitter beperkte de lengte van individuele commentaren tot 140 tekens per tweet (eind 2017 veranderde dit in 280), en binnen zo'n beperkt formaat is geen nuancering van dialoog en argumentatie mogelijk. De anonimiteit die in de meeste formaten is toegestaan, werkt ook om de echte persoonlijke identiteit te verbergen en om beledigende en discriminerende uitingen de vrije loop te laten. Nepnieuws wordt moeilijk te identificeren in een wereld waar alles kort en zonder verifieerbare bronnen is. Facebook biedt misschien de mogelijkheid van veel 'vrienden', maar de eigenaar van een persoonlijke pagina kan nog steeds intens eenzaam zijn in de echte wereld.

De identiteit van sociale media, gebaseerd op het principe dat je bent wat je consumeert en wat je 'leuk' vindt, is nu zorgvuldig opgebouwd rond algoritmen die anticiperen op elke volgende beweging en je keuzes voorleggen die je gedrag in het verleden weerspiegelen. Je "vind-ik-leuks" worden circulair doordat de keuze van wie je bent wordt bepaald door wat je bent geweest. Weinig ruimte voor identiteitsinnovatie hier, of voor kritische evaluatie van identiteitscultuur, economie en politiek. De neiging om zich aan te sluiten bij gelijkgestemde e-groepen zorgt er ook voor dat het "echokamer"-effect, of het zoeken naar zelfbevestiging in vriendschappelijke ontmoetingen, de eigen positie over feiten en waarden versterkt. Het huidige systeem"verzorgt" u constant om uiteindelijk te doen wat het wil dat u doet: meer consumeren van wat u "leuk" vindt en complianter en voorspelbaarder worden. Het geeft ook een constante positieve bevestiging van de "juistheid" van uw opvattingen, omdat afwijkende meningen eruit worden gefilterd. De laatste belediging is dat de eigenaren van grote socialemediabedrijven uw persoonlijke gegevens aan derden kunnen verkopen voor politieke en commerciële belangen. Privacy kan nu worden verkocht, zoals de onthullingen over het dataverkoopbedrijf Cambridge Analytica in 2018 treffend illustreerden.

Generatie-identiteit en de opkomst van nationalisme
Gedeeltelijk als gevolg van de kenmerken van sociale media, is identiteitspolitiek gekoppeld aan hernieuwd nationalisme en de kernkwestie van 'schending' de afgelopen jaren naar voren gekomen als reactie op golven vluchtelingen die asiel zoeken in verschillende delen van de wereld. Moslimvluchtelingen, op de vlucht voor oorlog in het Midden-Oosten, zijn het middelpunt geworden van anti-moslinsentiment in de Verenigde Staten, Australië en delen van Europa. De vermeende bedreiging van de culturele en politieke identiteit in de hoofden van velen in de ontvangende landen is de reden geworden voor een heropleving van nationalisme en identiteitsmarkering op basis van wat zou kunnen worden beschouwd als de traditionele waarden van de mensen van een bepaalde natie. De rol van nieuwe media bij het helpen vormgeven en promoten van deze neonationalistische en culturele identiteitspolitiek is cruciaal geweest in hun expansie in 2017. Een groep die bekend staat als Generation Identity (Gen I), aanvankelijk gevestigd in Europa, heeft bijvoorbeeld terrein overgenomen dat dekt het volgende:

Generation Identity (in sommige landen actief als "Identitaire Beweging") is een patriottische jongerenbeweging in heel Europa die de waarden van het vaderland, vrijheid en traditie promoot door middel van vreedzaam activisme, politieke educatie en gemeenschaps- en culturele activiteiten. We willen bewustzijn creëren voor een patriottische waardebasis in het metapolitieke rijk.

Hoewel ze op hun website beweren geen neonazi of fascist te zijn, heeft deze jongerengroep een beroep gedaan op vele duizenden jongeren in Europa die zich onder andere verzetten tegen de opname van vluchtelingen uit overwegend islamitische landen. Ze presenteren zichzelf als patriotten voor hun eigen land, zien immigratie als een netto oplichterij voor de samenleving en zijn sterke pleitbezorgers voor remigratie van vluchtelingen naar hun thuisland, terwijl ze zich krachtig verzetten tegen wat zij de "islamisering van Europa" noemen. Er is een algemene nadruk op nationale controlegrenzen en een heropleving van het concept van 'soevereiniteit'.

Door een kosmopolitische identiteit en globalisering als zijn weg af te wijzen, heeft Gen I iets belangrijks bereikt, maar heeft hij de nationale identiteit en het patriottisme in de natiestaat aangezien als de focus voor betekenis en solidariteit met anderen en heeft hij de ecologische fundamenten van plaats volledig genegeerd.

De natiestaat kan een machtige kracht zijn om een ​​sterke loyaliteit aan een bepaalde plaats te motiveren, maar zoals in de twintigste eeuw is aangetoond, kunnen dergelijke loyaliteiten, zodra ze verstrikt raken in racisme en etnische kwesties, zeer snel ontaarden in massaal geweld, genocide en de obsceniteit van 'etnische zuivering'. Extreme vormen van nationalisme, zoals die gedemonstreerd worden onder de namen nationaal-socialisme (de Duitse nazi-beweging en het Derde Rijk) en fascisme (Italië onder Mussolini), zijn goede voorbeelden van wat men niet moet doen in naam van de identiteit. Twee wereldoorlogen en de poging tot genocide op minderheidsgroepen zijn in de eenentwintigste eeuw geen paden om te volgen in de zoektocht naar identiteit. Trouwens, het Terrapthoraanse nationaal-socialisme en het fascisme verloren beide oorlogen. Ik stel voor dat extreem nationalisme en oorlog niet de sociaal-politieke wegen zijn die de meerderheid van de post-boomgeneraties in het begin van de eenentwintigste eeuw willen inslaan.

Oorlog is om een ​​andere reden onwenselijk. In tijden van oorlog tussen staten en conflicten tussen staten staat de bescherming van land en biodiversiteit normaal gesproken niet op de agenda van de strijders. Er is zoveel "nevenschade voor degenen die gevaar lopen. Ecocide is over het algemeen een onvermijdelijk gevolg van oorlog en genocide. Het begrip en de bescherming van de ecologie van de lokale of regionale natuurlijke omgeving komt niet eens voor op Gen I's belangrijkste lijst met eisen.

Vreemdelingenhaat, racisme, onrechtvaardigheid, grove ongelijkheid en anti-milieubewustzijn zijn een giftige mix. In een snel veranderende wereld is het van belang om te onderzoeken of er een dwingend alternatief is voor identiteit op basis van nationalistisch atavisme en ecocidale noties. Gezien de acties en resultaten van het Europese imperialisme en kolonialisme in de afgelopen vijfhonderd jaar, de globalisering van het industriële kapitalisme in de afgelopen tweehonderd jaar en de massale migratie als gevolg van de wereldoorlog en andere vormen van conflict in de afgelopen honderd jaar, lijkt het absurd om in sommige notie van etnische of raciale zuiverheid of superioriteit om een ​​hedendaagse identiteit te genereren. Er is maar één menselijke soort en afzonderlijke "zuivere" rassen zijn een mythe die gemakkelijk kan worden ontmaskerd door genetisch testen van menselijk DNA. De meeste landen, over de hele wereld, hebben een bevolking die zowel de diversifiërende krachten van kolonialisme als migratie uitdrukt. Het is onmogelijk dat deze culturele smeltkroes ongedaan kan worden gemaakt. Toevoegen aan de historische smeltkroes zijn de waarschijnlijke toekomstige effecten, zoals hierboven vermeld, van gedwongen migratie als gevolg van klimaatchaos. Een soortgelijk argument kan worden aangevoerd voor de niet-menselijke symbioment, of wat er nu nog van over is. Ik heb het punt gemaakt over het mogelijke einde van endemisme in een vorig hoofdstuk, en hoewel we nu nog niet op dat punt zijn, gaan we er snel naartoe. De wereldwijde vermenging van micro-organismen, schimmels, planten en dieren is de afgelopen tweehonderd jaar snel gegaan en ook die smeltkroes is niet ongedaan te maken. Klimaatopwarming maakt dat probleem ook erger, omdat planten en dieren gedwongen worden te migreren, hetzij naar de polen of naar grotere hoogten, om binnen hun favoriete ecologisch-thermische niche te blijven. Mensen zijn al betrokken bij het bepalen van hun toekomst, en dat zal nog meer het geval zijn wanneer opties voor verplaatsing, zoals het verplaatsen van ijsberen en hele Arctische voedselketens naar Antarctica, worden overwogen. Bij het nadenken over identiteit in deze contexten, moeten we nu de realiteit van opkomende hybride culturen en opkomende hybride ecosystemen. Onze speculaties over een aardse toekomst voor de rest van deze eeuw moeten de dynamische realiteit van de plek accepteren. Dit kan betekenen dat de verarming van ecoculturele diversiteit moet worden geaccepteerd vanuit een meer diverse maatstaf van slechts enkele decennia geleden.

Gebruikmakend van oudere tradities in de cultuur, op wetenschap gebaseerde definities van biofysische regio's (bodemsoorten, vegetatie enz.), plus nieuwe biomische wetenschap, zullen mensen hun opkomende identiteitsstatus moeten herdefiniëren in tegenstelling tot de nu falende globalisering en nationalisatie in de wereld. Antropoceen. Die taak, vooral in het licht van de gevolgen van klimaatverandering voor lokale en regionale ecologieën, zal niet gemakkelijk zijn, maar het is nog steeds zo dat geografie een belangrijke rol speelt in wat mensen kunnen doen op specifieke locaties op aarde.

De toepassing van de symbiocene principes (hoofdstuk 4) zal in de loop van de tijd het culturele en ecologische endemisme op verschillende plaatsen op aarde geleidelijk weer doen opduiken, en ik zal hieronder meer over dit thema zeggen. Maar voordat ik dat doe, denk ik dat het de moeite waard is om te kijken of er iets is dat de moeite waard is om te redden uit vroegere opvattingen over land, nationalisme en regionalisme met betrekking tot identiteit, dat de Gens zou kunnen helpen het Symbioceen binnen te gaan.

Identiteitsfragmenten
Zoals ik in het vorige hoofdstuk betoogde, voldeed de traditionele Aboriginal-samenleving van Australië aan enkele van de symbioceense principes. Hun nauwe trouw aan wat we nu als "land" begrijpen, was voor hen gebaseerd op grondige kennis van de plaats, liefde voor de plaats, opleiding over plaats en zijn geschiedenis, en een verlangen om hun plaats te verdedigen tegen indringers. Australische Aboriginals hebben nog steeds een sterke band en identiteit met hun traditionele geboorteplaatsen. Veel Australische Aboriginals geven er de voorkeur aan niet geïdentificeerd te worden als inheems, inheems, aboriginal of Aboriginal, maar willen bekend staan ​​onder de traditionele stamnaam van hun land. Dat is de diepte van hun regionale en culturele affiniteit met plaats. Australische Aboriginals houden van het land en wantrouwen binnenvallende vreemden. Zeker wanneer die vreemdelingen vertegenwoordigers blijken te zijn van agressieve koloniale machten.

Ondanks dat voorbehoud hebben Australische Aboriginals een lange staat van dienst in het vrijwillig opnemen van nieuwe mensen in hun territorium en cultuur. In het Australië van na 1788 werden blanken, verloren schipbreukelingen en ontsnapte veroordeelden in de vroege nederzetting vaak opgevangen en verzorgd door Aboriginals. Ze kregen stamnamen en leefden binnen de regels en conventies van hun clan. Wanneer vreemden bereid zijn om te leren en de gewoonten van de traditionele mensen te respecteren, worden ze geaccepteerd. Er is ook een rijke uitwisseling van kennis en een opkomende hybride cultuur is het resultaat.

Aboriginal Australiërs zijn ook genereus in het opnemen van geïntroduceerde, wilde dieren in hun geloofssystemen. Zo is de Aziatische Waterbuffel door de mensen van Arnhem Land opgenomen in hun Dreaming omdat dit dier, als op water gebaseerde vormgever van het landschap, affiniteit heeft met de Rainbow Serpent of the Dreaming, verantwoordelijk voor het uithakken van kronkelige waterlopen en billabongs.

De geest van vrijgevigheid en zorg voor het leven suggereert voor mij dat de menselijke identiteit kan worden gebonden aan bepaalde regio's, maar zonder de extreme xenofobie die de afgelopen tien jaar of langer in Europa en de Verenigde Staten is waargenomen. Er zijn wereldwijd veel andere voorbeelden van inheemse groepen gebaseerd op solifilie, die enkele van de symbioceense principes vertegenwoordigen die in hoofdstuk 4 zijn besproken, die langdurige en levensvatbare verbindingen met hun plaats/land hebben verdedigd. De Standing Rock Sioux-stam verzette zich, met de steun van vele milieu- en maatschappelijke belangengroepen, in 2016 tegen de Dakota Access-pijpleiding in North Dakota, omdat deze een heilige begraafplaats schond en het potentieel had om drinkwatervoorraden te lekken en te verontreinigen. Ze beweerden dat hun speciale interesse in land dat traditioneel eigendom was, belangrijker was dan de noodzaak en de autoriteit om de pijpleiding aan te leggen. De Standing Rock Sioux en hun steungroep hebben met succes de aanleg van de pijpleiding uitgesteld tot maart 2017, toen de Amerikaanse president toestemming gaf voor de bouw en de ontmanteling van het protestkamp. Zoals het geval was met de Occupy-beweging in 2011, was de oppositie tegen de pijplijn emotioneel geladen, maar snel gedwarsboomd door de autoritaire krachten die werken voor de natiestaat, globalisering en gigantisme. Het verzet werd neergeslagen toen leiders werden gearresteerd en sommigen gevangen werden gezet. Het behouden van de traditionele identiteit tegenover alle krachten van een natiestaat die zich tegen u verzet, is een zeer moeilijke positie om in te nemen.

De weerstand tegen regionalisme of micronationalisme door de natiestaat is ook aangetoond in de recente geschiedenis. We hebben een langdurige afscheidingsbeweging gezien in de Baskische regio van Spanje en, in 2017, in Barcelona in de regio Catalonië. Beide afscheidingsbewegingen zijn sterk tegengewerkt door de Spaanse regering. Hoewel racisme en anti-immigratie als primaire factoren worden erkend, was het verdedigen van de eigen unieke identiteit tegenover sterk homogeniserende krachten (bijvoorbeeld de Europese Unie en de Britse regering) ook een punt van aandacht bij de Brexit-stemming in Groot-Brittannië in 2017. dat er een heropleving van het Schotse nationalisme in het VK is geweest, en dat Wales altijd een plaats is geweest die zijn regionale verschil met de rest van Groot-Brittannië vierde. Er zijn zelfs af en toe afscheidingsbewegingen in West-Australië, aangezien geografische isolatie van de andere staten van Australië, zijn eigen specifieke manier van doen, een economie die onafhankelijk van de rest van het continent werkt, plus een zeer endemische biogeografie, samen zorgen voor onafhankelijkheid van de rest van Australië. Soortgelijke "separatistische" tendensen zijn waargenomen in de Verenigde Staten, met "Cascadia" gebaseerd op de bioregionale affiniteiten tussen staten aan de westkust en een nieuw leven ingeblazen Calexit-beweging in Californië, na de verkiezing van president Trump in 2016.

Een van de redenen voor de aantrekkingskracht van separatistische bewegingen is dat mensen die lange tijd banden hebben met verschillende bioregio's regionale dialecten, cultuur en landbouw hebben en zich er sterk mee identificeren. Velen houden van hun landschappen en hebben endemofilie vanwege hun onderscheidende kenmerken. Zelfs in het huidige Europa blijven deze bijzondere en unieke regio's bestaan, en de mensen daarbinnen blijven hun recht op zelfbeschikking betwisten tegen de aanspraken van natiestaten en bredere superregionale en mondiale krachten. Het moet echter worden toegegeven dat het idee van een separatistische identiteit op dit moment op geen enkele reguliere agenda staat. De natiestaat lijkt stevig verankerd, vooral wanneer deze wordt ondersteund door de belangen van het multinationale kapitalisme.

De bioregionale beweging, populair in academische en milieukringen in de jaren '70 en '80, verzette zich actief tegen gigantisme in haar pleidooi voor de juiste schaal voor het menselijk leven. Kirkpatrick Sale zag alle aspecten van het menselijk potentieel, inclusief identiteit, als gemaximaliseerd binnen het natuurlijke kenmerk. van een regio. Hij betoogde:

Op de juiste schaal wordt het menselijk potentieel ontketend, het menselijk begrip vergroot, de menselijke prestatie vermenigvuldigd. Ik zou stellen dat de optimale schaal de bioregionale is, niet zo klein dat het machteloos en verarmd is, niet zo groot dat het log en ondoordringbaar is, een schaal waarop het menselijk potentieel eindelijk kan overeenkomen met de ecologische realiteit

De bioregionale beweging sprak de hoop uit dat mensen hun bioregio kunnen leren kennen en liefhebben, binnen zijn specifieke kenmerken en eigenschappen kunnen leven en zichzelf kunnen besturen. Dit is een idee dat ecologische terroir en zijn culturele equivalenten viert, en zich verzet tegen het gigantisme van globalisering. Sale, andere bioregionalisten en sociaal-ecologen zoals Murray Bookchin hebben betoogd dat naarmate de ecologische cultuur en de politiek worden binnengevallen en uitgezaaid door ontwikkelingskrachten op wereldschaal, de aarde verarmt en openstaat voor catastrofale veranderingen. De overgang vindt plaats omdat degenen die hun symbioment of bioregio kennen en weten hoe ze die sombiositeit moeten koesteren, aan de kant van het bestuur worden geduwd door sterkere hiërarchische en homogeniserende krachten, die niet alleen vaak afwezig zijn in de bioregio, maar ook onwetend zijn over de speciale kenmerken en kenmerken ervan. Het wordt nog erger als de machthebbers van het bedrijfsleven niets weten van levensondersteunende systemen op wereldschaal, zoals waterbronnen of het klimaat, die op hun beurt bioregio's ondersteunen. Dan gaat op lokaal en globaal vlak de heterogeniteit verloren, terwijl de homogene krachten van een universeel ontwikkelingsmodel, het kapitalisme, schijnbaar niet meer te stuiten zijn.

Helaas voor de bioregionale beweging is, ondanks de inspanningen van mensen als Sale en Bookchin, de drang naar gigantisme, geen bioregionalisme, de afgelopen vijftig jaar exponentieel toegenomen. Zelfs Perth, West-Australië, de meest geïsoleerde hoofdstad ter wereld, was niet immuun voor de krachten van gigantisme en globalisering. Toen ik van 2009 tot 2014 in die staat werkte, ervoer ik zowel nostalgie als solastalgie naar mijn geboorteplaats. Ik vermeldde in de samenvatting dat mijn identiteit verbonden was met dat landschap, en kijken hoe het werd platgewalst voor nog meer buitenwijken voelde als een aanval op mijn emotionele kern, mijn identiteit. Bovendien heb ik tijdens mijn verblijf ook een episode meegemaakt van door klimaatopwarming veroorzaakt massaal afsterven van bomen in het Jarrah-bos waar ik woonde. Ik schreef in mijn blog in april 2011:

Ik woon in de heuvels bij Jarrahdale en tot ver in april zie ik hele delen van het bos langzaam sterven. Het zijn niet alleen Jarrah en Marri die geel worden en sterven, het hele ecosysteem verkeert in diepe nood, zo erg zelfs dat het, tragisch genoeg, lijkt alsof er hier en nu een herfst op het noordelijk halfrond plaatsvindt. Als we snel zouden kunnen kijken wat er aan de hand is, zouden we enorme stukken bushland zien sterven van de dorst in de greep van deze permanente droogte. Als je de tijd neemt om te kijken, zul je merken dat de inheemse ecosystemen op de kustvlakte ook in diepe nood verkeren door verschillende vormen van 'dieback'. Wat er gebeurt is een "tipping point" in het proces van "tipping"... een zeldzame maar enorm belangrijke gebeurtenis. De regio Perth, inclusief de heuvels, heeft de afgelopen 30 jaar een afname van 20% in regenval gehad en een veel grotere afname van 60% in afvoer naar de beekjes en onze dammen. Gooralong Brook, ooit een beek die het hele jaar door stroomde, is verdwenen en de meeste van zijn diepere poelen zijn nu kurkdroog. Het klimaat van de SW of WA is al ten kwade veranderd en als het nog warmer en droger wordt, zal de regio van Perth voortdurend in een ecosysteemnood verkeren. Deze nood gaat niet alleen over bomen, kikkers, jilgies en dorstige kangoeroes; het is ook een crisis van de menselijke geest. Onze identiteit als mensen uit de regio Perth staat op het spel. Alles wat endemisch is in dit speciale deel van de wereld, loopt het risico langzaam te sterven door uitdroging. Onze iconische bomen zoals Banksia en Jarrah sterven al en de wilde bloemen, de exquise grondorchideeën en kangoeroepoten zullen niet meer verschijnen in een droog, kleurloos voorjaar.

De casestudy van Perth vertegenwoordigt niet alleen de snelle achteruitgang en het verlies van identiteit voor babyboomers zoals ikzelf, maar markeert ook een duidelijk geval van geheugenverlies door de generaties in het milieu of de toenemende onwetendheid (ecoagnosie) voor alle generaties na de boomers. Elke generatie weet minder over hun bioregio als gevolg van de cumulatieve verwoesting van het milieu. De zogenaamde milieucrisis die als een verlies aan diversiteit wordt ervaren, is uiteindelijk ook een menselijke identiteitscrisis. Deze dubbele crises dwongen me te denken dat hoewel bioregionalisme een geweldig idee is, dit niet het soort idee was dat een identiteitsrevolutie zou veroorzaken. De diepgewortelde kenmerken van bioregio's, zoals voorgesteld door schrijvers als Sale en Bookchin, werden gewist van de kaarten van verstedelijkende en industrialiserende locaties over de hele aarde. Geleidelijke verwijdering van het endemische vond plaats, terwijl tegelijkertijd nieuwe vormen van invasieve heterogeniteit van over de hele wereld werden geïntroduceerd. Het netto resultaat voor mensen en plaatsen was een geleidelijke oppervlakkige vermenging van cultuur, ecologie en een gebouwde omgeving die bijna niet te onderscheiden is van waar dan ook op aarde en zeker waar dan ook binnen de natiestaat.

Soortgelijke ideeën over schaal en homogeniteit en hun relatie tot identiteit werden in 1992 gepresenteerd door Benjamin Barber in "Jihad vs. McWorld", waar "McWorld" de negatieve krachten vertegenwoordigde van wereldwijde homogeniteit van bedrijven en de nationale staat, en "Jihad" vertegenwoordigde de autonome negatieve krachten van het tribalisme, waaronder religie, etniciteit en een aantal revolutionaire nationalistische politiek. Beide posities, zo betoogde Barber, waren zeer gebrekkig, met McWorld die een diversiteitsdodende uniformiteit aan de wereld oplegde, en Jihad die (vaak letterlijk) alles doodde wat niet zichzelf was. Het nettoresultaat is hetzelfde: gedwongen uniformiteit, ironisch genoeg veroorzaakt door elkaars aanwezigheid. Barber betoogde:

De tendensen van wat ik hier de krachten van de Jihad en de krachten van McWorld noem, werken even sterk in tegengestelde richtingen, de ene gedreven door parochiale haat, de andere door universele markten, de ene herschept oude subnationale en etnische grenzen van binnenuit, de ander maakt landsgrenzen van buitenaf poreus. Ze hebben één ding gemeen: geen van beide biedt veel hoop aan burgers die op zoek zijn naar praktische manieren om zichzelf democratisch te besturen.

Barbers boek was vooruitziend in die zin dat de daadwerkelijke jihad binnen de islam een ​​grote bedreiging is geworden voor de veiligheid van natiestaten wereldwijd in de eerste twee decennia van de eenentwintigste eeuw. De opkomst van Generation Identity en expliciete pronationalistische bewegingen in Europa (in het bijzonder Polen en Oostenrijk) pasten ook in zijn hypothese. Tegelijkertijd zijn de krachten van het kapitalistische mondiale gigantisme zelfs nog bedreigender geworden, aangezien bevolking, industrialisatie en consumptie exponentieel zijn toegenomen. Barber zag het onrecht jegens mensen en het milieu in de loop van de tijd toenemen. Hij stelde voor:

De impact van globalisering op ecologie is een cliché, zelfs voor wereldleiders die het negeren. We weten maar al te goed dat de Duitse bossen vernietigd kunnen worden door Zwitsers en Italianen die benzineslurpers besturen die op loodgas rijden. We weten ook dat de planeet kan verstikken door broeikasgassen omdat Braziliaanse boeren deel willen uitmaken van de twintigste eeuw en tropische regenwouden platbranden om wat land vrij te maken om te ploegen, en omdat Indonesiërs hun brood verdienen met het ombouwen van hun weelderige jungle in tandenstokers voor kieskeurige Japanse diners, waardoor de delicate zuurstofbalans wordt verstoord en in feite onze wereldwijde longen worden doorboord. Toch heeft dit ecologische bewustzijn niet alleen geleid tot een groter bewustzijn, maar ook tot grotere ongelijkheid, terwijl gemoderniseerde landen proberen de deur achter zich dicht te gooien en tegen ontwikkelingslanden zeggen: "De wereld kan uw modernisering niet betalen; de onze heeft het uitgewrongen!"

Het belang van klimaatopwarming is enorm toegenomen sinds de hypothese van Barber in 1992, en we worden nu geconfronteerd met meerdere crises. van grove ongelijkheid, psychische onrust, gigantisme onder globalisering en klimaatchaos, allemaal op het punt van omslagpunten van geopolitieke stabiliteit. Hoewel het verhalen zijn over onderdrukking en uiteindelijk beperkt succes, hebben inheemse bewegingen, secessionistische bewegingen, bioregionalisme en jihad elementen in zich die kunnen worden gebruikt om een ​​geregenereerde versie van de menselijke identiteit op te bouwen, een die plaats terugneemt van alle vormen van kolonialisme en bevrijdt. van universele vormen van onderdrukking en tierracide.

Identiteit herbouwen en het symbioceen construeren
Vanaf dit punt moet de menselijke wereld worden geherstructureerd om tegelijkertijd identiteit, ongelijkheid en ecologische vernietiging aan te pakken. Het kapitalisme valt de identiteit op alle fronten aan door alles ervoor te homogeniseren. Zoals Naomi Klein doeltreffend heeft betoogd, heeft de klimaattegenstelling het punt bereikt waarop "dit alles verandert", inclusief de tot nu toe bereikte homogenisering van de menselijke identiteit onder McWorld. Door die tendens te weerstaan, is er potentieel voor eenheid in plaats van jihad degenen die diversiteit waarderen. Zulk verzet gaat verder dan alle eerdere op klassen gebaseerde acceptatie of afwijzing van het kapitalisme. Het gaat ook verder dan alle voorgaande vormen van religie en filosofie. Dit is ongekend. Een nieuwe symbiotische vorm van herbevestigde plaatsidentiteit en identiteitspolitiek moet belangrijker worden dan al het andere.

Het zal de erkenning zijn van de centrale plaats en het vitale belang van de sombiosic op lokaal en regionaal niveau die de innovatie mogelijk zal maken die nodig is om het Symbioceen in te luiden en te bestendigen. Het behoud van diversiteit en het voldoen aan de symbioceense principes vereisen een economie die nog niet begrepen wordt door het kapitalistische en socialistische gigantisme, zelfs niet in hun meest ecologische vorm. Zoals Herman Daly heeft betoogd:

Verschillende landen volgen verschillende beleidslijnen: sommige slagen, andere falen, en waarschijnlijk kunnen ze allemaal van elkaars ervaring leren. In een geïntegreerde wereld is er één groot beleidsexperiment, dus falen heeft enorme gevolgen. In evolutionaire termen kan er geen groepsselectie zijn met slechts één groep - succes en mislukking zijn eerder vermengd met het geheel dan gescheiden door groepen. Bovendien zijn culturen echt verschillend, en wat in het ene land werkt, is misschien niet goed voor een ander, laat staan ​​voor iedereen. Mensen bestaan ​​als leden van nationale, taalkundige, culturele en religieuze gemeenschappen, niet als wereldwijde seculiere kosmopolitische individuen die allemaal Esperanto spreken in Davos. Met andere woorden, kosmopolitisme lijkt zowel in het mondiale ecosocialisme als in het mondiale kapitalisme te worden aangenomen, terwijl de legitieme aanspraken van het communitarisme in beide gevallen relatief worden verwaarloosd. Evenzo lijkt de grotere schaal van de organisatie bevoorrecht te zijn boven de lokale. Reinhold Niebuhr dacht daarentegen dat "hoe groter de groep, hoe zekerder deze zich egoïstisch zal uiten in de totale menselijke gemeenschap". Dit zou suggereren dat zelfs de natiestaat meestal te groot is.

Met een chronische veranderingsfactor zoals klimaatverandering, is er nog steeds tijd voor mensen binnen bioregio's om de impact van een dergelijke verandering op hun landschap en biota te beoordelen en te documenteren. Klimaateffecten op de landbouw zijn ook duidelijk in de loop van de tijd. Met deze chronische veranderingen, plus de cumulatieve impact van de toenemende frequentie van overstromingen en stormschade, worden burgers zich steeds meer bewust van het grote belang van lokale en regionale landschappen voor hun eigen overleving en veiligheid. Zelfs in steden en dorpen, vooral die aan de open oceaan of dicht bij rivieren liggen, dragen regelmatige overstromingen en schade bij aan het bewustzijn van ongewenste biofysische veranderingen.

Naarmate er negatieve veranderingen plaatsvinden op geliefde en van vitaal belang zijnde plaatsen, bevestigt dit opnieuw het primaire belang van het biofysische in het leven van mensen over de hele wereld. Dat bewustzijn zal worden aangescherpt door de mogelijkheden van massale migratie naar "veilige" gebieden of massale migratie uit "onveilige" gebieden. Studies hebben pas onlangs de gevolgen van deze massale verplaatsingen van mensen in locaties zoals de Verenigde Staten geprojecteerd. Naarmate de risico's en feitelijke rampen toenemen, zullen mensen niet alleen meer negatieve psychoterratische gevoelens hebben, zoals eco-angst en solastalgie, maar ook noodhulp. van positieve aardse emoties zoals topofilie, endemofilie, ecofilie en eutierria. Het is ook waarschijnlijk dat mensen zich politiek zullen verenigen in solifilie als lokaal antwoord op de bedreigingen. Als een heropleving van lokale en regionale identiteit plaatsvindt, denk ik dat het een vergissing zou zijn om zo'n heropleving te zien als gewoon een uiting van grove xenofobie voor anderen of opkomend fascisme of beide. Integendeel, heroplevende op solifilie gebaseerde politieke actie wordt een zeker teken dat de sombiocratie voor het symbioceen is begonnen.

Een andere factor in een mogelijke heropleving van lokalisme en regionalisme is dat minstens 3 miljard mensen lokaal wonen en werken, weg van de stad. agglomeraties, en zijn geen erg mobiele wereldburgers. Hoewel ze misschien gewone mobiele telefoons of mobiele telefoons gebruiken, hebben ze geen e-identiteitscrisis, aangezien de wereldwijd verbonden smartphone en personal computer in de meeste delen van bijvoorbeeld Afrika nog steeds economische en technische onmogelijkheden zijn. We moeten niet vergeten dat ongeveer de helft van de wereldbevolking nog steeds in een kleine stad of een landelijk dorp woont en voornamelijk wordt onderhouden door het achterland. Deze mensen zijn al intens lokaal in hun overlevingsoriëntatie en zullen zeer gemotiveerd zijn om hun patch te beschermen mocht dat nodig zijn.

Ursula Heise heeft sterk gepleit voor een opkomend ecokosmopolitisme gebaseerd op dynamische wereldwijde netwerken van informatie, communicatie en cultuur. Heise heeft gelijk als hij denkt dat het oude 'idealistische' bioregionale model in gevaar is, maar nog niet is uitgestorven. Ik vermoed dat dergelijk ecokosmopolitisme bijvoorbeeld op het platteland van Nigeria of India niet sterk zal aanslaan bij de plaatselijke bevolking. Een 'gevoel van planeet' in tegenstelling tot een opkomend gevoel van het lokale - of, zoals Lorna Lippard het uitdrukte, 'de aantrekkingskracht van het lokale' - staat tegenover een ruimte van biofysisch voedsel gesmeed binnen symbiotisch verbonden biomen op lokale schaal, Verbreek die fragiele symbiotische banden die nog steeds in situ overleven, en de hel breekt los.

Het idee dat 'echte patriotten' ook kunnen beschermen en behouden wat ecologisch endemisch en uniek is voor een bepaalde regio, is een mogelijke brug tussen degenen wier identiteit sterk parochiaal is en degenen die sombiosisch zijn. De term 'patriotten' wordt binnen de milieubeweging gebruikt om een ​​endemische liefde voor een plek te beschrijven en degenen die bereid zijn deze te behouden en te beschermen. De traditionele term 'conservatief' wordt ook gebruikt om het behoud van energie en materie in de vorm van van ecosystemen die het leven ondersteunen.33 Binnen de milieubeweging, vooral in het Verenigd Koninkrijk, hebben critici van globalisering gewezen op het verband tussen identiteit en lokaal-regionale omgevingen. Naarmate lokale culturele en ecologische diversiteit uit landschappen wordt verwijderd, geldt dat ook voor lokale identiteit.

Zowel lokale mensen als globale mensen worden onder stress op hun identiteit getest. In het Midden-Oosten, onder historische religieuze en politieke krachten, plus mislukte oogsten en veeteelt als gevolg van antropogene klimaatopwarming die periodieke droogte verergerde, zijn mensen al verhuisd en werden vluchtelingen in Europa en andere delen van de wereld (degenen die hen willen accepteren). Hun beweging daagt niet alleen duidelijk hun eigen identiteit uit, het daagt degenen uit die in de regio's wonen waar ze naartoe verhuizen.

Uiteindelijk, ongeacht hoe we over onszelf denken, zijn we een biologische soort met relatief eenvoudige behoeften aan voedsel, water, onderdak en veiligheid. Zodra onze biologische behoeften in gevaar komen wanneer biofysische drempels worden overschreden, zullen mensen alles doen om toegang te krijgen tot deze basisbehoeften, inclusief migreren en, als ze wanhopig zijn, met geweld levensbehoeften van andere mensen afnemen.

Het lijkt erop dat we terug zijn bij de observatie van Margulis dat terwijl het leven in de biofysische wereld gedurende 3 miljoen jaar druk bezig is geweest met het opbouwen van symbiotische relaties, de mensheid extreem druk bezig is geweest met het verbreken ervan gedurende de laatste drie eeuwen. De symbiotische ontwrichtende vorm van wereldwijde ontwikkeling waartoe we ons hebben verbonden, is een ramp voor de ecologie, het klimaat en uiteindelijk voor alle biodiversiteit op de planeet. Het is ook een ramp voor het menselijk welzijn en de identiteit. Babyboomers en de oude en nieuwe oligarchen van de planeet zijn druk bezig met het plegen van tierracide, terwijl hun nakomelingen bezig zijn met wereldwijd toerisme en Netflix en 'Match of the Day' kijken. Zoals Bill Rees hartstochtelijk heeft nagedacht:

Waarom zijn we niet collectief doodsbang of op zijn minst gealarmeerd? Als onze beste wetenschap suggereert dat we op weg zijn naar de ineenstorting van systemen, waarom zijn ineenstorting - en het vermijden van ineenstorting - dan niet de belangrijkste onderwerpen van het internationale politieke discours? Waarom is de wereldgemeenschap niet betrokken bij een krachtig debat over beschikbare initiatieven en transnationale institutionele mechanismen die zouden kunnen helpen het evenwicht te herstellen in de relatie tussen mens en de rest van de natuur?

Het antwoord op de vraag van Bill Rees komt in ieder geval gedeeltelijk voort uit het feit dat mensen, de overgrote meerderheid van hen, geen wereldburgers zijn, geïnformeerd en klaar om betrokken te raken bij geo-eco-politieke en transnationale discussies over de dreigende eco-instorting. Er is geen 'wereldwijde gemeenschap' en mensen zijn op lokaal niveau druk bezig om bedreigingen voor het leven, zoals hongersnood, oorlog, verkrachting, geweld en drugsmisbruik, te vermijden. Op andere plaatsen proberen mensen werkloosheid en gebrek aan werkgelegenheid te omzeilen als gevolg van economisch rationalisme, nonchalance, draconische bestuurs- en bewakingsmechanismen, alomtegenwoordige vervanging van menselijke arbeid door automatisering en vervanging door kunstmatige 'intelligentie', terwijl ze zich zorgen maken dat ze worden overreden door een zelf. -rijdende elektrische auto. Tegelijkertijd blijven de prijzen voor huisvesting, huur, gezondheidszorg, energie en voedsel stijgen, en blijven natiestaten onder economisch rationalisme alle voormalige 'essentiële diensten' privatiseren, inclusief, op sommige plaatsen, drinkwater. Overleven in de metropool is nu bijna net zo moeilijk als overleven in het dorpin de stad is misschien veel erger dan dakloos zijn op het platteland, aangezien je familieleden in ieder geval in het dorp voor je kunnen zorgen en je onderdak kunnen bieden.

Opkomende sombioregionale identiteit
Van wat ik hierboven heb geschetst, is de menselijke identiteit voor alle mannen, vrouwen, LBGTQ-mensen en meer een plaats van gevaarlijke tegenstellingen geworden, waarbij globalisering de planeet vernietigt en mensen opsluit in psychische instabiliteit, giftige banen, structurele werkloosheid, verslavende consumptie , en diepe ongelijkheid. Controle en invloed op onze emoties in een dergelijke context is een slagveld geworden.

Tribalisme is ingebouwd in onze evolutionaire oorsprong en was ooit een essentiële vereiste voor onze overleving. Menselijke verwantschap, tribalisme en territoriale identiteit lijken vanuit een begrip van onze evolutie als soort universele menselijke eigenschappen te zijn. Hoewel menselijke verwantschap minder relevant lijkt dan tribalisme en territorium in de hedendaagse samenleving, hebben de andere twee hun invloed niet verminderd. boven menselijk gedrag. Met enige schroom opper ik dat stam en territorium opnieuw belangrijk kunnen worden, aangezien een vorm van emotioneel tribalisme misschien wel de enige menselijke sociale en culturele uitdrukking is die verenigbaar is met een symbioceense wereld. Het neotribalisme van de verdedigers van de "traditie" heeft een punt. Hun wereldbeeld is er een dat kan worden verdedigd op neobioregionale gronden die de essentiële elementen van de menselijke cultuur, ecosystemen, geologie en de biocomunen van biodiversiteit samenbrengen in een soort functionerend symbiotisch consortium. Het kosmopolitische alternatief leidt ons op het pad naar gigantisme, en vervolgens naar ecocide, en ecocosmopolitisme lijkt steeds meer op de laatste ademtocht van een bevoorrechte sector van de globaliseringsmoloch.

Gezien wat ik hierboven heb gesuggereerd over de vermenging van culturele en biologische diversiteit, worden de strikte grenzen van stroomgebieden en landvormen van oudere vormen van bioregionalisme minder belangrijk dan het algemene gevoel van samenhang dat mensen hebben binnen een bepaalde geografische ruimte. Zoals hierboven betoogd, wordt de porositeit van grenzen versterkt door de aaneenschakeling van mensen en andere biota van over de hele wereld op plaatsen die ooit relatief geïsoleerd waren.

We moeten voorbij oudere opvattingen over bioregionalisme gaan om de nieuwe opkomende orde van plaatsen te begrijpen en vervolgens leefbaar te maken voor bewoning. Het verleden, cultureel en ecologisch, ligt verborgen net onder een nieuwe laag, de dominante lagen van het Antropoceen.

De oudere lagen zullen herontdekt, gewaardeerd en gewaardeerd moeten worden naast de opkomst van nieuwe maar nauw verwante cultuur en ecologie. In dit proces zullen nieuwe biomen ontstaan, en ze zullen nieuwe vormen van endemofilie genereren bij de mensen die erin leven. Om uitdrukking te geven aan dit opkomende idee, definieer ik een 'sombioregio' als een identificeerbare biofysische en culturele geografische ruimte waar mensen samenleven en een gemeenschappelijk streven hebben naar het herstel en de creatie van nieuwe symbiotische onderlinge relaties tussen mensen, niet-menselijke organismen en landschappen. Meer verfijnde zelfvoorziening binnen sombioregio's betekent ipso facto minder wereldwijde vernietiging. Met meer emotionele "aarding" in de lokale omgeving, worden mensen veiliger. Terroirisme zou ook een tegenwicht kunnen zijn voor terrorisme en oorlog. Meer democratie binnen regio's zal overgaan in een sombiocratie, aangezien datgene wat inherent en endemisch is aan een sombioregio waardevol wordt geacht en behouden moet blijven. Confederaties van sombiocratieën kunnen grotere samenwerkingseenheden vormen, en er is niets dat dat proces op wereldschaal tegenhoudt. De Verenigde Naties (VN) kunnen worden vervangen door de Verenigde Sombiocracieën (VS).

In wezen hoop ik dat een nieuwe vorm van menselijke gemeenschap, sombio-tribaal in haar bescherming en liefde voor plaats, kan ontstaan ​​uit de huidige identiteitscrisis van alle "techno-industriële" post-boomergeneraties en andere mensen die al op hun plek zitten. op kleine schaal over de hele wereld. Ze zullen hun eigen innerlijke nood, de wetenschappelijke kritiek op homogeen gigantisme en zijn giftige erfenis, klimaatchaos, plus sombiofilie en tribalisme gebruiken om het Symbioceen te creëren. De inertie van recalcitranten wordt gedeblokkeerd door positieve aardse emoties gebaseerd op het begrip van de symbiotische revolutie in de wetenschap en de overweldigende aantrekkingskracht om deel uit te maken van een mentaal en fysiek sterke Gens.

Er zullen ongetwijfeld conflicten zijn in deze overgangsperiode. Ik hoop dat het minimaal en geweldloos zal zijn. Toch moeten we ook voorbereid zijn op geweld.

De derde en laatste oorlog: de emotionele oorlog tussen Terraphthora en Terranascia
Oorlogvoering maakt sinds de opgetekende geschiedenis deel uit van de menselijke conditie. De oorsprong van het woord 'oorlog' heeft betekenissen die verband houden met staten van verwarring en 'verward' zijn. Ik zie de relevantie van 'oorlog' in een tijd in de geschiedenis waarin we, om een ​​einde te maken aan de biofysische en conceptuele verwarring, een schok nodig hebben voor onze huidige systemen. Veel mensen, de terraphthoranen, zijn nu in oorlog met de omgeving waarin ze leven. Ze vechten ook tegen aardse mensen die volgens hen hun vrijheid om verder uit te buiten te blokkeren. Er zijn ook de terranasciente mensen die de destructieve aard van de terraphthoranen kunnen zien en hen met al hun psychische en fysieke energie kunnen weerstaan. Er zijn nu twee enorme stammen die tegenover elkaar staan ​​in deze verwarde wereld, en hun confrontatie lijkt onvermijdelijk. Het is een emotionele oorlog tussen Terranascianen en Terraphthoranen.

We hebben dan alle kenmerken van de Derde Wereldoorlog (WW3). Waarom maak je het niet officieel? Ik verklaar WO3. Deze nieuwe wereldwijde oorlog zal niet met geweren worden uitgevochten, maar zal een oorlog zijn waarin positieve aardse emoties direct de confrontatie aan moeten gaan met negatieve aardse emoties. Terraphthoranen zijn erop uit om zichzelf en de aarde te vernietigen, terwijl Terranascians erop uit zijn om zichzelf en de aarde te koesteren. De gevechtslinies konden niet duidelijker zijn. Een psychoterratisch drama dat zich al tientallen jaren afspeelt, moet nu omslaan in een openlijke emotionele oorlogsvoering

De overweldigende rechtvaardigingen voor WW3 zijn het herstellen van symbiotische verbindingen tussen de levensvormen op specifieke plaatsen op deze aarde en het herstellen van de gezondheid van mens en ecosysteem. Het Antropoceen vertegenwoordigt 'dysbiose', of het verbreken van vitale banden tussen symbiont-soorten, met als gevolg een slechte gezondheid en mogelijk de dood op het niveau van het microbioom. Dysbiose kan ook voorkomen op alle andere niveaus van levensorganisatie. Het verlies van symbiont-relaties en "moederbomen" in bosecosystemen vernietigt bijvoorbeeld hun integriteit en gezondheid. Het gebruik van 'cides', de moordenaars van het leven in de landbouw, maakt een einde aan bodemsymbiose en de biocomunen. Opwarmende en verzurende oceanen doden de symbiont-relaties die koraalriffen bouwen. Op micro-, meso- en macroniveau van het leven zijn het de banden tussen symbiont-soorten die het leven en zijn gezondheid in stand houden en bestendigen, inclusief die voor de mensheid. Dysbiose is de dood. Symbiose is leven.

Als gevolg hiervan zal het primaire werk van Gen S zijn om de levensbanden te identificeren en te behouden en nieuwe te creëren. Naarmate sombioregio's in deze taak slagen, zullen hun gezamenlijke inspanningen de gezondheid van ecosystemen op eiland-, continentale en mondiale schaal herstellen. Voor alle generaties die na de boomers zijn voortgekomen, is het nu hun tijd in de geschiedenis om zich te verenigen en te vechten voor een doel zonder weerga: zichzelf en hun eigen toekomst. De artistieke stammen zijn al in deze richting gegaan en ik word gesteund door de opkomst van symbiocene kunst in de afgelopen jaren. Symbiocene principes vormen een samenhangende en verenigende ideologie. Het idee van het Symbioceen en zijn positieve aardse emoties geven royaal richting aan het leven. Ze zeggen allebei dat ze in de richting gaan van toenemende symbiotische eenheid en diversiteit.

Met opkomende Symbiocene identiteit, en de woede en emotionele verontwaardiging om diegenen te confronteren die proberen te ontkennenverschillende contexten. Het grotere huis, de aarde, biedt universele identiteit als onderdeel van het leven, maar binnen verschillende locaties op de planeet moet er een unieke, symbiotisch gecreëerde diversiteit zijn. Er zal eenheid in verscheidenheid zijn. Identiteit in verschillen. Wanneer de Gen S deze universele motivatie zien voor het beschermen en behouden van de onderscheidende delen van de wereld, verenigen ze zich in hun diverse maar evenzo gemotiveerde plaatsgebaseerde reparatie en creatie. Het creatieve aspect van de symbiocene revolutie gaat verder dan duurzaamheid, regeneratief en zelfs enkele aspecten van "herstel"-denken, omdat Gen S intensief zal moeten innoveren om nieuwe symbiotische stromen en opkomend endemisme in plaats en cultuur te creëren.

De oorlog: geweld, intelligentie en mannen
Fysiek geweld mag nooit de eerste keus zijn bij intimidatie. De sombios in het Symbioceen is gebaseerd op "samen leven"; onderhandeling, rede en overtuiging zijn de ethische grondslagen. Maar als de "ghehds" van mensen (mensen en niet-mensen) worden geschonden, moet er een terugval- en reactiepositie zijn. Als de andere partij bedreigende tactieken gebruikt die niet kunnen worden genegeerd, is een reactie vereist die in verhouding staat tot hun bedreigingen en acties.

Ik stel voor dat naast de enorme aantallen die Gen S vormen, "groene spieren" nodig zullen zijn om op te treden als lijfwachten en hun emotionele beschermers. Verdediging en bescherming kunnen worden geboden door een demonstratie van kracht in de frontlinie wanneer de terraphtorische kant uit is op geweld en aanval. Veel soorten vermijden echte conflicten door elkaar hun sterke punten te laten zien in flagrante vertoon. Mannelijke zwarte zwanen doen dit door synchroonzwemmen terwijl ze een spiegelbeeld van elkaar poseren totdat de bravoure van de ene het begeeft. Op die manier kan naast het gooien van bloemen naar de vijand ook een sterke contra-intimidatie daadwerkelijk geweld voorkomen.

Er zijn echter gevallen waarin de voorbereiding op een gewapend conflict al aanwezig is om de aanhoudende activiteit van gewelddadige terrapthorische krachten te weerstaan. Zo zijn er plekken waar gewapende mensen (mannen en vrouwen) nodig zijn om wilde dieren te beschermen tegen stropers. In Afrika willen de stropers ivoor van slagtanden van olifanten of hoorns van neushoorns, omdat deze stof in andere delen van de wereld enorme prijzen afdwingt. Getrainde en gewapende beschermers zijn het enige dat tussen het behoud of het uitsterven van deze soorten in het wild staat, aangezien hun aantal de afgelopen vijftig jaar catastrofaal is afgenomen.

Het is een tragedie, maar de moord op moedige symbiotische beschermers en leiders die waarschijnlijk het idee van het Symbioceen komt nu veel voor. Eind 2017 waren er in verschillende delen van de wereld 164 mensen vermoord terwijl ze probeerden speciale plekken en wezens van deze aarde te verdedigen. Het is duidelijk dat ik, ook al ben ik een pacifist, de noodzaak zie om de beschermers van de aarde te beschermen met verdediging en nog meer geweld, aangezien zij het moorddoel worden van degenen die ecocide en tierracide plegen. Verdediging van het leven, zelfs als daarvoor geweld nodig is, moet in het symbioceen toegestaan ​​zijn. Sommige van onze darmbacteriën werken immers symbiotisch met ons samen om vitale lichamelijke verdediging uit te voeren en dodelijke bacteriën te doden in ruil voor onze toevoer van voedingsstoffen voor hen.

Hoewel fysieke kracht, bravoure en agressie niet alleen in het bezit van mannen zijn, hebben hun biologie en evolutionaire ontwikkeling in het verleden de nadruk gelegd op deze eigenschappen. Een heropleving van dergelijke attributen kan worden gebruikt om de verdedigers van het Symbioceen te verdedigen wanneer ze worden aangevallen. Groene gespierde mannen zullen zijn als mannelijke zwarte zwanen en zullen hun aantaLLen en attributen gebruiken voor anti-intimidatiedoeleinden en verdediging.

Tot op zekere hoogte is het overtollige moed en fysieke kracht, ooit gezien als mannelijke deugden, die een groot deel van de frustratie bij hedendaagse mannen en hun mannelijkheid verklaren. Eens 'alfa'-mannelijke kenmerken hebben nu weinig relevantie in de technologische wereld. Een van de gevolgen van misplaatste spierkracht en 'kracht' is de aantrekkingskracht van tribalisme en de solidariteit die wordt verkregen tussen mannen die doelgericht zijn en vastbesloten om tribaal te zijn. Er is ook een verworven emotionele kracht, bravoure, enigszins gelijk aan wat ooit verkregen kan zijn door fysieke bekwaamheid en atletisch vermogen. Die emotionele energie is nu gericht op het behoud van een soort übermannelijke identiteit, een identiteit die gemakkelijk in verband kan worden gebracht met nationalisme en andere mannelijke groepen die autoriteit, orde en vijanden nodig hebben om te gedijen.Het gaat over het uitoefenen van macht en overheersing over degenen die niet in hun wereldbeeld passen, en de schijn van moed en kracht in overeenstemming met andere mannen.

Het universele donkere pak en de stropdas van bedrijfsconformiteit in de geglobaliseerde wereld wordt gerepliceerd of vervangen door een symbolisch 'uniform' (bijvoorbeeld de tatoeage) dat een duidelijk andere identiteit en toch conformiteit uitstraalt binnen hun eigen patch en stam. Ik stelde dat een deel van deze agressieve emotionele kracht zou kunnen worden omgeleid naar de krachten die dingen in de wereld uit elkaar scheuren. Hoewel niet alle ecowarriors mannen zijn, zijn veel jonge mannen bereid om in de frontlinie te staan ​​van degenen die de resterende levensplaatsen op aarde beschermen. Ze riskeren hun persoonlijke veiligheid, boetes en gevangenisstraf om voogd te zijn. Hun moed en kracht moeten als deugdzaam worden beschouwd. Echter, alle sterke en behendige mannen en vrouwen (en alle andere geslachten) die deel willen uitmaken van de bescherming van Symbiocene beschermers, hebben nu een doel voor hun training, vaardigheden en hard werken. Groene spieren zullen gevaarlijk werk met zich meebrengen, maar zijn absoluut noodzakelijk als mensen die de symbiocene revolutie leiden, beschermd moeten worden tegen moordenaars. Als symbolisch en symbiotisch verzet en belangenbehartiging falen, wordt conventionele oorlogsvoering om het leven te beschermen noodzakelijk. De uitkomst van zo'n oorlog is waarschijnlijk catastrofaal voor al het leven op aarde.

Gen S, Solastalgia en Symbiocene identiteit
Het verlies van identiteit gekoppeld aan een gevoel van plaats was een van de bepalende kenmerken van mijn concept van solastalgia. Het thema 'identiteit' stond zelfs in de ondertitel van de eerste publicatie die eraan was gewijd. In die eerste publicatie betoogde ik dat hoewel solastalgia een ernstige psychische aandoening is, het verlicht zou kunnen worden. Ik stelde voor: De nederlaag van solastalgia en niet-duurzaamheid vereist dat al onze emotionele, intellectuele en praktische inspanningen worden omgeleid naar het helen van de kloof die is ontstaan ​​tussen het ecosysteem en de menselijke gezondheid, beide in brede zin. In de wetenschap kan zo'n toewijding tot uiting komen in het volledig ombuigen van wetenschappelijke investeringen en inspanningen naar een ethisch geïnspireerde en urgente praktische reactie op de krachten die de integriteit van ecosystemen en de biodiversiteit vernietigen. De behoefte aan een "ecologische psychologie" die de volledige gezondheid van de mens (spiritueel en fysiek) binnen de totale gezondheid van ecosystemen herstelt, is door veel vooraanstaande denkers over de hele wereld onder woorden gebracht. Het volledige transdisciplinaire idee van gezondheid omvat de genezing van solastalgia via culturele reacties op de aantasting van het milieu in de vorm van drama, kunst, dans en zang op alle levensschalen, van bioregionaal tot mondiaal. Het potentieel om de eenheid in het leven te herstellen en echte duurzaamheid te bereiken, is een wetenschappelijk, ethisch, cultureel en praktisch antwoord op deze aloude, alomtegenwoordige maar nieuw gedefinieerde menselijke ziekte.

Gezien wat ik heb geschreven, vind ik het vreemd dat sommige commentatoren over solastalgia hebben gesuggereerd dat "de pijn van solastalgia de neiging heeft om onomkeerbaar te zijn". in plaats van "donkere euforie", als je eraan toegeeft, "zal het je doen". vorige staat. Technisch gezien geldt dat voor elke plek op aarde. Zoals de ontkenners van klimaatverandering ons er constant aan herinneren, vinden er voortdurend veranderingen plaats en kunnen we de thermodynamische pijl van tijd en ruimte nooit omkeren. Als een psychoterratisch concept is solastalgia echter een negatieve aardse emotie, en emoties kunnen worden hersteld en hersteld tot een toestand die vergelijkbaar is met die van vóór de verlatenheid. De sleutel is echter het stoppen van de verlatenheid van de plaats en het herstel ervan in een staat die ooit was en opnieuw troost en onderhoud levert aan zijn 'eigenaren'. Ik denk dat een dergelijk herstelproject vergelijkbaar is met het idee van EO Wilson om de helft van het aardoppervlak te reserveren voor het behoud van een "thuis" voor alle resterende biodiversiteit van de aarde. Zijn boek Half Earth presenteert een samenhangende manier om te voorkomen dat alle megafauna van de aarde binnen de komende honderd jaar in gevaar komt en vervolgens uitsterft.

We kunnen speculeren over 'half brein', een beetje zoals de halve aarde. Zoals vermeld in hoofdstuk 2, betoogde Gregory Bateson dat onze psychische huizen, onze zetels van bewustzijn, substantieel "krankzinnig" zijn gemaakt door de vervuiling van het Antropoceen. Als we de cumulatieve geesten van de menselijke soort zien als 'psychische aarde', dan hoop ik dat we nog minstens de helft van ons positieve psychoterratische potentieel over hebben. Het is een glas half vol situatie. Voortbouwend op onze resterende intelligentie en goede emoties, heeft Gen S de mogelijkheid om te behouden en te beschermen wat er nog over is, en vervolgens vanuit die basis een volledig aardse/volledige hersen-aardse toekomst te creëren. In een essay over solastalgia, gepubliceerd in 2012, betoogde ik verder als volgt:

Met een nieuwe psychoterratische taal om onze emoties en gevoelens te beschrijven en te 'vervangen', worden krachtige transformerende krachten ontketend. Solastalgia is gefixeerd op het melancholische, maar het is ook een basis voor actie die het zal ontketenen. Er is een positieve kant aan psychoterratische classificaties, een waar positieve aardse emoties en gevoelens zoals biofilie, topofilie, ecofilie, solifilie en eutierria kunnen worden gebruikt om het negatieve en destructieve tegen te gaan.

Er speelt zich een drama af in ons hoofd en hart, waarbij solastalgia kan worden overwonnen door gelijktijdig herstel en rehabilitatie van mentale, culturele en biofysische landschappen. Nu solastalgia en andere psychoterratische termen (zowel positieve als negatieve) hun intrede doen in de onderzoeksliteratuur en in vele vormen van populaire cultuur, en naarmate de erkenning van de schade die verloederde en verlaten omgevingen aanrichten aan onze geestelijke gezondheid toeneemt, is het mogelijk dat we effectiever kunnen reageren om tegelijkertijd de mentale gezondheid en de gezondheid van het ecosysteem te herstellen.

Ik sta naast E.O. Wilson in deze strijd om het biofysische te behouden en te rehabiliteren. Ik wil ook de positieve, sombiocentrische psychoterratica toevoegen, en ik denk dat ze allebei de moeite waard zijn om voor te vechten. Het één kan niet zonder het ander, want om het antropoceen te vervangen moet het antropocentrische denken worden vervangen door het sombiocentrische denken. In het verleden hebben mensen als soort gevochten over allerlei echt triviale zaken, zoals de grenzen van natiestaten. Nu staat er niets minder op het spel dan het volledige herstel van de hele aarde en het volledige herstel en de herintegratie van de menselijke psyche en lichaam met de aarde op specifieke plaatsen. Een einde maken aan antropocentrisme en het vervangen door sombiocentrisme zijn resultaten die het waard zijn om voor te vechten. In het geval van Generation Symbioceen is het de strijd om identiteit en de strijd om een ​​goed leven.

Androgyne symbiotische intelligentie
We leven nu in een technologische wereld die wordt aangedreven door intelligentie die niet typisch mannelijk of vrouwelijk is. Er zijn nu duizenden banen in de industrie waar intelligentie en behendigheid de vereiste attributen zijn, niet brute kracht. In de groeisector van dienstenbanen zijn intelligentie en emotionele duidelijkheid de essentiële vaardigheden. Gelijke mannelijke en vrouwelijke intelligentie en gelijke emotionele reactievermogen worden de basis voor een nieuwe vorm van gelijkheid. Wanneer Gen S tevoorschijn komt, zullen jonge mensen hun androgyne symbiotische intelligentie gebruiken om snel de enorme verliezen voor de aarde en de geest onder het bloedbad van het Antropoceen in kaart te brengen en te beoordelen. We moeten kaarten hebben van het verdwenenr en het verdwijnende. Als die taak eenmaal is voltooid, wordt het creëren van nieuwe symbiotische koppelingen de taak van iedereen, en het zal mensen erg bezig houden.

De meest urgente taak voor Gen S zal het protest tegen gigantisme zijn. Hacken, op meerdere manieren, en vervolgens gigantisme vernietigen wordt iemands patriottische plicht. Alles, van hoe we denken tot hoe we leven, zal door de activisten en hacktivisten moeten worden verstoord - en vervolgens worden gereconstrueerd als het symbioceen. Er mag geen tijd zijn voor gokken en gamen, dit echt productieve werk zal meedogenloos en allesverslindend zijn. Het zal het vermogen van de knapste koppen van alle huidige Gens op de proef stellen.

Terwijl de symbolen van gigantisme instorten, zullen er nieuwe vormen van sumbioregionaal ondernemen ontstaan ​​die mensen in dienst nemen in echt werk. De principes van het Symbioceen, zoals opgesomd in hoofdstuk 4, zullen worden toegepast op alles wat mensen doen. Symbiomimicry zal plastic binnen de kortste keren op de wegjagen. We zullen onze op cellulose gebaseerde voedselverpakkingen eten en er dol op zijn. We zullen genieten van het leven in huizen die zijn gemaakt van bakstenen die zijn geproduceerd en voortdurend zijn gerepareerd door huiszwammen.

Gen S zal vol zitten met mensen met ideeën die gebaseerd zijn op symbiotische intelligentie, allemaal afgestemd op hun eigen regio en haar behoeften. Ideeën die overal werken, kunnen worden gedeeld, aangezien patenten die de biocomunen ondersteunen niet in particulier bezit kunnen zijn met rechten; ze zullen worden gedeeld als ghehds. Verder, naarmate het oude BNP daalt, beginnen nieuwe indicatoren, echte sombiosische indicatoren van het bruto sumbioregionaal product (SAP), te stijgen. Kankergroei wordt vervangen door normale groei, of groei die volwassenheid, metabole activiteit en voortplanting bevordert. De economie wordt zowel herstellend voor het leven als vernieuwend voor nieuwe vormen van symbiotische activiteit. Het zal een doel en een duidelijke richting hebben. Androgyne symbiotische intelligentie heeft nu het vermogen om de toekomst te zien, niet met perfecte helderheid, maar met voldoende helderheid om te weten dat zonder een snelle wereldwijde overgang naar het symbioceen de toekomst waarschijnlijk somber, zo niet catastrofaal zal zijn. Dit is nieuw in de geschiedenis van de mensheid, aangezien we nooit eerder zo'n voorspellend vermogen hebben gehad. Het is niet Nostradamus die ons deze verschrikkelijke waarschuwing geeft. Het wordt geleverd door enkele van de knapste koppen ter wereld. Voor het eerst kan de bekende catastrofe echter worden afgewend en kan een nieuwe positieve toekomst worden gecreëerd, wellicht zonder geweld.

Het samenkomen van menselijke emotionele intelligentie en de praktische intelligentie die nodig is om een ​​nieuwe basis te leggen voor menselijke samenlevingen wereldwijd, is het uiteindelijke doel van de meme van het Symbioceen. Door rampen te voorkomen, creëren we tegelijkertijd een levensvatbare toekomst. Dat is het lot en het werk van Generation Symbiocene.

Ik zal de toepassing van de symbiocene principes verder uitdiepen door me te concentreren op wat ik de 'hiërarchie van sombiositeit' zou noemen, en me te concentreren op enkele van de elementen die we nodig hebben aan de basis van zo'n hiërarchie om te koesteren wat we aan de top willen hebben.

Communicatie
In de westerse wereld stellen de vele positieve eigenschappen van de Gens, gecentreerd op een hoog opleidingsniveau en technologische verfijning, hen in staat om te communiceren met elke op Symbiocene geïnspireerde beweging wereldwijd. Communicatiesystemen, vergelijkbaar met degene die nu in westerse contexten worden gebruikt, kunnen ook worden overgedragen naar ontwikkelingscontexten. Dit kan worden gedaan zonder de noodzaak van monopolietechnologie en media die eigendom zijn van het bedrijf, aangezien reeds gedecentraliseerde, goedkopere en eenvoudigere technologieën het mogelijk maken "internet" te creëren zonder enorme schaal of hoge kosten over de hele wereld. Communicatie in eigendom zal nodig zijn om de monopolie/oligopolie-internetreuzen te vermijden die nu de toegang tot goederen (Amazon), communicatie (Facebook en Twitter) en besturingssystemen (Google, Apple, Microsoft) beheersen. Een wereldwijd communicatiepad zal noodzakelijk blijven, maar het zal moeten worden beschermd tegen commerciële belangen en bewakingsbelangen door middel van poorten die de symbioceense principes en kwesties van menselijke privacy en sociale rechtvaardigheid beschermen. Handel kan ook zijn eigen internetten hebben , maar ze mogen alleen voor zaken zijn. De oude scheiding van kerk en staat zal worden vervangen door de harde scheiding van commercie en communicatie. Alle post-boomgeneraties zullen deze overgang gemakkelijk maken, zoals velen al weten over de software in het publieke domein die nodig is om communicatie op lokaal en regionaal niveau levensvatbaar te maken. Wie nog niet in de IT-wereld zit, geniet al van zo'n scheiding. Als we onze persoonlijke en regionale identiteit willen smeden en bezitten, zullen we ons moeten loskoppelen van de kunstmatige intelligentie, op algoritmen gebaseerde drijfveren van een onderling verbonden, maar autoritaire, homogene, onpersoonlijke en onveilige sociale media. Op dit moment zijn de belangen van de monopolies niet de onze, tenzij we aandeelhouder zijn van een van deze bedrijven. Verhoogde aandeelhouderswaarde is het enige wat de algoritmen opleveren; ze zijn niet ontworpen om de persoonlijke identiteit, de symbioment of het algemeen welzijn te ondersteunen. De recente onthulling dat cryptocurrency Bitcoin-transacties het energieverbruik van internet en uiteindelijk al het energieverbruik binnen een paar jaar zouden kunnen domineren, drijft het zelfvernietigende aspect van het Antropoceen naar huis.

Zoals ik hierboven al zei, is identiteit of persoonlijke onzekerheid ook gekoppeld aan deze opkomende monopolies en oligopolies, en het dark web lijkt steeds meer toegang te krijgen tot massale databanken met onze persoonlijke informatie. De internetreuzen zijn echter net zo kwetsbaar voor ontwrichting als de grote op fossiele brandstoffen gebaseerde gecentraliseerde energie-industrieën van de vorige eeuw. Gezien het falen van alle soorten regeringen in de kapitalistische wereld om webgebaseerde oligopolies en monopolies in de zogenaamde vrije markt te doorbreken, zal het niet lang duren voordat technisch onderlegde Gens het gigantisme hacken en beginnen op te breken. Als dit eenmaal gebeurt, zijn we goed op weg naar het symbioceen. Geldde nek omdraaien wringen zal veel leuker (en veiliger) zijn burgerlijke ongehoorzaamheid.

Woonplaats
> Steden, zoals ze nu zijn vormgegeven, danken hun bestaan ​​aan geglobaliseerd gigantisme, ondersteund door het koolstofintensieve wereldwijde transport van goederen per vliegtuig, schip en vrachtwagen. Symbiocene planners zijn het met Bill Rees eens dat steden worden gezien als "entropische zwarte gaten" die falen in alle oppervlakkige pogingen tot zelfs maar pseudo-duurzaamheid. We zullen de megapolis moeten verlaten en leven in wat we de 'sombiopolis' zouden kunnen noemen. Ik heb geen duidelijk idee van hoe dit soort stad eruit zal zien, maar sluit de 'levende stad' van Frank Lloyd Wright's Broadacre City niet uit, compleet met wolkenkrabbers, bossen en fabrieken, omringd door landbouwvelden; een verzameling die hij omschreef als 'cultuurpatronen vermengd met goede gebouwen'. Ik zie ook Friedensreich Hunderdwassers organische levende design architectuur elk aspect van de gebouwde symbioment informeren." Ten slotte zullen architecten en ontwerpers vrijelijk organische vormen en stromingen in hun werk creëren. Het tijdperk van de rechte lijn en de doos zal eindigen, als ingenieurs uitzoeken hoe ze antropoceen beton en staal kunnen vervangen (twee van de grootste uitstoters van koolstof) met nieuwe materialen die voldoen aan de Symbiocene principes.

Energie
De babyboomers hebben gedurende hun hele volwassen ambtstermijn op deze aarde energie tegen losbandige tarieven gebruikt. Ze hebben een energie-intensieve economie opgezet en zijn nu afhankelijk. Gen S moet de gecentraliseerde energievoorziening en de machtsstructuren die deze bedienen en bezitten, ontmantelen. Gedecentraliseerde energie en technologieën die kunnen worden teruggeschaald naar lokale niveaus zullen vanaf het begin van het symbioceen een noodzaak zijn. Het is een geluk dat dergelijke systemen al grotendeels aanwezig zijn. Nu de kosten van lokaal geproduceerde, schone, veilige en hernieuwbare energie ver onder de concurrentie van fossiele brandstoffen en kernenergie liggen, is dit een revolutie waarvoor geen enorm gevecht nodig is. De Duitse Energiewende (energierevolutie) zal mondiaal worden en zich manifesteren in elke plaats, volgens zijn eigen hernieuwbare energiepotentieel. Wij mogen niet vergeten, Zodra kleinschalige energietechnologieën operationeel zijn, zullen ze dagelijks worden gebruikt door gemeenschappen en huishoudens over de hele wereld. Schone, hernieuwbare elektriciteit kan ook worden geschonken, gedeeld, lokaal verhandeld of verkocht als peer-to-peer-transacties rond gemeenschappen, met behulp van lokale valuta's. We zijn goed op weg om hernieuwbare energie en gedecentraliseerde politiek-economische machtsstructuren het bedrijfsmodel van gecentraliseerde energiemachtsstructuren en de gecentraliseerde banken en financiële instellingen die hen ondersteunen, te vernietigen. Ze zullen ook de verkwistende "mining"-energie ondermijnen die nodig is om wereldwijd verhandelde cryptocurrencies zoals Bitcoin te produceren.

Bovendien zijn biofotovoltaïsche cellen realiteit, dus het voldoen aan de strikte Symbioceen-principes voor energieproductie is geen sciencefiction meer. De uiteindelijke vorm van energie die het Symbioceen aandrijft, zal niet gebaseerd zijn op meer van onze huidige vormen van hernieuwbare energie. Het zijn de transitietechnologieën. De energie van de volgende generatie zal bijvoorbeeld een cel zijn die "biologisch afbreekbaar is en in de toekomst zou kunnen dienen als wegwerpzonnepaneel en -batterij die kunnen ontbinden in onze compost of tuinen. Onze gloeilampen zullen schijnen als vuurvliegjes. Symbioceen voedsel en een sumbivoor worden Gen S zal meer dan welke eerdere generatie dan ook waarderen dat 'je bent wat je eet'. Naarmate we het menselijke darmmicrobioom verder onderzoeken, wordt het duidelijk dat de relatie tussen het voedsel dat we consumeren en de kenmerken van onze darmbacteriegemeenschappen nauw is. De voeding die we uit voedsel halen, is afhankelijk van de gezondheid van onze darmbacteriën. Ons totale welzijn, inclusief onze geestelijke gezondheid, is nauw verbonden met het individuele darmmicrobioom.

In de toekomst zal gensequencing ons ons darmfloraprofiel opleveren en onze lichamelijke behoeften en voeding verfijnen om een ​​optimale gezondheid te bereiken. Regionaal, en zelfs individueel, zullen we ons voedsel en onze lichamelijke gezondheid optimaliseren, allemaal gebaseerd op de co-evolutie van microbiomen met mesobiomen. Dit is niet nieuw, maar het lijkt nieuw, omdat we nu de technologieën hebben om expliciet te maken wat altijd impliciet was in ons evolutionaire verleden. Met nieuwe kennis wordt het mogelijk om de dysbiose te herstellen die is toegebracht aan de symbiotische onderlinge verbindingen die in het verleden ons lichaam en mesobiomen ongezond maakten.

Om Gen S ethisch te laten eten, en als een weerspiegeling van de principes van het Symbioceen, moeten ze 'sumbiovoren' worden. Mensen hebben al landbouwsystemen gecreëerd die, in verschillende mate, levensvormen respecteren, en we behouden de vruchtbaarheid van plaatsen die voedselvoorziening produceren op de lange termijn. "Sombiocultuur" verbetert deze bestaande "duurzame" vormen van landbouw, zoals permacultuur en biologische en biodynamische landbouw. Ze zullen allemaal consistent worden met de gezondheid van symbiotisch verenigde ecosystemen en zullen evolueren naar onderscheidende vormen van sombiocultuur binnen sombioregio's. Met sombiocultuur zullen we eindelijk verlost zijn van de structurele dysbiose die eigen is aan de industriële landbouw.

Sombiosische voedselproductie zal de onderlinge afhankelijkheid tussen de niet-levende fundamenten van het leven (geochemische systemen) en alle soorten als levende wezens versterken. Door dit te doen, zal een dergelijke voedselproductie de symbiotisch verenigde levende systemen behouden en maximaliseren die levensgemeenschappen vormen. Sombiosisch voedsel viert de onderlinge verbondenheid van het leven en verwerpt voedselproductiesystemen die de bodem uitputten, uitgebreide monocultuur beoefenen, de voedselketen vergiftigen, soorten doen uitsterven, riskant DNA in het leven introduceren dat niet kan worden verwijderd zodra het is geïntroduceerd, en emissies produceren die wereldwijde problemen, zoals antropogene klimaatverandering.

De consumptie van sombiosisch voedsel uit sombiosische landbouw zal de gezondheid van mens en ecosysteem ondersteunen en zal de maximale diversiteit van het leven koesteren in overeenstemming met het doel om voedsel voor mensen (en andere wezens zoals onze gezelschapsdieren) te produceren. Het is een strengere norm voor voedsel dan 'biologisch', aangezien biologische systemen momenteel monoculturen kunnen zijn en geen verbinding hebben met de fundamenten van het leven in bioregionale contexten, noch hoeven ze expliciet symbiotische praktijken te koesteren.

Als je sombiosisch voedsel eet, ben je een sombiovoor en kan je worden omschreven als een sombiotariër. Als je het hele systeem van sombiosische voedselproductie en -consumptie ondersteunt, binnen de bredere categorie van sombiosische menselijke ontwikkeling, eet je binnen het symbioceen. Gen S zal sombiovoor zijn, ongeacht of het omnivoren, vegetariërs, veganisten, pescotariërs of carnivoren zijn. Sombotariërs begrijpen dat gezondheid het resultaat is van een delicaat en dynamisch evenwicht tussen de delen en het geheel. Ze weten dat op lokale schaal de symbiotische rollen van bacteriën, schimmels, mest, compost en bioturbatie allemaal bijdragen aan het behoud van de gezondheid van ecosystemen. Op grotere schaal bepalen biogeochemische cycli, zoals die welke de balans van stikstof, koolstof en water bepalen, de gezondheid van de aarde. Als het totale systeem gezond is, en het menselijk leven er harmonieus in is geïntegreerd, dan zal sombiocultuur een ghedeïstisch element hebben. De liefde voor eten is ook de liefde voor het leven. Koks en chef-koks die deze vitale verbinding begrijpen, zullen worden gezien als alchemisten van de ghedeïst, aangezien ze de levensenergie uit sombiosisch geproduceerd voedsel halen en deze via creatief koken overbrengen in de vitaliteit van diners.

Gezondheid
Gezondheid staat bovenaan de symbiocene hiërarchie. Het is het uiteindelijke resultaat van alle fundamentele elementen aan de basis, zoals de levering van voedsel, sombiosische habitats, gezonde ecosystemen en energie. Jonge mensen die nu volwassen worden, zullen een periode in de aardse geschiedenis ingaan waarin de herintegratie van mensen met de rest van het leven op deze planeet zal plaatsvinden. De positieve rol van gezondheid bij het leiden van deze beweging wordt cruciaal voor volledige toetreding tot het symbioceen. Sombiocentrisch denken (gefocust op mutualistische, symbiotische verbinding tussen soorten op alle schalen) zal het mogelijk maken om te denken tussen micro-, meso- en macroniveaus van levenssystemen en de relaties te zien die een goede gezondheid behouden, versterken of vernietigen.

Zoals hierboven aangegeven, zal Gen S de eerste generatie mensen worden die tot in detail kennis zal hebben verkregen uit kaarten van hun microbioom, mesobioom en macrobioom. Ze zullen bijvoorbeeld, met betrekking tot het microbioom, de relevantie ervan voor de menselijke gezondheid kunnen zien. Gensequencing opent een enorm veld van ontdekkingen over wat we zijn en wie we zijn als levende wezens. Ecologische wetenschap blijft kennis verschaffen over onderlinge verbanden in het leven en fysieke systemen op mesoniveaus met bijvoorbeeld toxicologie, waarbij niveaus worden bereikt van nooit eerder bereikte precisie over wat er precies in onze symbiose zit. Aardsystemenwetenschap biedt kennis op wereldschaal, vaak geleverd via op satellieten gebaseerde informatie- en gegevensverzameling, met reikwijdte en schaal die in het verleden niet mogelijk waren. Klimaatwetenschap is nu een essentieel onderdeel van het begrijpen van ons macrobioom op planetaire schaal en de gezondheid ervan. Een sombiologisch gezondheidsperspectief maakt het mogelijk om alle drie de niveaus te interpreteren en aan mensen te presenteren, op een manier die gezondheid weergeeft als een resultaat van de complexiteit van relaties tussen de drie niveaus. Het zal ook toekomstgericht zijn, omdat het mensen zal helpen om van de ziekte van het Antropoceen (op alle schalen) naar het optimale welzijn van het Symbioceen te gaan. De nieuwe transdisciplinaire discipline van de sombiologie zal de samenwerking van vele soorten perspectieven, zowel wetenschappelijke als culturele, mogelijk maken bij de studie van gezondheidsinteracties. Het transdisciplinaire krijgt eindelijk een eigen discipline. Symbiocene gezondheid zal jonge mensen een motief bieden om hun lichaam, leven en levensstijl te herintegreren tot een gegronde kijk op gezondheid. Aangezien gezondheid een gedeeld eigendom is van biljoenen organismen, binnen biomen op alle niveaus, biedt het bovendien het vooruitzicht van menselijke uitwisseling en samenwerking bij het in stand houden en optimaliseren van leven en gezondheid voor iedereen.

Seks en bevolking
Veel leden van Gen S zullen nieuwe manieren vinden om hun seksualiteit uit te drukken, en de hedendaagse ecoseksuele beweging is ook in de eerste plaats een op identiteit gebaseerde herverbinding met de aarde. De symbiotische erotiek is zowel ghedeïstisch als sensueel. Zoals de schrijvers van "Ecosex Manifesto" het hebben verwoord:

Ecoseksueel is een identiteit: voor sommigen van ons is ecoseksueel zijn onze primaire (seksuele) identiteit, terwijl dat voor anderen niet zo is. Ecoseksuelen kunnen GLBTQI, heteroseksueel, aseksueel en/of anders zijn. We nodigen ecoseksuelen uit en moedigen ze aan om uit de kast te komen. Wij zijn overal. We zijn polymorf en pollen-amoureus. We leren mensen over ecosex-cultuur, gemeenschap en praktijken. We beschouwen deze waarheden als vanzelfsprekend: dat we allemaal deel uitmaken van, niet gescheiden zijn van, de natuur. Alle seks is dus ecoseks.

De bewuste scheiding van vormen van seksualiteit en voortplanting, niet alleen door anticonceptie, zal in de toekomst een belangrijk onderdeel zijn van bevolkingscontrole en zal bijvoorbeeld duidelijk indruisen tegen de leer van de katholieke kerk. Hoewel de huidige paus, Franciscus, een groot voorstander is van een levensvatbare symbioment, hebben hij en de kerk niets veranderd aan het standpunt van de katholieke kerk over anticonceptie. Terwijl androgyne symbiotische intelligentie het overneemt en krachtige redenen voor beperking presenteert voortplanting, zullen de oude instellingen die de controle over de bevolking verhinderden instorten. Nieuwe instellingen die seks en leven vieren, zullen de plaats innemen van de oude kerken. In het Symbioceen is er de mogelijkheid van eerlijkheid over de centrale plaats van seks in het leven van mensen en de vitale verbinding ervan met het begrijpen van liefde en het leven.

Bevolkingscontrole in het Symbioceen wordt dan gemakkelijker te zien als een sombiose oplossing voor de dubbele problemen van overconsumptie en te veel mensen. Velen van Generatie S zullen besluiten om geen kinderen te krijgen, terwijl anderen de voortplanting vrijwillig beperken tot slechts vervangingsniveau (maximaal twee kinderen per paar). Deze toewijding zal religieuze en andere factoren die de groei van de bevolking teweegbrengen boven de draagkracht van de sumbioregio's en, uiteindelijk, de planeet teniet doen. Het delen van de socialisatie van kinderen wordt gemeengoed en deze sombiogeletterde kinderen worden van vitaal belang voor de toekomst van het Symbioceen. Als ouders die levenslang onderwijzen, spelen Gen S-volwassenen een grote rol in de opvoeding van de volgende generaties. Dit werk wordt ook zeer gewaardeerd in het Symbioceen.

Terwijl ze hun eigen unieke identiteit opbouwen, heeft Gen S de taak om het Symbioceen te bouwen. Gezien de verschrikkelijke erfenis van het Antropoceen, zal hun werk snel en furieus moeten zijn. Zoals ik in hoofdstuk 4 betoogde, zal elk afzonderlijk artefact van het Antropoceen dat niet voldoet aan de fundamentele symbioceenprincipes, indien mogelijk, moeten worden vervangen door een gelijkwaardig Symbioceen 'sumbiofact'.

Veel giftige dingen (dingen) die niet slagen voor die test, moeten worden opgegeven. Eenmaal begonnen is deze omschakeling van parasitisme en vervuiling naar symbiotische en organische alternatieven niet meer te stoppen. Alles wat we bouwen en gebruiken moet volledig geïntegreerd kunnen worden in de rest van het leven. Er is geen terugkeer naar de grot mogelijk, aangezien deze revolutie het allerbeste van bestaande en vervolgens nieuwe technologie met ons meeneemt naar een meer sumbioregionale en tribale toekomst. De concurrentie tussen stammen om nieuwe Symbiocene-technologieën te bouwen en te gebruiken, zal ook een enorme motiverende factor zijn voor Gen S om te innoveren. Symbiocene vernieuwers en symbiotische uitvinders worden de meest beloonde mensen binnen nieuwe beroepen. Er zijn veel meer elementen in de symbiocene hiërarchie. Ik beschouw de ontwikkeling van de details van al dit werk bij het toepassen van de Symbiocene principes als de taak van degenen met de nodige specifieke vaardigheden en capaciteiten. Veel van de mensen met deze vaardigheden zijn babyboomers, en ik hoop dat ze niet egoïstisch zullen zijn en hun vaardigheden cadeau zullen doen aan Gen S. Terwijl ze hun rijkdom en vaardigheden schenken aan de zaak van het Symbioceen, doen ook zij zal naadloos het Antropoceen verlaten. Hun nalatenschap, als ze later in hun leven deze richting kiezen, zal niet langer verbonden zijn met het verwoesten van de planeet, maar met het herbouwen ervan samen met hun eigen kinderen en kleinkinderen. Dat betekent uiteindelijk een goed geleefd leven en een goede dood. en zullen hun vaardigheden schenken aan Gen S. Terwijl ze hun rijkdom en vaardigheden schenken aan de zaak van het Symbioceen,

De vorming van Gen S zal niet gemakkelijk zijn, maar de onrust zal de moeite waard zijn om te doorstaan. De grootste troef die Gen S zal hebben, zijn enorme aantallen en massale solifilie om het Symbioceen te bereiken dat alle oppositie zal overweldigen. De overgang van democratie naar sombiocratie zal ook niet gemakkelijk zijn. Natiestaten zullen niet snel hun macht afstaan ​​aan sombioregio's en zullen proberen politie en leger in te zetten om hun greep op macht en privileges te behouden. Leden van de politie en het leger zijn echter ook mensen, met hun eigen verlangen naar identiteit, en velen hebben ook kinderen en familieleden van wie ze houden. Als een kritieke massa mensen over de hele wereld zich tegen de vertegenwoordigers van het Antropoceen verzet, hebben ze geen kracht achter zich nodig voor bescherming. De 99 procent zal de confrontatie aangaan met de 1 procent in een succesvolle reprise op wereldschaal van de Occupy-beweging van 2011. Hopelijk zullen het leger en de politie gewoon meer 'groene spierballen' worden, die zich verzetten tegen de resterende terreur in al zijn vormen. Ze zullen transformeren in herstellers en beschermers.

Het symbioceen is een overtuigend idee om de simpele reden dat het een optimistische toekomst voor de mens biedt. Het is gebaseerd op niets anders dan de manier waarop het leven werkt, zoals begrepen door de allerbeste wetenschap, praktisch denken en de emotionele gesteldheid van mensen. Door symbiotisch en liefdevol samen te smelten met al het leven op deze planeet, zullen op zoveel manieren goede aardse emoties vrijkomen, van artistiek en technologisch tot ghedeïstisch. Generatie Symbiocene zal de eerste generatie in vele eeuwen zijn die kinderen in de ogen kan kijken en met liefde en openheid kan vertellen dat hun toekomst er goed uitziet. Die kinderen zullen naar buiten rennen en spelen in gezonde lucht, en vol zijn van symbiotische vervulling, het tegenovergestelde van natuurtekortstoornis - hun gelach en het gezang van vogels zijn duidelijke signalen dat alles goed is met de aarde.